به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، امسال اربعین حسینی را با بی‌سابقه‌ترین حالت ممکن می‌گذرانیم، شاید امروز باید در جوار بارگاه اباعبدالله به یاد اسرای کربلا زیارت اربعین می‌خواندیم و با امام‌مان می‌گفتیم که ما رزق تمام‌سال‌مان را از سفر اربعین شما می‌گیریم و سجده شکر بر خاک کربلا به جای می‌آوردیم.
صد آه و افسوس که در این اربعین روزگار بر مدار نامرادی زائران و عاشقان اباعبدالله می‌گذرد و ویروس منحوسی به‌نام کرونا نظم عاشقی‌مان را بدجور برهم زده است.
اینجا در مشهدالرضا اگرچه دست‌‌مان از ضریح شش‌گوشه کربلا کوتاه است، اما به‌سوی کربلای ایران راهی می‌شویم و به نیابت از پیاده‌روی اربعین در مسیر حرم سلطان توس هم‌پای عقیله بنی‌هاشم و کودکان با بغض و اشک قدم برمی‌داریم.
نبود هیئات و دسته‌جات عزاداری هر ساله و فقدان صدای سینه‌زنان و سنج و دمام و عطر و عود و اسپند به وضوح حس می‌شود، اما قدم‌ها آنقدر استوار و مصمم است که چیزی از این شور و شعور نکاسته است.
پیاده به سوی حرم مطهر رضوی قدم برمی‌دارم و به گنبد چشم می‌دوزم آنگونه که در مسیر شارع‌العباس به گنبد چشم دوخته بودم در حالی‌که مشامم پر از عطر سیب بود و ازدحام جمعیت مرا با خود به سوی دو نور الهی می‌برد.
همه دلتنگ‌اند، از کتیبه‌هایی که بر آستان حرم نصب شده و به صاحب عزای اصلی این مجلس آجرک‌الله می‌گوید و دخترک معلولی که به سختی به سوی حرم گام برمی‌دارد و هر دو دست نیازش به آسمان بلند است، تا مداحی که با سوز و آه در حرم می‌خواند و خبرنگاری که با اشک و بغض این حرم کبریایی را در روز اربعین حسینی به اعتبار قلم به تصویر می‌کشد.
همراه با نسیم که به لطف و محبت، زائران حسینی و رضوی را می‌نوازد، پس از خواندن اذن دخول به حرم وارد می‌شوم و با خود می‌اندیشم که آنچه در اینجا جریان دارد خارج از وصف و توصیف است و تنها قلب‌های عاشقان آن را درک می‌کنند و تصویر کردن این حال و هوای ملکوتی چه دشوار است.
بخشی از صحن انقلاب نرده‌کشی شده و دسته‌های سینه‌زنی و مداحی به ترتیب وارد می‌شوند و عرض ارادت خود را بیان کرده و جای خود را به هیئت بعدی می‌دهند و می‌روند و دیگر زائران نیز کنجی از حرم را برای راز و نیاز خود برگزیده‌اند و خلوت ملکوتی‌شان بس تماشایی است.
خدام رضوی که انگار امروز خادم حرم حسینی نیز هستند هشیارتر از همیشه در صحن و سرا حضور دارند و عده‌ای چوب‌پر به دست هدایت می‌کنند و عده‌ای زیارت‌نامه اربعین را پخش می‌کنند و عده‌ای محلول ضدعفونی در دست به خدمت زائران مشغول‌اند.
مراسم صبح اربعین حسینی در حرم مطهر رضوی با تلاوت کلام وحی آغاز شده و صدای زیارت اربعین در حالی در حرم مطهر امام رضا(ع) طنین‌انداز می‌شود که جسم‌ها بر روی فرش‌های حرم رضوی آرام گرفته و قلب‌ها در دوراهی بین‌الحرمین بی‌قرار است.
پس از خواندن زیارت اربعین نوبت به سخنرانی نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی می‌رسد که از زنده بودن جریان استکباری که در واقعه کربلا از جهل مردم سوءاستفاده کرده، می‌گوید و این که امروز نیز باید در مسیر حسینی مانند حسین بن علی(ع) به زیبایی هرچه تمام‌تر فدا شد.
نماز ظهر بر صحن‌های مفروش حرم خوانده می‌شود و پس از آن تنها زیارت وارث است که حق مطلب را ادا می‌کند و جمعیت که برای بروز بغض خود به تلنگری بند است با روضه‌های ناگهان مداح حرم از درد دوری حرم امام حسین(ع) با ناله و فریاد از جا کنده می‌شود.
و چقدر شعر این کتیبه که بر صحن جمهوری با نسیم به آرامی حرکت می‌کند به جا است که بر آن نوشته: به طوس رفتم و ناله زدم غریب غریب/ ندا رسید ز سوی رضا حسین حسین ...
تصور می‌کنم حال زائرانی را که اکنون پخش زنده از حرم رضوی را می‌بینند و می‌شنوند و با این جمله مداح که حتی نتوانستند به دلیل شیوع ویروس کرونا به کربلای ایران بیایند تا تسلای دل دردمندشان باشد، بهم می‌ریزند و به یاد تمام‌شان نماز زیارت می‌خوانم.
دقایقی است که روضه‌خوانی به پایان رسیده اما صدای ناله‌ها از گوشه و کنار به گوش می‌رسد و هر چند که ائمه اطهار کلهم نور واحد هستند اما با آرزوی تکرار نشدن فراق و دوری اربعین امسال در سال‌های بعد حرم مطهر امام رضا(ع) را ترک می‌گویم.
==============
گزارش از: زهره علوی
==============
انتهای پیام/ 70051/و
