گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: با گذشت هر سال، پوشش یخی دریاها در قطب شمال کمتر می شود و تا اواسط سپتامبر به کمترین حد خود می رسد. در سال جاری این اندازه گیری تنها در 3 میلیون و 740 کیلومتر مربع انجام شده است که طی 42 سال گذشته یعنی از زمان آغاز اندازه گیری ها از سوی ماهواره ها، برای دومین بار است که کمترین مقدار اندازه گیری شده را نشان می دهد. امروز پوشش یخی تنها 50 درصد منطقه ای را فراگرفته که تا 40 سال پیش در اواخر تابستان پوشیده از یخ بود.
همانطور که پنل بین دولتی در مورد تغییرات اقلیمی نشان داده، سطوح دی اکسید کربن اتمسفری از هر زمان دیگری در تاریخ بشریت بالاتر رفته است. آخرین بازی که تمرکز دی اکسید کربن اتمسفری به سطح امروز رسیده- یعنی حدود 412 بخش در هر میلیون- 3میلیون سال پیش و در دوران پلیوسن بوده است.
ما به عنوان دانشمندان هواشناسی که تکامل تحولات آب و هوای زمین و نحوه ایجاد شرایط آب و هوایی لازم برای حیات را مورد مطالعه قرار می دهیم، شرایط در حال تحول در قطب شمال را به عنوان شاخصی از این می بینیم که چگونه تغییرات اقلیمی می توانند سیاره زمین را دگرگون کنند. اگر آلاینده های گازهای گلخانه ای در سطح جهانی همچنان به افزایش خود ادامه دهند، می توانند زمین را به شرایط دوران پلیوسن بازگردانند، با سطح آب دریاهای بالاتر، الگوهای آب و هوایی و شرایط تغییر یافته هم در جهان طبیعی و هم جوامع انسانی.
دوران پلیوسن در قطب شمال
ما عضو تیمی از دانشمندانی بوده ایم که در سال 2013 هسته های رسوبی دریاچه ال جی جی تیجین در شمال شرق روسیه را به منظور اطلاع از وضعیت آب و هوای قطب شمال با وجود سطوح دی اکسید کربن اتمسفری بالاتر را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده ایم. هاگ های فسیل شده به دست آمده از این رسوب ها نشان می دهند که قطب شمال در دوره پلیوسن با وضعیت فعلی اش بسیار فرق داشته است.
امروز قطب شمال جلگه ای بی درخت است که تنها گیاهان توندرایی نظیر علف ها، جگن ها و تعداد کمی گیاهان گل دار در آن می رویند. برعکس هسته های رسوبی روسی حاوی هاگ هایی از درختانی نظیر کاج فرنگی، صنوبر، شوکران و نراد را در خود حفظ کرده بودند. این نشان می دهد که جنگل های درختان سوزنی برگی که امروز صدها کیلومتر در سمت جنوب و غرب روسیه و در مدار قطبی در آلاسکا می رویند، زمانی تا اقیانوس منجمد شمالی در سطح بخش گسترده ای از روسیه قطبی و آمریکای شمالی امتداد داشته اند.
به این دلیل که قطب شمال در دوره پلیوسن خیلی گرم تر بوده، صفحه یخی گرینلند وجود نداشته است. یخچال های کوچک در امتداد ساحل شرقی کوهستانی گرینلند در میان معدود مکان های دارای یخ های یک ساله در قطب شمال قرار داشته اند. در دوران پلیوسن تنها در یک قطب زمین – یعنی قطب جنوب- یخ وجود داشته و شدت تراکم این یخ ها بسیار کم تر بوده اند و استعداد ذوب شدن بیشتری داشته اند.
به دلیل گرم تر بودن اقیانوس ها، در نمیکره شمالی دیگر از صفحه های یخی بزرگ خبری نبوده و سطح آب دریاها در سراسر جهان 9 تا 15 متر بالاتر از امروز بوده است. خطوط ساحلی به نسبت امروز بسیار عقب تر قرار داشته اند و دره مرکزی کالیفرنیا، شبه جزیره فلوریدا و گلف کوست همگی زیر آب بوده اند. در نتیجه زمین هایی را که هم اکنون شهرهای ساحلی بزرگی چون نیویورک، میامی، لس آنجلس، هیوستون و سیاتل در آنها قرار دارند، آب فرا گرفته بوده است.
زمستان های گرم تر در منطقه ای که اکنون غرب آمریکا قرار دارد، به معنای برف انباشت شده کمتر بوده که امروزه بخش عمده ای از آب شیرین این منطقه را تامین می کنند. جلگه های بزرگ و غرب میانه امروزی بسیار گرم تر و خشک تر بوده اند و در نتیجه کاشت ذرت و گندم در آنها غیرممکن بوده است.
علت افزایش شدید سطح دی اکسید کربن در دوره پلیوسن
تمرکز دی اکسید کربن در دوره پلیوسن چگونه به سطوح مشابه امروز رسیده بوده است؟ دوره ای که انسان ها دست کم تا یک میلیون سال بعد هنوز روی زمین پدیدار نشده بودند و هنوز تا زمان استفاده انسان از سوخت های فسیلی فاصله زیادی مانده بود. پاسخ را باید در برخی روند های طبیعی جستجو کرد که در زمین رخ می دهد و در سراسر تاریخ آن، انتشار دی اکسید کربن در اتمسفر و همزمان استفاده آن توسط اجزای دیگر آن ادامه داشته است. سیستم اصلی که این سازوکارها را در توازن نگه می دارد و آب و هوای زمین را کنترل می کند یک ترموستات جهانی طبیعی در قالب سنگ هایی است که از نظر شیمیایی در برابر دی اکسید کربن واکنش نشان می دهند وآن را از اتمسفر بیرون می کشند.
در خاک سنگ های خاصی وجود دارد که در واکنش هایی که دی اکسید کربن را مصرف می کنند تجزیه می شوند و مواد جدیدی را تشکیل می دهند. این واکنش ها معمولا وقتی که دمای هوا و بارش باران بیشتر و شدیدتر است سرعت می گیرد، دقیقا همان وضعیت آب و هوایی که وقتی تمرکز گازهای گلخانه ای اتمسفری افزایش پیدا می کند رخ می دهد.
اما این ترموستات یک ابزار کنترل درونی است . با افزایش دی اکسید کربن و دما، ورود سنگ ها به چرخه آب و هوایی تسریع می شود و باعث بیرون کشیدن دی اکسید کربن بیشتری از اتمسفر می گردد. اگر دی اکسید کربن شروع به کاهش کند، دمای هوا پایین تر می آید، ورود سنگ ها به چرخه آب و هوایی در سطح جهانی کند می شود و دی اکسید کربن کمتری را بیرون می کشد.
بعلاوه واکنش های سنگ ها در چرخه آب و هوایی می تواند در جایی که خاک حاوی مقادیر زیادی مواد معدنی است که در معرض هوا قرار دارند سریع تر شود. نمونه های این وضعیت شامل مناطقی با فرسایش بالا یا دوره هایی می شود که روندهای تکتونیک زمین، پوسته زمین را به سمت بالا فشار می دهد و موجب ایجاد رشته کوه های بزرگ و پستی و بلندی های زمین می شود.
ترموستات قرار گرفتن سنگ ها در چرخه آب و هوایی شدن سنگ ها با آهنگ زمین شناختی کندی عمل می کند. برای مثال دانشمندان برآورد می کنند که در پایان عصر دایناسورها یعنی حدود 65 میلیون سال قبل، سطوح دی اکسید کربن اتمسفری بین دو هزار تا 4 هزار بخش در هر میلیون بوده است. پنجاه میلیون سال طول کشید تا این میزان دی اکسید کربن به طور طبیعی کاهش پیدا کند و در دوره پلیوسن به 400 بخش در هر میلیون برسد.
به این دلیل که تغییرات طبیعی در سطوح دی اکسید کربن بسیار کند اتفاق می افتد، تغییرات دوره ای در سیستم آب و هوای زمین نیز بسیار کند بوده است. اکوسیستم ها میلیون ها سال زمان داشتند تا خود را با آب و هواهای در حال تغییر سازگار و تنظیم کنند و به کندی در قبال آن واکنش نشان دهند.
آینده ای شبیه دوره پلیوسن؟
فعالیت های امروز انسانی از روندهای طبیعی بیرون کشیدن دی اکسید کربن از جو پیشی گرفته است. در ابتدای دوران صنعتی در سال 1750 سطح دی اکسید کربن اتمسفری حدود 280 بخش در هر میلیون قرار داشته است. برای انسان ها تنها 200 سال طول کشیده تا مسیری را که 50 میلیون سال پیش شروع شده به کلی وارونه کنند و سیاره زمین را به سطوح دی اکسید کربنی بازگردانند که میلیون ها سال است آن را تجربه نکرده است.
بیشتر این تغییرات از زمان جنگ جهانی دوم به این سو رخ داده است. افزایش سالانه 2 تا 3 بخش درهر میلیون اکنون به امری معمول تبدیل شده است. و در واکنش به این وضعیت است که زمین با آهنگی سریع در حال گرم شدن است و تقریبا از سال 1880 سیاره زمین 1 درجه سانتی گراد گرم تر شده که در اکثر موارد سریع تر از تمام دوره های گرم شدن زمین طی 65 میلیون سال گذشته تاریخ آن، سریع تر بوده است.
در قطب شمال از دست رفتن برف انعکاسی و پوشش یخی، این گرمایش را تا مثبت 5 درجه سانتی گراد تشدید کرده است. در نتیجه در تابستان های قطب شمال پوشش یخی دریاها کمتر و کمتر می شود. دانشمندان پیش بینی می کنند که قطب شمال تا دو دهه دیگر در تابستان ها به کلی عاری از یخ شود.
تنها مدرک گرمایش شدید قطب شمال این نیست. دانشمندان نرخ شدید ذوب شدن یخ ها در تابستان را در سطح صفحه یخی گرینلند به ثبت رسانده اند. در اوایل آگوست آخرین صفحه یخی بازمانده در کانادا در منطقه نواووت به دریا فرو ریخت. در بخش هایی از سیبری قطبی و اسوالارد، گروهی از جزایر نروژی واقع در اقیانوس قطب شمال، در تابستان امسال دماهای بالای رکورد شکنی به ثبت رسیده است.
شهرهای ساحلی، مناطق کشاورزی مهم و منابع آب بسیاری از اجتماعات زیادی همگی وضعیت به شدت متفاوت پیدا خواهند کرد اگر این سیاره به سطوح دی اکسید کربن دوره لیوسن بازگردد. این آینده اجتناب ناپذیر نیست؛ اما اجتناب از آن مستلزم برداشتن گام های بزرگی برای کاستن از مصرف سوخت های فسیلی و اصلاح عملکرد ترموستات زمین به شکلی عاجل و فوری است.
نویسنده: جولی بریگام کرت . استیو پتش (Julie Brigham-Grette/ Steve Petsch) استاد علوم هواشناسی در دانشگاه ماساچوست امهرست
منبع: https://b2n.ir/272899
انتهای پیام.
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
