به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، این روزها در وانفسای تعطیلی مکان های هنری چون سینما و تئاتر شاهد چالش ها و مشکلات زیادی برای قشری از هنرمندان هستیم که کار ندارند و معیشتشان در خطر افتاده است بالاخص این مشکل برای هنرمندان تئاتر صد چندان شده چرا که یا کار روی صحنه داشتند، یا در حال تمرین و یا اینکه امید به اجرای کاری امسال داشتند.
خیلی از هنرمندان تئاتر در این مدت دست به صحبت و اعتراض گشودند تا بلکه مسئولان فکری به حال آنها بکنند حال که چاره ای جز تعطیلی درب سالن ها به صورت حضوری نیست می توان خیلی کارها برای حمایت از هنرمندان انجام داد. امین اکبری نسب بازیگر و کارگردان تئاتر است وی در این سال ها کارهایی چون مکبث را کارگردانی و «کابوس های مرد مشکوک» را بازیگری کرده است، در اداره تئاتر و خانه نمایش فعال بوده و البته در رشته تئاتر هم تحصیل کرده است. بنابراین وی هنر خود را در عرصه های بازیگری، نمایشنامه نویسی و کارگردانی محک زده است.
در ارتباط با فعالیت های روی صحنه یا تمرین این بازیگر و چالش های تئاتری از نگاه هنرمندان در ایام کرونایی با امین اکبری نسب به گفت وگو نشستیم که در ادامه می خوانیم:
*آقای اکبری اطلاع داریم که این روزها مشغول کاری برای جشنواره تئاتر مقاومت بودید که البته به دلیل شیوع کرونا همه کارها اعم از بازبینی و صحنه و تمرین به تعطیلی کشید. درباره نمایشی که برای جشنواره تئاتر مقاومت آماده کردید، برایمان بگویید.
نمایش قایق سوخته نوشته حمیدرضا صفار رییس انجمن هنرهای نمایشی استان تهران و به کارگردانی محمد اعلایی این روزها در مرحله بازبینی است و بعد از بازبینی باید ببینیم مورد قبول و پذیرش هیئت انتخاب جشنواره تئاتر مقاومت قرار می گیریم یا خیر که اگر مورد قبول قرار شد برای این جشنواره به صحنه می رویم.
*محتوای کار به چه امری از دفاع مقدس می پردازد و شما چه نقشی در این میان دارید؟
نمایش در ارتباط با قصه یک فرمانده ای در یگان قایق رانی است به نام سید که خود من نقشش را بازی می کنم، او به همراه گروهی که با هم کار می کردند و قایق ران بودند، به دریا می رفتند و از حریم پایگاهی که داشتند، محافظت می کردند. یک روز که برای عملیاتی با قایق های تندرو می رفتند، تحت فشار و محاصره دشمن قرار می گیرند و اتفاقی برایشان می افتد و همه آن گروه شهید شده و فقط فرمانده که خود سید است، زنده می ماند.
حال سال ها از جنگ گذشته و سید در آن عملیات جانباز شده البته مدتی هم در بیمارستان اعصاب و روان بستری می شود و بنابراین ما در زمان حال زندگی سید را در نمایش می بینیم. دکتر به سید می گوید که او باید برای بازپروری خاطرات و مسائل ذهنی به جنوب برگردد تا مشکلش حل شود. سید رازی دارد که وقتی به جنوب بر می گردد ، اتفاقاتی برای او می افتد و این راز مگویش فاش می شود و دیگر ادامه ماجرا که نمی خواهم تا انتهای کار را بگویم و بعد هم که با فاش شدن راز قصه به سرانجام خود می رسد.
*نمایش دارای چه بازیگر است؟
نمایشنامه چهار پرسوناژ دارد که یکی خود سید که شخصیت محوری قصه است و تمام داستان حول و هوش زندگی اوست، همسرش که طاهره قهرمانی نقش او را بازی می کند، شخصیت دیگر محرم است که حامد شیخی بازی می کند و شخصیت دیگر هم مصیب است شخصی که در جنوب زندانی بوده و دوران محکومیت خود را طی می کند و مورد بخشش قرار می گیرد که فریبرز قاسمی نقش او را بازی می کند.
*نمایشنامه از زندگی واقعی شخصیتی خاص گرفته شده؟
فکر می کنم خود آقای صفار داستان را براساس قصه واقعی نوشته البته دخل و تصرفاتی هم حتما داشته است منتها بیشتر دغدغه طرح و به صحنه آوردن خدمات رزمندگان قایق رانمان است و کسانی که روی دریا قایق رانی می کردند چون ما چند بخش رزمنده داریم که در دریا بودند یک بخش بچه های غواص بودند ، یک بخش بچه های قایق ران تندرو که روی سطح آب حتی خلیج فارس می رفتند و عملیات هایی را انجام می دادند، این قصه حول و هوش زندگی این عزیزان است.
خیلی از رزرمندگان دریانورد ما در ایام جنگ تحمیلی روی آب شهید شدند و حتی پیکرشان پیدا هم نشد
همانطور که شاید بدانید خیلی از این عزیزانی که در این یگان ها یا دسته ها به عنوان سرباز یا بسیجی بودند خیلی ها حتی پیکرهایشان هم پیدا نشد چون روی سطح آب بودند و وقتی شهید می شدند دیگر جنازه شان هم پیدا نمی شد.همین آقای سید هم دوستی به نام آقامرتضی داشته که همینطور که گفتم شهید شده و پیکرش در دریا باقی می ماند و مفقودالاثر می ماند.
در نهایت اینکه ما قصد داریم کار را در جشنواره تئاتر مقاومت ارائه کنیم که اگر هم نشود برای اجرای عموم قرار است اقداماتی داشته باشیم که به اجرای عموم کار را ببریم.
*با این شرایط تعطیلی کرونایی تئاتر چه پیش بینی از وضعیت سال جاری تا انتهای سال و پس از آن دارید؟
این جریان تعطیلی تئاتر هم بخشی صحیح و هم بخشی غلط است. صحیح بودن از این زاویه می توان دید که احترام گذاشتن به سلامت همه مردم چه هنرمندان و چه تماشاگران برای همه در این شرایط ارجحیت دارد اما تعطیلی نادرست تئاتر و اینکه ما اگر تئاتر زنده را تعطیل می کنیم اما جایگزین مجازی برای آن نداریم پس این وضع قطعا به معیشت هنرمندان ضربه می زند.
اگر یک سوپرمارکت یا فروشگاه مغازه اش را به اجبار تعطیل کند در فضای مجازی می تواند کسب و کاری برای خود به هم بزند و فروش خود را داشته باشد، اما آیا ما برای تئاتر چنین اتفاقی را تا به الان رقم زدیم؟ الان ما تقریبا یک سال است که درگیر کروناییم و همه هنرمندان به ویژه قشر تئاتر که به نظر من مظلوم ترین و محروم ترین قشر هنری در کشور هستند چون شغل دیگری بلد نیستند و تمام درآمدشان هم همین بوده، هر چند که اندک هم بود، اما همان اندک بودن هم بهرحال می توانست یک سری اتفاقات مثبت در زندگی تئاتری ها رقم بزند.
متأسفانه با این تعطیلی ها عملا گروه های تئاتری نمی توانند کار کنند و مجبورند که فکر دیگری برای زندگی شان بکنند.
*برنامه های حمایتی در این زمینه البته مدتی است که مطرح می شود...
ببینید الان درست است که تئاتر تعطیل شده است اما آیا مسئولان ما به این فکر می کنند که چه جایگزینی برای هنرمندان در این عرصه داشته باشند بهرحال در عرصه مجازی می توان جایگزین های خوبی برای هنرمندان ایجاد کرد که اتفاقا مردم هم دوست داشته باشند. بهرحال الان پلتفرم ها و استارت آپ هایی در این زمینه فعال هستند که آنها هم درگیر مشکلاتی مثل اخذ مجوز و چیزهایی از این دست هستند که این پروسه اداری در این بخش متأسفانه به هنرمند ضرر می زند.
شما ببینید وقتی ما این قابلیت صحنه ای به صورت زنده را به مجازی تبدیل می کنیم هرچند که تئاتر زنده است و به صورت زنده باید روی صحنه بیاید اما وقتی مجبور به تغییر آن باشیم لااقل هنرمند می تواند به حیات خود ادامه دهد و گروه کار خود را انجام دهد و آرام به سمتی برود که در فضای مجازی هم اتفاقاتی رقم بزند تا درآمدی هم برایشان باشد.
درباره سوال شما هم باید بگویم که در این زمینه ما همیشه حرف می شنویم مثلا یک سامانه کار آمد و وامی به هنرمندان و برخی اقشار دیگر داده شد که البته سود این وام 12 درصد بود من هنرمندی که ماه هاست بیکار هستم چطور باید این قسط را پس بدهم قرار بر این بود که این وام 4 درصد بشود اما هنوز اتفاقی نیافتاده است من مصاحبه ای از ایرج راد خواندم که گفته بود با صحبت با آقای جهانگیری وام 4 درصد سود شود اما هنوز هیچ اتفاقی نیافتاده است . مثلا یک کار دیگر اینکه سه ماه از بیمه هنرمندان پرداخت شد اما به نظر من این وضعیت را بدتر کرد و ما هنرمندان مجبور شدیم یکجا همه سه ماه را پرداخت کنیم و این فشار مضاعفی برای ما شد به نظر من این کارها نمی تواند تدبیر درستی برای معیشت هنرمندان باشد.
شما ببینید همین الان اگر بخواهیم یک خانه در تهران اجاره کنیم چه شرایطی وجود دارد، کاش مسئولین ما یک بار در خیابان ها بگردند و به مشاور املاک ها سر بزنند و ببینند شرایط چطور است قیمت ها را چه کسی تعیین می کند حال شما ببینید اجاره نشین ها چه شرایطی دارند ، صاحب خانه من همین الان یک میلیون و پانصد هزار تومان روی کرایه من گذاشته است، او که کاری ندارد من هنرمند هستم و زندگی ام از تئاتر می گذرد و من تا به الان هفت ـ هشت ماه است که بیکار هستم.
ما هنرمندان نزدیک به هفت ـ هشت ماه است که بیکاریم بهتر است مسئولان برای درک بهتر ما سری به مشاور املاک های محلاتشان بزنند
از سوی دیگر خانه تئاتر البته کارهایی برای هنرمندان کرده است اما این کفایت نمی کند باید تدبیر درستی اندیشیده شود تا هنرمند بقا و حیات هنری خود را ادامه دهد .
اگر یادتان باشد دعوایی بین صدا و سیما و وزارت ارشاد برای دریافت مجوز اجراهای فیلم تئاتر و آنلاین پلتفرم ها ایجاد شد که این اختلاف فقط دودش در چشم هنرمند رفت و الان هنرمند نمی تواند مجوز بگیرد و با آن پلتفرم ها صحبت کند تا کارش را آنلاین پخش کند.
*راهکار شما در این زمینه چیست؟
حداقل اگر ما آرام به این سمت برویم تا اجراهای مجازی داشته باشیم تا لااقل این یکی دو سالی که وضعیت کرونایی گریبان ما را گرفته بگذرد و تمام شود و از این ویروس کرونا نجات پیدا کنیم شما هم مطمئن باشید ما تا یک سال آینده درگیر این کرونا خواهیم بود و اگر شرایط همینطور ادامه پیدا کند مشخص نیست هنرمندان مخصوصا تئاتری ها چه اتفاقی برایشان می افتد.
*نکته پایانی و اینکه چه کارهایی در دست تولید دارید؟
من قلبا این را می گویم که همه تئاتری ها در مضیقه هستند با تک تک بچه ها که صحبت می کنم می بینم همه مشکلات مالی و شرایط بحرانی دارند. من خودم دو کار در حال تمرین داشتم که می خواستیم به اجرای عموم برویم. یک کار نمایشی به نام «مرگ در اوج خوشبختی» نوشته وحید جباری و کارگرانی ملیکا رضی که قرار بود بازبینی برویم اما به خاطر همین شیوع ویروس کرونا تمرین را تعطیل کردیم. خودم هم تصمیم داشتم در جشنواره تئاتر دانشگاهی نمایشی را در بخش مدرسین اجرا ببرم که آن هم به خاطر شرایط تمریناتش کنسل شد و اصلا مشخص نیست به اجرا برسیم یا نه.
من امیدوارم حداقل مدیریت مرکز هنرهای نمایشی و تمام دوستانی که خودشان یک طوری هنری هستند ، کاری و تدبیری بکنند. شما ببینید در بدنه اداره کل هم اکثر کسانی که سمت های اجرایی دارند هنرمند تئاتر و از جنس تئاتر هستند پس به نظرم می بایست یک هم اندیشی و همفکری انجام شود ، به نوعی این کار یک همکاری و همیاری بین مرکز هنرهای نمایشی و خانه تئاتر و دولت می خواهد.
متأسفانه الان هم آخر کار دولت است و همه دولت ها اواخر کار دیگر بیشتر به آماردهی می پردازند اما به نظرم در این شرایط باید همفکری کنیم تا هنرمندان دچار آسیب بیشتر نشوند، چون ما زمینه کار مجازی را داریم بهرحال سالن های تئاتر که الان خالی هستند بدون تماشاگر هنرمندان می توانند کارها را ضبط کنند در تلویزیون و فضای مجازی پخش کنند و کمک هزینه هایی هم بگیرند تا کارشان ارائه شود و درآمدی هم برایشان باشد، حال امیدوارم این راه حل ها اجرایی شوند و به گوش مسئولان برسد.
انتهای پیام/
