به گزارش خبرنگار تشکلهای دانشگاهی خبرگزاری فارس، عبدالحمید نقره کار عضو هیات علمی دانشگاه در یادداشتی نوشت: در چهل و دو سال رهبر معظم انقلاب بارها در فرمایشات و مرقومات خود گفته اند َ، تمدن نوین اسلامی با هویت اسلامی– ایرانی باید دو هویت و بنیاد اساسی و زیر بنائی داشته باشد.
اول باید منابع و مبانی آن مبتنی بر فرهنگ الهی ّ او ، فرازمانی ، فرامکانی، جهانی و بین المللی و در عین حال فطری و ذاتی انسانها (اسلامی) باشد. دوم باید مبتنی بر مجموع فرایندهای تاثیر گذارمحیط طبیعی و مصنوعی ایران که بسیار متکثر و متغیر و وابسته به مجموع شر ایط زمانی و مکانی است (ایرانی) باشد.
ایشان فرموده اند در جهت تحقق این هدف و این مسئولیت و رسالت تاریخی باید چهار گام اساسی و بنیادی ّ را برمی داشتیم ، که دو گام اول آن یعنی «فرو پاشی نظام دیکتاتوری و وابسته ستم شاهی» و «تحقق نظام اسالمی، تصویب قانون اساسی و جایگاه رهبری و تفکیک قوای سه گانه» انجام شده است.
اما دو گام بعدی یعنی «تشکیل دولت اسلامی، که در آن همه مدیران و مسئولین در سه قوه «متخصص و متعهد» باشند ، تا به تدریج اکثریت مردم نیز در زندگی شخصی، خانواده گی و اجتماعی خود افکار، رفتار ، و آثاری مبتنی بر فرهنگ اسلامی و «تعاونو علی البر و التقوی» داشته باشند، محقق شود، یعنی اکثریت مردم جامعه نیز در عمل اسلامی رفتار کنند.
اما متأسفانه هنوز این دو گام دوم به صورت مناسب و مطلوب محقق نشده است و باید در چهل سال دوم محقق شوند، یعنی دولتمداران متخصص و متعهد باشند تا ، اکثریت مردم نیز با تبعیت از آنها ، رفتارشان اسلامی شود و تمدن نوین اسلامی با هویت «اسلامی» محقق شود.
دانش آموختگان این رشته ها باید از ابعاد چهار گانه اموزشی یعنی سرفصل ها و محتواهای دروس و از بعد پژوهشی یعنی منابع و مبانی روش تحقیق در مباحث میان دانشی و در بعد پرورشی یعنی تربیت وتزکیه دانشجویان درکنارآموزش وتعلیم آنها و در بعد گزینشی و گسترشی یعنی استعداد سنجی دانشجویان و انتخاب اساتید متخصص و متهد و گسترش دانشکده ها، رشته ها وگرایش ها مبتنی بر نیازهای واقعی کشور و برنامه ای ملی باید اسلامی و ایرانی شوند، تا این دانش آموختگان بتوانند در هر جایگاه و مسئولیتی که هستند، معماری و شهرسازی را با هویت اسلامی ـ ایرانی ، برنامه ریزی و طراحی و اجرا کنند، به خصوص میزان گسترش دانشکده ها و گرایش های آن نیز باید متناسب با برنامه ریزی ملی و نیازهای واقعی کشور در امروز و آینده باشد.
قوانین و ضوابط مربوط به معماری و شهرسازی در تمام سطوح قانونگذاری کشور باید اسلامی – ایرانی شود در قوانین بالا دستی نظیر رهنمودهای حضرت امام و مقام معظم رهبری، قانون اساسی و مصوبات شورای مصلحت نظام، که به تأئید رهبری رسیده است ، بسیار قوانین خوب و شایسته ای اما متأسفانه در شورایعالی انقلاب فرهنگی و به خصوص در وزارت راه و شهرسازی و شورایعالی معماری و شهرسازی کشور و نظام مهندسی و از همه بدتر در شهرداری ها ، ضوابط و قوانین موجود و نه تنها ایرانی - اسلامی نیست ، بلکه بر عکس قوانین و ضوابط موجود در طرح های جامع و تفصیلی در شهر و روستا اغلب غیر علمی، غیر انسانی و غیر اسلامی است.
مدیران شهری می گویند رویکرد ما اقتصادی است ، برای تأمین هزینه های شهری در صورتیکه از منظرملی وبا یک نگاه استراتژی قطعا اینگونه تراکم فروشی و تغییر کاربری ها که باعث تمرکز جمعیت در مراکز غیر تولیدی می شود، علاوه بر غیر علمی، غیر انسانی و غیر اسلامی قطعا غیر اقتصادی است.
سومین رکن «مدیران و کارفرمایان دولتی و ملی» هستند که باید ایرانی- اسلامی باشند. متأسفانه مدیران دولتی ما در سطوح مختلف ، در وزارت راه و شهرسازی ، شورایعالی معماری و شهرسازی ، شورای اسلامی شهر و روستا و شهرداران و مدیران و کارشناسان آنها ، اغلب یا در وظایف متخصص خود نیستند و یا به قوانین و احکام و اخلاق اسلامی متعهد نیستند و یا هر دو یعنی «نه متخصص هستند و نه متعهد» به دلیل آنکه دولت های ما متأسفانه از طریق احزاب قدرت و ثروت تشکیل می شوند، مدیران پائین دستی نیز اینگونه انتخاب می شوند که با ایجاد دولت اسلامی باید این نقص را جبران کرد.
کارفرمایان ملی و مردمی ما نیز به دلیل تأثیررسانه های غربی و پیروی از مدهای روز هالیوودی و خود باختگی به الگوهای غربی و یا پیروی از سرمایه داران غرب زده و متحجر، سلیقه های مردم را منحرف می کنند و مدهای نامناسب و نامطلوبی را در سطح ملی ایجاد کرده و با آثار خود گسترش می دهند.
باید با این دو ر ویکرد نامناسب و نامطلوب مقابله کرد ، یعنی هم مدیران و کارفرمایان دولتی متخصص و متعهد شوند و هم سلیقه مدیران و کارفرمایان ملی و ذوق و سلیقه های مردمی را از طریق رسانه های عمومی ، ارتقاء بخشید و با فرهنگ و هنر و معماری و شهرسازی اسلامی ، بیش از پیش آشنا و هم آهنگ کرد.
رکن چهارم معماران و شهرسازان موجود و مهندسان مشاور معماری و شهر سازی هستند ، که باید آثار خود را اسلامی – ایرانی برنامه ریزی ، طراحی و اجرا کنند. اما متاسفانه چون معماران و شهرسازان امروز ما تحصیل کرده دانشکده هائی هستند که سرفصل و محتوای دروس آنها اسلامی – ایرانی نبوده اند، بنابراین با فرهنگ و هنر اسلامی در معماری و شهرسازی آشنا نیستند. باید هم زمان با اصلاح دانشکده های مربوطه ، برنامه های دانش افزائی و هم اندیشی از طریق نظام مهندسی و اساتید ذیصالح برای آنها برگزار کرد، تا بتدریج رنگ و بوی اسلامی ـ ایرانی پیدا کند.
نکته دیگر ، از آنجا که معماری و شهرسازی وابسته به مجموع زیرساخت های اقتصادی و صنعتی است ، الزم است دولتمداران نسبت به ارتقاء اقتصاد ساختمان و صنعت و مهندسی ساختمان برنامه ریزی و اقدام جدی کنند ، تا زیر ساخت های شهرسازی ایجاد و صنعت ساختمان در جهت پیش ساختگی تولید انبوه ، ارزان سازی و سریع سازی ارتقاء یافته و مواد و مصالح و عناصر ساختمانی با بهترین کیفیت بوده و مجریان آن با آموزش های الزم بهترین عملکرد را در اجرا داشته باشند.
انتهای پیام/