خبرگزاری فارس- یادداشت؛ حمیدرضا خدایی*: خانوادهها در حال متلاشی شدن هستند چون گروهی همه چیز را به سخره گرفتهاند. ماسک نمیزنند؛ فاصلهگذاری را رعایت نمیکنند، مسافرت میروند و ... و صدالبته در کنار آن انفعال مسؤولان در یک تصمیمگیری ساده؛ هم ویروس را وحشی کرده است و هم گروهی را گستاخ.
تا بعد از ظهر امروز تصورم بر این بود مسؤول کسی است که حتماً مدیر باشد. یک مدیر سیاسی یا یک مدیر نظامی یا یک مدیر مرکز درمانی و آموزشی؛ اما عصر خبری کوتاه؛ افکارم را آشفت. خانوادهای فرهنگی که تمام زندگیاش را صرف تعلیم و تربیت کرده است؛ در حال از هم پاشیدن است. کرونا وحشیتر از همیشه جان را میستاند و آه و ناله و افسوس را به جای میگذراند.
حال مسؤول کیست، همان مدیر؟! این بار خیر. مسؤول کسی است که بتوان از او سؤال کرد. میخواهم از واژههایی استفاده کنم به نام «مسؤولیت اجتماعی».
این دیگر، دو کلمه ساده نیست. حال که پای جان آدمیان و کادر درمان در میان است؛ این دو کلمه در مقام یک مطالبه جدی است، مثل بسیاری از مطالبههای به حق در تمامی عرصهها. اکنون اعتقاد و باور به مسؤولیت اجتماعی؛ یک سبک زندگی است.
خانوادهها در حال متلاشی شدن هستند چون گروهی همه چیز را به سخره گرفتهاند. ماسک نمیزنند؛ فاصلهگذاری را رعایت نمیکنند، مسافرت میروند و ... و صدالبته در کنار آن انفعال مسؤولان در یک تصمیمگیری ساده؛ هم ویروس را وحشی کرده است و هم گروهی را گستاخ!
برادر و خواهر ایمانی من؛ حفظ جان دستور خداست. چه چیزی بالاتر از دستور صریح قرآن، به مسؤولیت اجتماعی خود عمل کنید. از خودتان و دیگران محافظت کنید. به سه واژه؛ جلاله، قسم؛ مسؤول فقط مدیر نیست؛ مسؤول ماییم. خانوادهها را داغدار نکنیم!
* مسؤول کارگروه تخصصی ویروس کرونا بسیج اساتید استان اصفهان
انتهای پیام/۶۳۰۵۸/آ 20/