به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، «ایال زیسر» شرق‌شناس اسرائیلی و استاد دانشگاه تلآویو، موضع اتحادیه عرب در رد محکومیت عادیسازی روابط با اشغالگران صهیونیستی را ستود و مدعی شد که توافق‌های عادیسازی روابط با امارات و بحرین، اسرائیل را از حالت دفاعی به حالت هجومی تبدیل می‌کند و آن را در اقدام علیه غزه، لبنان و تهران مصمم‌تر می‌کند.
وی طی یادداشتی که در روزنامه «اسرائیل الیوم» منتشر شد، نوشت: توافق تاریخی عادیسازی روابط که هفته گذشته امضا شد، صرفا یک پیشرفت مقطعی در روابط تلآویو با برخی کشورهای خلیج [فارس] محسوب نمی‌شود، بلکه نویدبخش پایان احتمالی و قریب‌الوقوع منازعه صد ساله سال میان اسرائیل و جهان عرب است.
در این یادداشت که در پایگاه خبری «عربی 21» به عربی ترجمه و بازنشر یافت، آمده است که مخالفت اتحادیه عرب با محکوم کردن توافق‌نامه‌های عادیسازی روابط با تلآویو با وجود فشار فلسطینی‌ها، بیانگر یک اجماع و توافق عربی گسترده و تمایل به آشتی و صلح است.
زیسر می‌نویسد: بیش از یکصد سال پیش در ژانویه ۱۹۱۹، «حاییم وایزمن» رهبر جنبش صهیونیسم و شاهزاده فیصل [نماینده پادشاهی عربی حجاز و نماینده تام الاختیار آن] یک توافق همکاری یهودی - عربی امضا کردند و بر اساس آن، عربها به حق یهود در ایجاد وطنی برای خود در (سرزمین فلسطین ) اعتراف کردند.
وی مدعی شد: مخالفت فلسطین با این امر جهان عرب را وارد یک مقابله طولانی با اسرائیل کرد و اکنون دو طرف به همان نقطه آغاز بازگشته اند به این امید که بیهوده صد سال دیگر را از دست ندهند.
این تحلیل‌گر صهیونیستی ابراز امیدواری کرد که به زودی کشورهای دیگری مانند سودان، عمان و عربستان سعودی و ... به زودی به امارات و بحرین در روند عادی سازی روابط با تلآویو بپیوندند.
این مستشرق صهیونیست ادعا کرد: مدتهاست که اسرائیل و عربها (حکام و سران عرب) خود را در یک قایق می‌بینند و مواضع را با یکدیگر هماهنگ می‌کنند و در مقابل تهدیدها و چالش‌های مشابه با یکدیگر همکاری می‌کند. مشکلات جهان عرب دیگر بر روی اسرائیل متمرکز نیست و تهدید فوری و ملموس از سوی ایران و همپیمانان آن در منطقه است.
وی در ادامه نوشت: علاوه بر ایران، ترکیه نیز تلاش دارد تا بر روی این واقعیت پیچیده سایه بیاندازند و در این میان قطر نیز به ترکیه امید بسته است اما سایر کشورهای عربی به استثنای آنهایی که شایسته نیست نام کشور را بر آنها گذاشت، مدتهاست که اسرائیل را به عنوان یک دوست و همپیمان انتخاب کرده‌اند.
در ادامه این یادداشت آمده است که پایان کنونی منازعه اسرائیلی - عربی، اسرائیل را مقابل دو چالش مهم قرار می‌دهد. نخست: مسأله فلسطین که به این ترتیب عملا به یک مسأله داخلی اسرائیل تبدیل می‌شود، زیرا همه برگه‌ها اکنون دیگر در دستان اسرائیل است و تصمیمات و اقدامات آن است که بیش از هر چیز دیگری، آینده روابط میان دوطرف از این به بعد را مشخص خواهد کرد. چالش دوم ایران است که به میزان ثبات و آرامش حاکم در آن بستگی دارد.
زیسر در پایان می‌نویسد: موفقیتی که در روابط اسرائیل و جهان عرب حاصل شد، انتظارات درباره خلاقیت و ابتکار عمل بیشتر از سیاست اسرائیل را بالا می‌برد و به آن اجازه می‌دهد که پس از مبارزه دفاعی طولانی مدت در قبال دشمنانش به حالت هجوم صعود کند. چنین هجومی به معنای رویارویی نظامی که کسی درگیر آن باشد، نیست بلکه سیاست پاسخ دادن قاطع‌تر و استوارتر به هر تهدیدی چه از سوی لبنان، غزه و اساسا ایران است.
انتهای پیام/ص
