به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، محرم حماسه های نگفته و نشنیده بسیار دارد. حماسه هایی که در هیچ روضه‌ای حرفی از آن به میان نیامده، چیزی فراتر از آنچه هر سال در پای منبرها و مداحی‌ها می شنویم در محرم نهفته است؛ یک حس ناب حسی که ما را به تاریخ گره می‌زند و سفری در زمان را پیش رویمان قرار می دهد.
خاستگاه این سفر عشق است، عشقی واقعی و ابدی. روضه های محرم حریم امنی برای ژرفا بخشیدن به روح و جان است. چه کرامتها که از خوان حسین(ع) مشاهده نشده و چه معجزه ها که التیام بخش آلام انسانها نبوده است.
آری؛ حسین(ع) معجزه حیات است. نامش معنا می بخشد و خدمت در آیین سوگواری‌اش هویت و اعتبار می بخشد.
از شیرخواره علی اصغر(ع) تا کهنسالی همچون حبیب ابن مظاهر را در سپاه دارد تا امروز شاهد گردهمایی‌های شیرخوارگان تا پیرغلامان حسینی باشیم و هر یک از قهرمانان کربلا، محوری برای برپایی یک همایش فرهنگی و استمرار نهضتی سترگ با اهدافی والا باشد.
ماجرای هر یک از قهرمانان کربلا درسی برای بشریت است. درس فداکاری و انسانیت برای بشری که امروز خالی از معنویت، در چنبره‌ای گنگ و نامفهوم دست و پا می‌زند. نمی داند چه می خواهد، حتی نمی داند دردش چیست تا پی درمان بگردد.
اما محرم می رسد؛ با حسین و عباسش، با زینب و رقیه اش، با ۷۲ قهرمان جاوید که هر کدام چکامه‌ای به وسعت تاریخ هستند، می رسد تا دردها را درمان کند، دلتنگی ها را سامان بخشد. پس دلتنگی‌ات را در روضه‌های عاشورایی زمزمه کن تا دلت جلا یابد.
زمزمه کن: حسین جان، برای از تو نوشتن همیشه هوا مناسب نیست. گاهی شهامت می خواهد با کوله‌باری از عصیان و گناه نام حسین(ع) بیاوریم. گاهی جسارت می خواهد که پا در حریم امن روضه هایش بگذاریم. اما چه کنیم؟ عادت کرده ایم و دلداده ایم به تصویر بین الحرمین، آنجا که دو بارگاه نورانی در قرینه یکدیگر ما را فرا می خواند...
انتهای پیام/س
