به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، اشتغال موضوعی است که برای جوانان در جامعه ما به یک دغدغه بزرگ تبدیل شده است، اما برخی افراد در جامعه نشان داده‌اند که حتی با کمترین امکانات و حتی نداشتن مدارک دانشگاهی می‌توانند برای خود کسب و کاری راه بیاندازند و به تولید کننده‌ای تبدیل شوند که در امر مهم اشتغال دست دیگران را هم بگیرند.
در این گزارش با فردی گفت‌وگو می‌کنیم که سال‌های زیادی برای شرکت‌هایی کار می‌کرد اما امروز با تلاش خود کارگاهی بزرگ دارد، حتی هنرجو و کارآموزانی را آموزش می‌دهد که آنها نیز برای خود کسب و کاری راه‌اندازی کرده‌اند.
حسین رستمی ۵۲ سال دارد و متولد کاشان است، وی سال‌های زیادی را در تهران زندگی می‌کرد، مدرک او دیپلم است و در تهران برای مدیریت تجهیزات پزشکی ایران و شرکت توانیر کار می‌کرد، کارش در آنجا نصب، راه‌اندازی و آموزش دستگاه‌های صنعتی و پزشکی بود و از سال ۹۲ به صورت خیلی اتفاقی به ساری آمد.
*علاقه به چوب از کودکی
از آنجایی که از کودکی به چوب علاقه داشت تصمیم گرفت که کار جدیدی را برای خود شروع کند، به گفته خودش همه چیز را از صفر شروع کرد، دو دستگاه و کمی ابزار تهیه و بعد شروع به تمرین در پارکینگ منزلش کرد.
وی از شروع کارش چنین می‌گوید: برای شروع چون سرمایه کافی نداشتم تصمیم گرفتم از ضایعات ام‌دی‌اف سازها استفاده کنم، ضایعات ام‌دی‌اف را جمع کرده و آن را به ام‌دی‌اف خام تبدیل می‌کردم و با آن جا‌کفشی، قاب، آینه، میزهای جلو مبلی می‌ساختم، بعد از ساخت یک مجموعه با ام‌دی‌اف، بازار صنایع دستی ساری را با پرس‌وجو پیدا کردم و کارهای ساخته شده خود را به آنجا بردم، با فروشنده‌ها صحبت و با شخص خاصی شروع به کار کردم و توانستم کارهایم را به او بفروشم، با مبلغی که دریافت کردم چوب، ابزارها و دستگاه مورد نیاز خود را خریدم و کم کم توانستم کارگاه خود را توسعه دهم.
رستمی ادامه می‌دهد: در کنار کارگاهی که داشتم یک فروشگاه برای عرضه محصولات خود باز کردم، توانستم کارم را ارتقا بدهم از حالت صنایع دستی بیرون بیایم، تمرین کردم و بدون هیچ آموزشی، به حرفه ارسی و گره چینی ( ساخت انواع در و پنجره‌های قدیمی) دست پیدا کردم و از میراث فرهنگی یک کارت شناسایی برای ارسی‌سازی دریافت کردم.
*دریافت وام از کمیته امداد
وی می‌گوید: در ادامه با دوستانی در کمیته امداد آشنا شدم و توانستم از کمیته امداد مبلغ 25 میلیون تومان وام بگیرم و کارگاهم را که در حاشیه شهر بود به داخل شهر انتقال بدهم تا با ارتباط بیشتر با مردم، کارم را بهتر در معرض دید قرار دهم و فروش بیشتری داشته باشم.
سال ۹۷ با یکی از مربیان فنی و حرفه‌ای خواهران آشنا شدم، او پیشنهاد داد تا آموزش فن ارسی را در کارگاه خودم برای خواهران بوجود بیاورم و از سال ۹۷ تا به امروز حدود ۱۴ نفر کارآموز و هنرجو داشتم که ۶ نفر از آنها توانستند برای خودشان کارگاه راه‌اندازی کنند و هم اکنون مشغول به کار هستند.
رستمی بیان می‌کند: هنرجویی هم در سال ۹۹ در کارگاهم فن ارسی را یاد گرفت، او را بیمه کردم و هم اکنون در کارگاهم، مشغول به کار است، سعی دارم کارگاه خود را گسترش دهم تا بتوانم افراد بیشتری را در کنار خود داشته باشم و اشتغالزایی کنم.
*مشکلات و مسائل تولیدکنندگان
وی از مشکلاتش چنین می‌گوید: متاسفانه دو سالی است که به خاطر وضعیت نامساعد مالی، فروشگاه را جمع کرده‌ام، به کمیته امداد پیشنهاد دادم که شما می‌توانید چند کارآفرین فعال داشته باشید و برای این افراد سرمایه‌گذاری کنید به‌جای اینکه وام‌های متعددی پرداخت کنید که بعد از مدتی با شکست مواجه شوند. به آنها گفتم کارگاهم را توسعه بدهید حمایت کنید و در هر شهری یک شعبه بزنید، افرادی که به دنبال وام هستند داخل کارگاه بیایند و کار کنند، با نظارت من و حمایت شما، من می‌توانم حداقل ده خط تولیدی داشته باشم و برای سال اول به 30 نفر نیروی کار فقط در کارگاه نیاز دارم، اما متاسفانه طرح من را قبول نکردند، گویی برایشان آمار پرداخت وام به افراد مختلف مهم‌تر بود تا اینکه یک جا سرمایه‌گذاری کنند برای اشتغالزایی بیشتر.
این تولیدکننده در ادامه می‌گوید: شعار امسال تولید، پشتیبانی‌ها و مانع‌زدایی‌ها است، من هم تولیدکننده هستم چوب درجه یک در اسفند سال گذشته ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بود اما امروز همان چوب به ۹ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان رسیده است، مابقی اجناس مصرفی هم حداقل ۶۰ درصد بالا رفته‌اند، من به عنوان یک تولیدکننده امروز با این وضعیت چه چیزی تولید کنم که هزینه کارگاه، کارگر و هزینه خودم در بیاید؟ آن شعار کجای داستان تولیدکننده‌ها قرار دارد؟
*گلایه از سخت‌گیری بانک‌ها برای دادن وام به تولیدکنندگان
انتظار دارم که بیشتر هوای تولیدکننده‌ها را داشته باشند و بیشتر از آنها حمایت کنند، یک تولیدکننده نیاز به فضایی برای تولید دارد معمولا افرادی که می‌خواهند کار تولید را شروع کنند، از نظر مالی هم در مضیقه هستند، مسؤولان امر، ساز و کاری راه‌اندازی کنند تا تولیدکننده بتواند راحت‌تر وام بگیرد و وقتی به بانک معرفی می‌شود زیاد اذیت نشود.
من چند بار از میراث فرهنگی به بانک معرفی شدم اما آنقدر از من درخواست ضامن و موارد دیگر را داشته‌اند که کلا از گرفتن آن صرف‌نظر کردم، مثلا برای ۴۰ میلیون وامی که میراث فرهنگی می‌خواست از طریق بانک گردشگری به من بدهد، تاییدیه مسجد، پایگاه محل و جهاد دانشگاهی خواستند، گفتند سه ضامن ببرم تا مبلغ ۴۰ میلیون را به من بدهند، بدتر از همه اینکه از میان ضامنین باید دو نفر از آنها کسر اقساط بیاورند، چه کسی به جز افراد درجه یک خانواده به کسی دیگر برای ضامن‌شدن نامه کسر اقساط می‌دهد؟ خیلی‌ها در این موارد به مشکل برمی‌خورند و مانند من از گرفتن آن وام صرف‌نظر می‌کنند.
*توصیه به جوانان علاقه‌مند به کار با چوب و صنایع دستی
رستمی به افرادی که می‌خواهند این کار را شروع کنند چنین می‌گوید: جوان‌هایی که می‌خواهند کار با چوب را شروع کنند، حتما نباید مبالغ میلیاردی داشته باشند از مبالغ کم و با خرید یک دستگاه کوچک می‌توانندکارشان را شروع کنند، مخصوصا در کار صنایع دستی می‌توانند یک کمپرسور کوچک و یک میخکوب تهیه و از صفر شروع کنند، این دیدگاه را نداشته باشند که از اول فضای بزرگ و دستگاه‌های بزرگ و پیشرفته داشته باشند، از کسانی که دست اندرکار هستند تقاضا دارم جوانانی که در پی کارهای اینچنینی هستند را حمایت کنند تا از این طریق برای خود منبع درآمدی داشته باشند.
به نظرم جوانان باید بدانند که مهم نیست چه تحصیلاتی دارند، مهم این است که هر زمان اراده کنند می‌توانند مجدد برای کسب درآمد در رسته جدید فعالیت کنند به شرط اینکه یک هدف برای خود پایه‌ریزی کنند و برای رسیدن به آن هدف مبارزه کنند.
به گزارش فارس، پای حرف تقریبا همه تولیدکنندگان که می‌نشینیم از حمایت نشدن از سوی مسؤولان گله‌مند بوده و همچنین از سخت‌گیری بانک‌ها در مورد دادن وام به آنها دل پری داشته‌اند، آیا هموار کردن راه برای تولیدکنندگان که می‌توانند با تولید مسئله مهم بیکاری را در جامعه کاهش دهند آنقدر سخت است؟ افرادی که نه به دنبال کار دولتی بلکه با دستان خود برای خود شغل ایجاد کرده‌اند و می‌توانند دست بقیه افراد را نیز با حمایت مسؤولان بگیرند، آیا حمایت از این افراد جفا در حق مردم این کشور نیست؟
سال‌هاست رهبر معظم انقلاب حمایت از تولید را محوریت شعارها قرار می‌دهند و همواره در سخنرانی‌های خود در ارتباط با تولید و حمایت از آن تاکید دارند اما این موضوع کمی از سوی مسؤولان و متولیان امر مغفول مانده است، انتظار می‌رود، مسؤولان در این زمینه به صورت جدی وارد شوند و مشکل و مسائل تولیدکنندگان را حل کنند.
انتهای پیام/۸۶۰۴۱/ج/ر
