به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، تقویم دفاع مقدس استان فارس را که ورق می‌زنیم، به مردانی می‌رسیم که نیکنام بودند و با وجود اینکه پیکرشان بر دست‌های عاشق و قدردان خون شهیدان تشییع شده، گمنام مانده‌اند.
۱۳ تا ۹۰ ساله‌هایی که هر کدام دنیایی از حرف‌های نگفته داشتند و آرزو‌ها و امیدهایشان همراه با روح بلندشان به آسمان رفت.
مردان مردی که از خون و جان خود گذشتند تا وجبی از این خاک به دشمن نرسد، مردانی که تمام آن رشادت‌ها را برای رسیدن به فردایی که قرار است من و شما سرنوشت این انقلاب را در پیچی مهم و تاریخی رقم بزنیم به کار گرفتند و رفتند که بمانیم و با انتخابی اصلح پاسدار انقلاب باشیم.
مردانی از جنس علیرضای ۲۱ ساله که با عشق راهی دیار نور شد و در سرزمین عشق و وفاداری، شلمچه پرخون، به آسمان پرکشید.
در سوم مرداد ماه ۱۳۴۰ در خانواده‌ای متوسط و مذهبی دیده به جهان گشود. ۷ ساله بود که وارد دبستان دهخدا شد و این دوره را با موفقیت گذراند. دوره راهنمایی را در مدرسه رازی تحصیل کرد، پس از گذراندن این مرحله وارد دبیرستان لاری شد اما یک سال بیشتر تحصیل نکرد و از آنجا که علاقه زیادی به کار کردن داشت مدرسه را رها کرد.
علیرضا قبل از انقلاب در حسینیه حاجی تقی به تدریس قرآن مشغول بود و بارها توسط علمای عظام از قم مورد تشویق قرار گرفت. در زمان انقلاب نیز در ژاندارمری لارستان به برادران قرآن آموزش می‌داد. تا این که به سن ۱۸ سالگی رسید و عازم خدمت مقدس سربازی شد.
علیرضا از ۲۲ ماه خدمت، ۱۱ ماه تمام در جبهه بود و از طریق ارتش حدود سه ماه به دارالخوین، سه ماه به شادگان و سه ماه هم به شلمچه اعزام شد. که مسئولیت علیرضا در قسمت تیربارچی بود.
وی پس از ۲۲ ماه خدمت در ۲۶ خرداد ماه سال ۱۳۶۱ در شلمچه در عملیات پدافندی به آرزوی دیرینه‌اش رسید. ترکش خمپاره به علیرضا مهلت نوشتن وصیت را نداد و بدون کلام آخر آسمانی شد.
شاید ناگفته‌های او بیانگر سکوت در مقابل حرمت‌شکنی‌ها و تلاش برای حفظ کرامت افراد در سایه نظام مقدس و انقلاب اسلامی باشد و مردم نه در حرف که در عمل فردا در انتخابات مهم و سرنوشت ساز ۲۸ خرداد با مشارکت حداکثری و انتخاب اصلح، بدون شک این سکوت را می‌شکنند.
انتهای پیام/س
