به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، در شهرهای مختلف کشورمان همواره طلابی به کسب علم در حوزه‌های علمیه مشغولند؛ اما در ایران و در جوار حرم مطهر امام رضا(ع)، حوزه‌های علمیه‌ای وجود دارد که گاه حتی از پنجره کوچک حجره طلبه، گنبد امام رئوف تلألوء خود را درون اتاق می‌ریزد؛ می‌خواهم با چند تن از این طلاب به گفت‌وگو بنشینم تا برایمان از حال و هوای درس خواندن زیر سایه حضرت رضا(ع) بگویند، خودم را جلوی در مدرسه علمیه حضرت مهدی(عج) می‌بینم.
زمینه تبلیغات فرهنگی در مشهد بسیار فراهم است
یک طلبه مشهدی در خصوص خصوصیت طلبگی در جوار امام رضا(ع)، می‌گوید: ویژگی اول این است که وقتی فرد در کنار یک معصوم درس می‌خواند یک احساس دِین و ارتباط قلبی با معصوم در راستای علم آموزی پیدا می‌کند، بزرگان ما این شیرینی و سایه گرم را در مشهد و قم درک کردند و زمانی که تعریف می‌کنند انسان شعف می‌گیرد و یک جهش علمی برای آدم ایجاد می‌کند.
محمدحسین میرزایی شرط این شعف و جهش علمی را ارتباط قلبی روزانه با امام(ع) می‌داند و ادامه می‌دهد: حتی اگر فرد به زیارت نرود باید این ارتباط روزمره را حفظ کند، در مشهد فضای تبلیغی و فرهنگی بهتری وجود دارد، کسانی که در مشهد هستند با عرصه‌های خیلی جالبی رو به رو می‌شوند، طلاب به خصوص در مشهد به الزام باید زبان خارجه بلد باشند چراکه در مشهد زائر خارجی زیاد رفت و آمد دارد و این برای یک تبلیغ کننده دین لازم است.
او تفاوت شهر مشهد را با قم اینطور عنوان می‌کند: در شهر قم زوار عبوری هستند و زیارت می‌کنند و می‌روند اما در مشهد چند روز می‌مانند و زندگی می‌کنند؛ این خودش یک فرصت تبلیغی عالی را ایجاد می‌کند که در هیچ کجا شما نمی‌توانید پیدا کنید.
ملجأ و پناه بودن امام رضا(ع) در مشهد کاملا قابل درک است
میرزایی با اشاره به اینکه طلاب زمانی که مسیر علمی آن‌ها در برخورد با مسائل سنگینی که در حوزه وجود دارد با مشکل مواجه می‌شوند، به حضرت رضا(ع) پناه می‌برند و مشکل علمی آن‌ها رفع می‌شد، ادامه می‌دهد: نخبگانی با درجه علمی بالا واقعا در بحث سنگین طلبگی می‌ماندند و به خدمت حضرت برای گشایش این موضوع می‌رسیدند؛ ملجأ و پناه بودن امام رضا(ع) در مشهد کاملا قابل درک است.
طلبگی در جوار امام رضا(ع)، جهش و گشایش علمی محسوس دارد
صحبتم را با طلبه جوان دیگری ادامه می‌دهم که تمایلی به ذکر نامش در رسانه ندارد، حرفمان که گل می‌اندازد، می‌گوید: از قدیم حوزه‌های بزرگ علمیه در جوار حرم حضرات معصومین(ع) وجود داشته تا طلاب برای کسب علم بتوانند از حضور مفید و معنوی امامان بزرگوار استفاده کنند؛ یکی از ائمه در بحث‌های علمی افاضه‌ای ویژه دارند و معروف به عالم آل محمد(ص) هستند؛ ایشان کسی جز حضرت رضا(ع) نیستند، اگر کسی به دنبال علم حقیقی باشد باید سراغ حضرت رضا(ع) برود.
او با بیان اینکه البته اصل زیارت و توسل، اتصال قلبی است بیان می‌کند: امکان دارد کسی از مکانی دور اتصال قلبی بهتری با حضرت شکل دهد اما در مشهد و حرم مطهر این اتصال قلبی راحت‌تر شکل می‌گیرد و شرایط فراهم‌تر است؛ از هرجایی به امام حسین(ع) سلام دهی فرقی ندارد اما در حرم مطهر ایشان شرایط و آمادگی فراهم‌تر است.
این طلبه که در گذشته دانشجوی فیزیک بوده، ادامه می‌دهد: مباحث حوزه علمیه بسیار سنگین‌تر از دروسی بود که بنده در دانشگاه می‌خواندم، رشته تحصیلی من فیزیک در یکی از بهترین دانشگاه‌های ایران بود؛ وقتی به حوزه آمدم اما گاهی به مشکلات و سختی‌هایی در درس مواجه می‌شوم که از امام رضا(ع) کمک می‌گیرم و حضرت پاسخ را به قلب و ذهنم الهام می‌کنند.
او از سختی‌های درس در حوزه اینطور می‌گوید: کتابی داریم در سطح ۲ که بسیار برای طلبه‌ها سنگین است، در چند جلسه اول هیچ چیزی از آن نمی‌فهمیدم، به زیارت حضرت رفتم و توسلی کردم؛ از جلسه بعد به خوبی درس را متوجه می‌شدم تا جایی که من مباحثی که طلبه‌های دیگر در محور آن درس ارائه می‌دادند را تصحیح می‌کردم!
این طلبه که حالا باید از او بعنوان یک رفیق باصفا یاد کنم، در بین صحبتهایش خاطره‌ای را این‌چنین می‌گوید: مدتی قبل برای مشورت درباره یک مشکل خانوادگی با یکی از اساتید قراری داشتم و وقتی به درب خانه ایشان رفتم هر چه زنگ زدم کسی پاسخ نداد؛ دل شکسته شدم و برگشتم؛ ناگهان چشمم به گنبد امام رضا(ع) افتاد و خودم را سرزنش کردم، امام رضا(ع) همیشه آماده برای صحبت هستند، چیزی که ارائه می‌دهد هم درست و صحیح است اما شاید استاد من این‌گونه نباشد، جالب است که مدتی بعد خیلی راحت راهکاری به ذهنم رسید و مسأله را حل کردم!
امام رضا(ع) قوت قلبی برای طلاب ناامید است!
طلبه دیگری که تازه به جمع‌مان پیوسته می‌گوید: وجود امام رضا(ع) در اینجا باعث دلگرمی ماست، بنده که دانشجو بودم و از دانشگاه به حوزه آمدم فهمیدم که در دانشگاه سریع می‌توان به هدف رسید و گام برداشت اما در حوزه علمیه باید معارف و مطالب به جان بنشیند و این آهستگی ممکن است من و جوانان مانند من را دلسرد کند.
محمد معصومی ادامه می‌دهد: این وجود مقدس امام رضا(ع) است که بنده را شارژ و خستگی را از تنم به در می‌کند، من بچه شهرستان هستم و تنها دلیل زندگی بنده در مشهد وجود امام رضا(ع) است، من در این شهر کسی را ندارم و مشهد اگر هر چه داشت و امام رضا(ع) نداشت بدون شک در آن نمی‌ماندم و یک جای دیگر درس می‌خواندم.
چیزی که محمد را جذب مشهد کرده و غم غربت را دلش آب می‌کند، فضای معنوی شهر به برکت وجود حضرت رضا(ع) است، خودش اینطور می‌گوید: فضای معنویتی که مشهد دارد، عالی است، هر خیابانی که در مشهد است به حرم منتهی می‌شود و شما ناخودآگاه دست بر روی سینه گذاشته و به آقا سلام می‌کنی، وقتی روز خود را با سلام به حضرت شروع کنی همین یک شیرینی عالی است و شهرهای دیگر این توجه اول صبح و توفیق اجباری را ندارند.
این طلبه ساکن در مشهد با بیان اینکه خیلی از امام رضا(ع) کمک گرفتم، بالا پایین در زندگی بسیار داشتم و امام رضا مشکلاتی که بنا به عقل نباید حل می‌شد، جوری حل شد که دست به دهان ماندیم، ابراز می‌کند: همیشه به آقا امام رضا(ع) عرض می‌کنم که ما غلام و نوکر شماییم و شمایید که باید برای حل مشکل خدمتتان برسیم.
معصومی در پایان خاطرنشان می‌کند: بعضی اوقات پیش آمده یک شبانه روز درگیر فهم یک مطلب سنگین علمی بودم و زمانی که یادم آمده و به حضرت توسل کردم این گشایش انجام شده است، جالب است که هیچ کجا جز حرم مطهر حضرت رضا(ع) بنده شعر نمی‌توانم بگویم، این از برکت فضای مناسب برای تمرکز، فضای احساسی و آرامش دهنده حرم رضوی است.
===================
گزارش از: علی فرهادیان
==================
انتهای پیام/ ۷۰۰۷۴/ی
