به گزارش خبرگزاری فارس از رشت، شالی‌کاری در استان‌های شمالی من‌جمله استان گیلان امسال نسبت با سال‌های اخیر با دشواری‌های عدیده روبرو شده است.
افزایش قیمت نهاده‌ها نظیر کود و سم و بذر گواهی‌شده از یک‌سو و از سویی دیگر افزایش نرخ دستمزد کارگران فصلی و هزینه‌های سربار برای کشاورزان، ازجمله دغدغه‌های عینی و قابل پیش‌بینی کشاورزان بود اما گویا امسال این شالی‌کاران شمالی هستند که وارد چالش جدی‌تر نیز شده‌اند.
در حال حاضر بخش اعظمی از کشاورزان شالی‌کار در گیلان که رشد و نمو محصولشان به بودونبود آب کافی بستگی دارد با کمبود عدیده آب مواجه هستند.
تنش آبی در بخش کشاورزی گیلان تا جایی رسیده که در برخی از مناطق استان ازجمله املش، لنگرود و لاهیجان زمین‌های کشاورزی با بی‌آبی و ترک خوردن زمین همراه شده است.
در برخی از مناطق استان گیلان نیز شالی‌کاران به دلیل نرسیدن آب کشاورزی به اراضی قادر به وجین سطح اراضی شالیزاری نبودند و این مسئله که وجین نکردن در میزان بهره‌وری محصول مهم هست، بسیار کشاورزان را رنجور خاطر کرده است.
سیراب شدن اراضی بالادست و به‌اصطلاح سر آب خور و تشنه ماندن اراضی پایین‌دست در برخی از مناطق استان از دیگر نکاتی است که این روزها کشاورزان گیلانی به‌شدت نسبت به آن نگران هستند.
افزایش وزش بادهای گرم و آب شدن برف در بالادست، کاهش بارندگی و ورودی آب به سد و همچنین عدم مدیریت بهینه آب‌های سطحی در مناطق مختلف گیلان در پی عقب افتادن زمان تکمیل و بهره‌برداری از سدها در شرق و غرب استان از عمده دلایلی هستند که منابع آب کشاورزی و زراعی را در گیلان وارد میدان تنش کرده است.
گزارش‌های هواشناسی نیز نشان می‌دهد که در کشور به‌طور متوسط ۴۲ درصد و در استان نیز ۲۵ درصد کاهش بارندگی نسبت به قبل وجود دارد.
امروزه شالی‌کاران گیلانی هرچقدر به فصل برداشت خوشه‌های شالی نزدیک می‌شوند، دردسرهایی که کم‌آبی برای آن‌ها می‌تراشد، بیشتر و بیشتر می‌شود.
شرکت سهامی آب منطقه‌ای گیلان اعلام کرده که آب پشت سد منجیل به تقریباً یک‌سوم کاهش‌یافته و این سد با کاهش ۶۳ درصدی وردی آب روبرو بوده است.
کشاورزی شغل شماره یک در استان گیلان است و نیاز مبرم این منبع اشتغال به آب، امری بدیهی و غیرقابل‌توجیه است که باید برای تأمین پایدار آب موردنیاز برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت نظیر احداث و وارد چرخه بهره‌برداری کردن سدها را در دستور کار قرار داد.
اما در شرایطی که منابع آب محدود و زیرساخت‌های مالی و یا فنی لازم برای تکمیل سدها نیز در دسترس نیست و با حداقل محدود است، می‌طلبد دولت با در نظر گرفتن تسهیلات و ارائه مجوز احداث و بهره‌برداری از آب‌های زیرزمینی را به کشاورزان توصیه کند و همچنین با لایه رویی انهار، به جریان عبور آب کشاورزی به سمت مزارع کمک کند.
آب منطقه‌ای گیلان البته اعلام کرده که در جهت کمک به آب‌رسانی به اراضی شالیزاری اقداماتی قابل‌توجهی انجام داده که یکی از آن‌ها لایه رویی حداقل ۵۰۰ کیلومتر نهر و رودخانه است.
البته شرکت سهامی آب منطقه‌ای گیلان همچنین جهت مدیریت بهینه مصرف آب کشاورزی از ابتدای فصل زراعی، ضمن تأکید بر رعایت تقویم اجرایی از سوی کشاورزان، رهاسازی آب به‌صورت نوبت بعدی را نیز در دستور کار خود قرار داده که این راهکار تا حد قابل قبولی و البته به‌ناچار مثمر ثمر نیز واقع شده است.
در شرایط کنونی بهترین راهکار رجوع به مردم و سپردن مدیریت منابع آب به آن‌ها است به‌گونه‌ای که آن دسته از کشاورزانی که از پمپ آب استفاده می‌کنند، اراضی شالیزاری را سیراب و در بالادست‌ها نیز، با مصرف بهینه آب، این مایه حیات را در اختیار پایین‌دست‌ها نیز بگذارند.
انتهای پیام/۸۴۰۰۸
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
