محمد احمدی زاده
دکتری حکمت متعالیه، پژوهشگر حوزه فلسفه تعلیم و تربیت
اقتصاد مقاومتی
اقتصاد مقاومتی به زبان ساده ی خودمانی یعنی اینکه یک جامعه به لحاظ اقتصادی با سایر گروه ها و کشورها داد و ستد می کند اما اصالتاً نیازها و مسائل اقتصادیش را بر پایه ی داشته ها و ظرفیتهای خودش رفع و حل کند و معیشت مردمش را مشروط به اقبال بیرونی نکند.
تا زمانی که مردم یک جامعه در معیشت خود مقاوم نشوند، اقتصاد آن جامعه مقاومتی نخواهد شد.
بدون تحلیل و بررسی می توان حدس زد که تا زمانی که مردم یک جامعه در معیشت خود مقاوم نشوند، اقتصاد آن جامعه مقاومتی نخواهد شد.
مفهوم مقاوم شدن
اما صفت «مقاومتی» تنها برای اقتصاد نیست، بلکه مقاومت، با توضیحی که خواهم داد، یک رویکرد و یک روح کلی است؛ مقاوم شدن یعنی خوب بودن خوب شدنت را از درون خودت بجویی و بر این اساس روابطت با سایرین را تنظیم کنی. مقاوم شدن یعنی اینکه برای بهبود شرایط و رشد خودت در هر زمینه ای منتظر دستگیری عوامل بیرونی نباش، این حالت فقط برای نوزادان و کودکان سزاوار است. خودت را بشناس و دریاب، دست بر زانوی خودت بگیر و بر پای خودت بایست و روابط و تعاملاتت را با این رویکرد سامان بده.
صفت «مقاومتی» یک رویکرد و یک روح کلی است؛ مقاوم شدن یعنی خوب بودن خوب شدنت را از درون خودت بجویی و بر این اساس روابطت با سایرین را تنظیم کنی.
چنین حالتی به تعداد ابعاد و شؤون فردی و اجتماعی انسان می تواند تکثیر شود و رنگ و عطر خود را بر همه ی آنها برساند؛ سلامت و بهداشت مقاومتی، دیپلماسی مقاومتی، کشاورزی مقاومتی، ... و در نهایت جامعه، ملت و دولت مقاومتی.
تربیت مقاومتی
«تربیت مقاومتی» عنوانی در عرض عناوین مذکور نیست بلکه مسیر اصلی تحقق آن روح کلی است، چشمه ای است که سایر بسترهای مقاومتی از آن سیراب می گردند.
«تربیت مقاومتی» چشمه ای است که سایر بسترهای مقاومتی از آن سیراب می گردند.
فردی که از همان کودکی و نوجوانی در خانه، مدرسه و محیط پیرامونی بگونه ای بزرگ شده است که برای هر نوع آموزشی کسی بیاید و او را آموزش دهد، برای آنکه چیزی بدست آورد دیگران باید نگاهش به دستان دیگران باشد، برای آنکه غذا بخورد باید دیگری برایش سفره پهن کند و غذا در بشقابش کند، برای آنکه منظم و مرتب باشد باید کسی او را منظم کرده و محیطش را تنظیف کند، برای آنکه شغلی بدست آورد تمام نگاهش به شرکت ها، نهادها و دولت هاست، هنگامی که به هر مشکلی کوچکی هم که بر می خورد یا آن را پنهان می کند و یا دست به دامان دیگران می شود، باید حتماً دوستانی (حقیقی و مجازی) داشته باشد که حالش را خوب کنند، اگر گوشی همراهش را از دست دهد انگاه هیچ چیزی برایش نمانده!
تربیتی که تماماً در آن فرد مصرف کننده، منفعل، و لذت جو باشد فردای آن جامعه معلوم است چه می شود!
نقش «خود» و «مربی» در تربیت مقاومتی
در تربیت و آموزش تا زمانی که «خود» هر فرد پا به میدان نگذارد رشد محقق نمی شود و به همین قیاس در یک مدرسه تا زمانی که مربی و معلم «خود»ش پای در رکاب تعلیم و تربیت عزیزانش نگذارد و برای رشد و تربیت آنها فعال، خلاق و کنشگر نشود، بلکه هر معلم خودش را مأمور یک سازمان برای انتقال مطلب بداند، خبری از جامعه ی مقاوم و اقتصاد مقاومتی و ... نخواهد بود!
تا زمانی که «خود» هر فرد پا به میدان نگذارد رشد محقق نمی شود تا زمانی که مربی و معلم پای در رکاب تعلیم و تربیت نگذارد خبری از جامعه ی مقاوم و اقتصاد مقاومتی و ... نخواهد بود!
یا ایها الذین آمنوا علیکم انفسکم، لا یضرکم من ضل اذا اهتدیتم!
چه زیبا فرمود.
انتهای پیام/
از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.
