چه کنیم تا نوجوانان از ما حرف‌شنوی داشته باشند؟

گروه خانواده ـ به عنوان یک بزرگسال تصور کنید وقتی را که خودتان نوجوان بودید و با دوستانتان گرم می گرفتید و صمیمی بودید اما همه حرف هایتان را نمی توانستید به مادر و  پدر و بزرگترها بزنید، حال این شرایط را فرزندان شما نیز دارند اما آیا شما هم قادر به درک کردن آنها هستید یا مدام شروع به نصحیت کردن و انتقاد کردن از آنها می کنید؟

یکی از دشواری های اصلی خانواده ها نحوه ارتباط برقرار کردن با نوجوانان و جوانانشان است در حالیکه خودشان آن دوره را گذرانده و فراموش کرده اند که چه شرایطی داشتند و چطور با دیگران ارتباط برقرار می کردند. مهمترین مسئله این است که پدر و مادر فکر می کنند برقرار کردن رابطه دوستی با بچه های جوان و نوجوانشان کار سختی است درصورتی که اگر کمی وقت بگذارند و حوصله به خرج بدهند با آرامش می توانند به حرف های بچه هایشان گوش دهند بدون اینکه با هم درگیر شوند یا از بالا به پایین به آنها نگاه کنند.

اگر این شرایط بین یک والدین و فرزندی پیش بیاید به راحتی والدین می توانند محرم رازهای بچه های جوانشان شوند بدون اینکه آنها را تهدید یا تحقیر کنند و از خانه فراری دهند این نخستین قدم در برقراری یک رابطه صمیمی با نوجوانان است. کافی است چشمانتان را ببندید و به دوران نوجوانی و جوانی خود فکر کنید ، اینکه در آن شرایط چقدر دوست داشتید با دوستانتان وقت بگذرانید و مسائلتان را با آنها در میان بگذارید و در کنارش چقدر هم برایتان مهم بود که از سوی والدینتان درک شده و دیده و شنیده شوید.

بزرگ شدن بچه‌ها را ببینید

یکی از مهمترین مشکلات نوجوانان در سنین حساس این است که والدین بزرگ شدن آنها را نمی بینند و به صحبت هایشان گوش نمی دهند بلکه مدام بچه ها را نصحیت می کنند یا باید و نباید برایشان تعیین می کنند. درست است که در هر خانه ای می بایست قوانینی وجود داشته باشد اما این قوانین نباید مانع از ارتباط صمیمانه والدین و بچه ها باشد.هر پدر و مادری اگر بتوانند خالصانه به حرف های نوجوانشان گوش دهند، او را قضاوت نکنند و تنها یک همدل واقعی باشند ، خانه را به بهترین مکان امن برای بچه هایشان تبدیل می کنند.

*مهمترین راهکارهای کاربردی ایجاد دوستی عمیق با نوجوانان و جوانان

اما در این  گزارش تلاش داریم برخی از راهکارهای کاربردی ایجاد دوستی عمیق والدین با نوجوانان و جوانان را بدین شرح آموزش دهیم:

**شناخت شخصیت نوجوان 

مهم‌ترین مشکل والدین در ارتباط برقرار کردن با جوانانشان آشنا نبودن با ویژگی های این دوره است. اینکه بچه ها در این دوره ها چه تغییراتی می‌کنند، گاه چه احوال ناخوشایندی دارند یا دچار تغییرات هورمونی و فیزیکی و روانی می شوند و نیاز به درک شدن دارند، باعث می شود والدین این شرایط را نادیده گرفته و انتظارات خاص خود را داشته باشند البته این بدین معنا نیست که نوجوانان هم هر چه دلشان می خواهد انجام دهند و والدین آنها را درک کنند اما مسئله هم این است که در مواقع حساس بتوانند همدیگر را درک کنند و عکس العمل های نابه جا  و نادرست نداشته باشند که باعث تیرگی روابط با نوجوانان شود. 

در زمینه شناخت ویژگی های نوجوانی کتاب های زیادی منتشر شده که والدین می توانند از آنها استفاده کنند.

*استفاده از روش تغافل 

گاه پیش می آید که خود والدین مشکلات و مسائل نوجوانان را مثلا در زمینه تحصیلی یا ارتباط با دوستان و هر چیز دیگری خیلی بزرگ نمایی می کنند و به دلیل این مسائل بچه ها را مواخذه می کنند در حالیکه یکی از موثرترین روش های تربیتی تافل یا نادیده گرفتن است اینکه مشکلات بچه ها را بزرگ نشان ندهیم و بچه ها را به مدام به خاطر رفتارهایشان بازخواست و بازجویی نکنیم.

*راهنمایی به جای دستور دادن

حال وقت این است که بدانید چه کارهایی می توانید برای بهبود روابط انجام دهیم. یکی از آنها این است که در برخورد با مسائل نوجوانان از خودشان کمک بگیریم و به آنها نشان دهیم که نخستین مسول حل مشکلاتشان خودشان هستند نه اینکه مرتبط به آنها بگویید تو از پس این کارها برنمی آیی یا از اول هم باید خودم بر عهده می گرفتم. بنابراین وقتی والدین تنها وظیفه راهنمایی دارند بچه ها هم مسئولیت کارهایشان را برعهده می گیرند.

به طور مثال می توانید در برابر خواسته های غیر منطقی نوجوانتان، بی درنگ «نه» نگویید. بلکه با سردی بگویید: «نظری ندارم و او خود باید انتخاب کند». او بی درنگ می فهمدد که با این خواسته اش موافق نیستید ولی چون با صراحت مخالفت نکردید و حق انتخاب را به او دادید، به احتمال زیاد همان چیزی را برمیگزیند که شما خواسته اید.

*آموزش مناسب

خیلی از نوجوانان در سنین بحرانی دچار اضطراب ها و استرس های زیاد می شوند مثل ترس های دوران بلوغ یا دوست یابی و گذراندن وقت فراغت و برنامه ریزی های تحصیلی و رفتن به دانشگاه همه این مسائل می تواند چالش هایی باشد که ذهن انها را دچار مشکل کند، والدین در این مواقع می بایست به بچه ها آموزش انتخاب و حل مسئله بدهند نه اینکه به جای آنها مسئله را حل کنند.

از خیلی از جوان ها می شنویم که می گویند والدینشان به جای آنها انتخاب رشته و تحصیلی کرده اند و آنها از شرایطشان راضی نیستند، والدین تنها باید راهنمایی کنند و آموزش دهند تا بچه ها براساس علایق‌شان با چشم باز انتخاب کنند و در نهایت هم مسئولیت کارهایشان را برعهده بگیرند.

برای مثال در زمانی که نوجوان شما عصبانی است، رایج ترین راه این است که والدین هم پابه پای بچه شان لجبازی و قدرت نمایی می کنند اما انجام این کار به معنی دعوت نوجوان به یک مبارزه و دعوای بزرگتر است. برای برخورد بهتر توصیه می شود که قبل از شروع دعوا یک جلسه خانوادگی ترتیب دهید و با آرامش گفت وگو کنید.زمانی که شما نوجوان خود را به گفت وگو دعوت می کنید در واقع به او احترام می گذارید و احساس مهم بودن را به او نشان می دهید . همچنین اینگونه برخورد باعث می شود که نوجوان مهارت های اجتماعی و حل مسئله و همکاری را بیاموزد.

*برقراری رابطه دوستانه و عاقلانه

یکی از مسائل مهم دوران نوجوانی دوست یابی است. والدین با مراقبت دوستان و خیلی عاقلانه احساس ایمنی و اطمینان را در وجود نوجوان می بایست ایجاد کنند. خیلی از والدین مدام بر سر انتخاب دوستان بچه هایشان غر و لند می کنند درحالیکه خودشان هم هیچ راهکاری برای انتخاب دوست به فرزندانشان ارائه نمی دهند و شاید خودشان هم دوستان مناسبی نداشته باشند در این صورت نمی توانند انتظار بهترین از فرزندانشان داشته باشند. 

بهترین روش برای شناخت دوستان بچه هایتان، می تواند دیدن و صحبت کردن با آنها باشد اینکه یک روز آخر هفته آنها را به منزلتان دعوت کنید و با هم غذا بخورید و صحبت کنید در این صورت با همه دوستان بچه هایتان هم صمیمی می شوید و فرزندانتان هم رابطه بهتری با شما پیدا می کنند.

*اعتمادسازی

اینکه از کجا می فهمیم بچه های جوانمان به ما اعتماد دارند یا خیر از نحوه صحبت کردن و مشورت گرفتنشان مشخص می شود اگر بچه هایمان کسانی هستند که برای حل مسائلشان به سراغ دوستانشان می روند بدین معنی است که نتوانستیم اعتمادسازی درستی برایشان بکنیم بنابراین می توانیم از شناخت ویژگی های نوجوانان شروع کنیم تا به ایجاد صمیمیت با آنها برسیم. برای اینکه با نوجوانان صمیمی باشیم حتما لازم نیست به تمام خواسته هایشان پاسخ مثبت بدهیم همین که حرف هایشان را گوش دهیم و با آنها همدل باشیم، گامی در راستای اعتمادسازی برداشته ایم.

*مقدمه ارتباط عاطفی، ارتباط کلامی است

نوجوانان به دلیل ویژگی هایی که دارند بیشتر به ارتباط عاطفی نیازمند هستند این ارتباطات از ارتباط کلامی نشأت می گیرد و به همین دلی والدین می بایست ساعاتی را تنظیم کنند برای اینکه فرصتی برای بچه هایشان بگذارند و با آنها صحبت و محبت کنند. والدین هیچ وقت نباید اینطور فکر کنند که بچه هایشان بزرگ شده اند و دیگر نباید محبت فیزیکی به آنها بکنند بچه ها در همه سنینی نیاز به محبت و لمس تا ارتباط کلامی محبت آمیز دارند.

بنابراین ارتباط با نوجوانان اگر بر پایه محبت و عشق واقعی باشد باعث ایجاد اعتماد به نفس در آنها می شود اما اگر با فشار و تهدید و خشونت همراه باشد بچه ها را دچار مشکلات عصبی و اختلالات مختلف می کند و در بزرگسالی نیز آنها قادر به انتخاب صحیح برای ازدواج نخواهند بود. بنابراین اگر پسر یا دختری در منزل پدری دارای روابط قوی و مستحکم عاطفی باشد ، در بزرگسالی خودش نیز می تواند روابط مناسبی با دیگران به ویژه در عرصه ازدواج برقرار کند.

انتهای پیام/