به گزارش خبرگزاری فارس از زاهدان، یکی از وعده‌هایی که امروز کاندیداهای ریاست جمهوری مطرح می کنند این است که آموزش و پرورش مهم و اولویت دولت من می باشد! آمده‌ام برای اجرای سند تحول! چقدر عالی! ما هم باور کردیم که پس از ۱۰ سال تصویب سند تحول و با گذشت ۴۰ سال از عمر انقلاب اسلامی به یک شبِ صورت بندی حضرات سیاسی دان تغییر کرده و آموزش و پرورش به صدر اولویت هایشان آمده. این جنس ادعاها ،بیشتر شبیه به وعده های انتخابات شورای دانش آموزی است!
آنچه که از نامزد انتخابات ریاست جمهوری انتظار می رود این است که کلی‌گویی را کنار بگذارد و دقیقاً بگوید ابتدا چه تعریف و سپس چه ایده ای برای حل مسائل آموزش و پرورش دارد.؟
برای مثال توضیح دهد راهبردش برای اداره مدرسه چه می باشد؟ برای این امر دو نگاه و ایده کاملا متفاوت و متضاد وجود دارد.
اول: می‌توان بسبک آقایان نئولیبرال که هر زمان با امر پیچیده ای روبرو می‌شوند آن را برون‌سپاری و رها سازی میکنند ، با نگاهی هزینه‌ای (و نه سرمایه گزاری) آموزش را یک کالا تلقی کرده و حال برای اینکه این کالا هم برای دولت مناسبتر بیافتد!! و هم بتوان از آن کسب درآمدی داشت، خصوصی سازی مدارس را کلید بزند. پس هر کس پول بیشتری دارد آموزش بهتری میبیند. کسی هم که پول ندارد نهایتاً می‌رود سراغ مدارس خرید خدمات.
خرید خدمات آموزشی که دقیقا مغایر با اسناد بالادستی و قانون اساسی می باشد یکی از پروژه‌های جدی دولت یازدهم و دوازدهم بود که هم معلم به اسارت می رود و هم دانش آموز از آموزش با کیفیت محروم می شود. پدیده ی جالبتر اینست که آموزش را ذیل اصل ۴۴ قانون اساسی تعریف میکنند این در حالیست که در هیچ کجای دنیا آموزش بنگاهی برای کسب ثروت و منفعت تلقی نمیشود.
دوم: مبتنی بر سند تحول ،می توان "مردمی سازی" آموزش و پرورش را دنبال کند. یعنی خانواده در امر تربیت فرزند خود مشارکت فعال داشته باشد؛ اینجا مشارکت یعنی خانواده در اداره آموزش و پرورش ،سیاست گذاری های مدرسه، تولید محتوای آموزشی و حتی کمک مالی(مثلاً با مدل وقف پایه) نقش آفرینی داشته باشد. همچنین مبتنی بر زیر نظام مالی سند تحول، باید سهم بودجه آموزش و پرورش از GDP،حداقل ۲۰٪باشد نه ۱۱٪ . حتی پایین تر از کشورهایی مثل سومالی و اوگاندا !!
حال می بینیم که اگر از کلی گویی پیرامون مسئله آموزش و پرورش فاصله بگیریم ،دیگر با وعده های فله ای نمی توان رای خرید و مردم را فریب داد. آموزش و پرورش در نگاه دولت ها همیشه بنگاهی برای سیاسی بازی و دستگاه عظیم رای جمع کردن تلقی شده تا نهادی آینده ساز و جامعه پرداز.
امروز "سوال سخت" از کاندید ها این است که کدام یک از این دو رویکرد مذکور را انتخاب می کنند؟ و یا حتی راهبردشان برای حل مسائل آموزش و پرورش مثل معیشت و منزلت فرهنگیان، آمار بالای بازماندگان از تحصیل، آموزش با کیفیت، توسعه و تجهیز مدارس و ...چیست؟؟
-------------------------------
یاداشت: محمدرضا ملاشاهی مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان
دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی سیستان و بلوچستان
انتهای پیام/3139
