به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، داریوش حسن زاده از فعالان فرهنگی و اجتماعی هرمزگان در یادداشتی ذیل عنوان «سهم هرمزگان این نیست» آورده است:
اخیرا بحث پرداخت مالیات برخی از صنایع بزرگ وکارخانجات فعال هرمزگان و همین طور بنادر استان در مرکز کشور و یا در خارج از استان مطرح شده و انتشار این خبر باعث شده تا مطالبه پرداخت مالیات شرکتهای فعال در استان هرمزگان در حوزه مالیاتی استان تبدیل به یک خواسته مردمی شود.
در خصوص این مسئله، مهم این است که صنایع مستقر در استان هرمزگان که اکثراًصنایع بزرگ و آلوده کننده بوده و بیشترین خسارت را به محیط زیست (شامل آب و هوا وخاک) منطقه وارد می کنند و مالیات پرداختی این صنایع هم می بایست قانونا در استان پرداخت شده تا صرف کاهش زیان‌هایی باشد که به اثر فعالیت این صنایع برای هرمزگان و هرمزگان نشینان ایجاد می شود.
نکته دوم اما هزینه فعالیت و خسارتهایی است که فعالیت این صنایع بر روی زیر ساخت‌ها و جاده های هرمزگان بجای می‌گذارند که لازم است از محل همین مالیاتها پرداخت شود.
به عنوان نمونه در خصوص سرانه تخت بیمارستانی در استان هرمزگان شاخص ۱/۲ تخت بیمارستانی به ازای هر هزار نفر وجود دارد درصورتی که در استان یزد ۲/۳تخت به ازای هر هزارنفر وجود دارد یعنی ظرفیت تخت های بیمارستانی یزد به نسبت جمعیت دو برابر ظرفیت تخت های بیمارستانی هرمزگان است. این در حالی است که یزد به اندازه هرمزگان صنایع کلیدی و بنادری همچون شهید رجایی را دارا نیست.
درصورتی که بخش عمده ای از جمعیت ساکن در استان هرمزگان را افراد شاغل در همین مراکز صنعتی تشکیل میدهد وافراد شاغل در این شرکتها نیز مجبورند برای دسترسی به مراکز درمانی به شهرهای بزرگ سفر کنند!
درصورتی که اگر مالیات این شرکتها و مالیات بنادر هرمزگان در هرمزگان پرداخت شود، می‌توان در جهت ارتقای سطح امکانات بهداشتی و درمانی و.... اقدامات بیشتری انجام داد.
در یک چنین وضعیتی توقع مردم هرمزگان از استاندار و نمایندگان مجلس آن است تا برای احقاق حقوق مردم هرمزگان تلاش کنند و صنایع آلاینده و بنادر هرمزگان را ملزم به پرداخت مالیات خود در هرمزگان نموده تا مردم هرمزگان نیز در شاخصه‌های توسعه بتوانند به رتبه شایسته رسیده و عقب ماندگی هرمزگان با حق قانونی‌اش جبران شود.
امید است این خواسته مردم هرمزگان در مدت کوتاهی محقق گردیده و در انتخابات مجلس بعدی این مسئله تبدیل به شعار انتخاباتی نگردیده و به عنوان گزارش کار نمایندگان هرمزگان ارائه شود.
در پایان لازم است این سوال را مطرح کرد که سهم جوانان استان زر خیزم یعنی هرمزگان بلند قد و قامت از این همه توانمندی و ذخیره الهی در پایتخت اقتصادی دیار شرجی چیست؟
آیا شایسته است که بنادر هرمزگان از محل اعتبارات و بودجه همین بندر شهید رجایی در تهران و دیگر شهرها پارک و بوستان و مجتمع ورزشی بسازد اما در هرمزگان حاضر نباشد، درب اداره خود را آسفالت کند؟!
آیا بجز سم مهلکی که به ریه های مردمان استانم وارد میشود و یا صدها جوانی که ناشی از وجود بنادر هرمزگان و تردد روزانه هزاران تریلی به آن کشته می‌شوند و یا ناقص می‌شوند، سهمی دارند؟
قطعاً تنها راه توسعه هرمزگان، احقاق حق قانونی آن است تا بتوانیم با واریز آن به صندوق با نام توسعه هرمزگان، از محل آن بتوان گرفتاری‌های استان را در زمینه‌های مختلف جبران کرد.
مبادا مسؤولان استان و بخصوص نمایندگان استان در برابر این ظلمی که به هرمزگان عزیز و مردم آن از ناحیه برخی افراد سودجو که پست گرفتن آنها در مرکز حاصل زد و بند سیاسی آنان با افراد خاص است، کوتاه بیایند و سهم هرمزگان ما سفر چند ساعته رییس سازمانی باشد که در آخر دوره مسؤولیتش از ترس تحقیق و تفحص به استان می‌آید و وعده‌هایی میدهد که برای اجرایی کردن آنها حداقل 4 سال زمان لازم است!
نمایندگان استان با قدرت از سهم هرمزگان دفاع کنند و بدانند که مردم استان نیز قدر تلاش و همت آنان را خواهند دانست.
انتهای پیام/ 88055
