به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، ساختمان نیمه کاره فدراسون دوچرخه سواری همچنان سوژه اول این رشته است. با وجود اینکه یک سال و نیم از آغاز ساخت آن آغاز شده، هنوز نیمه کاره است و مشخص نیست چه زمانی به پایان خواهد رسید.
در سال 98 ساختمان قبلی فدراسیون که در کنار ورزشگاه شهید شیرودی قرار داشت، برای ساخت یک ساختمان در ورزشگاه آزادی فروخته شد، اما فدراسیون از آنجا رانده و از اینجا مانده شد. آن ساختمان را از دست داد و به چیزی هم که مد نظرش بود، نرسید. نهایتا دفتر فدراسیون به خوابگاه ملی پوشان در آزادی منتقل شد.
کلنگ ساخت این ساختمان در سال 98 و در مدیریت قبلی فدراسیون (خسرو قمری) بر زمین خورده شد و گفته می‌شد یک ساله تکمیل و آماده بهره برداری قرار می‌گیرد. اما نه تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه تکمیل آن به هزینه های زیادی احتیاج دارد. در آن زمان اعلام شده بود با 2 میلیارد ساختمان تمام می‌شود، اما به دلیل ضعف مدیریت نیمه کاره ماند و با زمان خوردن، هزینه‌های تکمیلش حدود 5 تا 6 برابر شده است.
قمری دی ماه سال 99 فدراسیون را با کوله باری از مشکلات ترک کرد و پس از یک دوره کوتاه سرپرستی، حالا رشیدی سکاندار این مجموع شده است. مجموعه ای که این روزها دفتر رئیسش قبلا محل ناهار خوری بوده و مشخص نیست تا چه زمانی این فدراسیون در آنجا مستقر خواهد بود.
به گفته رشیدی رئیس فدراسیون، ساختمان فعلی برای تکمیل به چیزی حدود 12 میلیارد اعتبار نیاز دارد. جدا از آن، این ساختمان از لحاظ مهندسی و معماری نیز مشکلات زیادی دارد و شاید اگر تخریب شده و دوباره بازسازی شود، هزینه‌اش کمتر باشد.
متاسفانه چیزی به نام ارزشیابی در ورزش ایران وجود ندارد و افرادی سکاندار فدراسیون‌ها می‌شوند که نه تنها کمکی به پیشرفت نمی‌کنند، بلکه هزینه‌های زیادی برای رشته ای که در آن حضور دارند، می‌تراشند و در پایان دوره هم بدون اینکه بازخواستی از آنها صورت بگیرد، کنار می‌روند.
خسرو قمری یکی از مدیران وزارت ورزش بوده که در 8 سال مدیریت خود در دوچرخه سواری، این رشته را تا مرز سقوط رساند و حالا در وزارت ورزش یک پست مدیرکلی دریافت کرده است. چه کسی پاسخگوی این مسائل خواهد شد و آیا وزارت ورزش نباید مدیران خود را به خاطر عملکرد نامطلوبشان بازخواست کند؟ چرا باید ساختمانی که با 2 میلیارد به پایان می‌رسید، به دلیل سهل انگاری حالا به 5، 6 برابر شده باشد؟ 12 میلیارد، آن هم برای دوچرخه سواری که رکابزنش لَنگِ یک دوچرخه برای تمرین و مسابقه هستند. اگر چنین هزینه ای صرف پشتوانه سازی یا خرید تجیهزات می‌شد، این رشته می‌توانست امید زیادی به آینده داشته باشد.
به گزارش فارس، دوچرخه سواری این روزها در شرایط بسیار بدی قرار دارد. از لحاظ استعداد هیچ چیز ندارد، قهرمانان به حال خود رها شده‌اند و از لحاظ امکانات، پیست و تجهیزات هم در حد صفر است. حالا به همه اینها یک ساختمان نیمه کاره را هم باید اضافه کرد که برای تکمیل، شاید به دو سال بودجه فدراسیون نیاز داشته باشد!
انتهای پیام/
