به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، پایان تابستان زمان برداشت برنج است و شالیکاران با جمع کردن محصول از مزارع دسترنج خودشان را با آداب و رسوم خاصی به آسیاب میبرند، به عنوان مثال پس از درو کردن شلتوک از زمین آنها را برای خشک کردن به خرمن میبرند و معمولاً هر کشاورز که اصطلاحاً خرمن داشته باشد آن شب به فامیل شام دمپخت میدهد.
چند سالی است که بنابرطرح اصلاح الگوی کشت، شالیکاری در استان اصفهان ممنوع اعلام شده و مسؤولان تلاش میکنند تا با ابزارهای گوناگون مانع از برنجکاری در استان اصفهان شوند، در منطقه لنجان اما تلاش برای تغییر الگوی کشت زیاد موفق نبوده و کشاورزان همچنان تمایلی به کشت محصول جایگزین ندارند.
مرادمند: در دو هزار هکتار از زمینهای لنجان چیزی جز برنج نمیتوان کاشت
سال گذشته مهرداد مرادمند، رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان، اظهار کرد: کشاورزان لنجان مدعی هستند که از ۵۰۰ سال پیش در این منطقه برنجکاری میشده و در طومار شیخ بهایی نیز دارای حقآبه هستند، مخالفت جهاد کشاورزی با برنج کاری در مناطقی است که اخیرا اقدام به کشت این محصول کردهاند.
رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان ادامه داد: قریب به ۲ هزار هکتار اراضی شهرستان لنجان همسطح با رودخانه هستند و به این ترتیب هیچ کشت دیگری به جز برنج در آنها ممکن نیست، در تلاش هستیم تا با متقاعد کردن مسؤولان برنجکاری را در اراضی هم سطح رودخانه حفظ کنیم. (اینجا را بخوانید)
علاوه بر دلیل عنوان شده توسط مرادمند مبنی بر پست بودن حدود ۲ هزار هکتار از اراضی کشاورزی لنجان ، در گفتوگوی خبرنگار فارس با کشاورزان لنجانی عوامل مختلفی به عنوان دلایل مقاومت در برابر کشت جایگزین برنج مشخص شد که از جمله آن میتوان به درآمد بالای برنج (سود)، نگرانی کشاورزان از عمل نیامدن محصولات دیگر (ریسک) و عدم اطلاع از محصولات جایگزین (دانش) اشاره کرد.
در این میان اما یک استدلال در میان کشاورزان بیش از بقیه تکرار میشود و آن مصرف کمتر آب در برنجکاری نسبت به سایر محصولات کشاورزی است، اسفندیار امینی، دبیر اجرایی نظام صنفی کشاورزان استان اصفهان نیز پیش از این در رسانهها عنوان کرده بود: برنجکاری در لنجان یک سوم برنجکاری در فیروزآباد و خوزستان آب مصرف میکند.
زایش آب از ویژگیهای خاص اراضی شهرستان لنجان است که نماینده سابق شهرستان لنجان به آن اذعان کرده بود و کشاورزان لنجانی بارها از شرکت آب منطقهای درخواست کردهاند تا با اندازهگیری اختلاف دبی آب رودخانه در ورودی به شهرستان لنجان و خروجی آن صحت این ادعا را بررسی کند اما شرکت آب منطقهای هیچ زمان به صورت رسمی نتیجه این بررسیها را منتشر نکرد.
سطح زیرکشت برنج در استان اصفهان به ۵۳۰۰ هکتار رسیده است
پیمان فیروزنیا، مدیر زراعت سازمان جهادکشاورزی استان اصفهان با اشاره به فصل برداشت برنج در استان اصفهان گفت: در گذشته سطح زیرکشت برنج در استان اصفهان ۲۰ هزار هکتار بوده که امسال به ۵ هزار و ۳۰۰ هکتار رسیده است.
وی در تشریح برنامه این سازمان برای ترویج الگوی کشت در میان کشاورزان بیان کرد: به دنبال توسعه کشت اقلام زودرس و میانرس جایگزین برنج هستیم تا مصرف آب را کاهش دهیم.
فیروزنیا خاطرنشان کرد: فعلاً درآمد حاصل از کشت برنج بسیار بالاست، از یک سو موظف به ترغیب کشاورز برای کشت اقلام با نیاز آبی کمتر هستیم و از طرفی سایر دستگاهها تعهداتی برای جبران کاهش درآمد کشاورزان ناشی از نکاشتن برنج دارند و تا زمانی که این اتفاق نیفتند استقبال کشاورزان از کاشت برنج بالا خواهد بود.
مدیر زراعت سازمان جهادکشاورزی استان اصفهان در پاسخ به این سؤال که پرداخت این ماءالتفاوت تا چه زمانی ادامه پیدا خواهد کرد و پس از آن چه الزامی به رعایت الگوی کشت وجود خواهد داشت، اظهار کرد: اهرمهای دیگری برای ترغیب کشاورزان وجود دارد از جمله این که برق به صورت یارانهای به کشاورزان داده میشود اما تعرفههای یارانهدار در صورتی به کشاورزان تعلق میگیرد که کشاورزان الگوی کشت را رعایت کنند.
وی افزود: در چنین شرایطی کشاورزی که الگوی کشت را رعایت نکند برق را با قیمت واقعی دریافت خواهد کرد و علاوه بر آن سموم شیمیایی و نهادههای یارانهدار را در اختیار کشاورزانی که کشت برنج انجام دهند قرار نخواهیم داد و این برنامه تا زمانی که دیدگاه کشاورزان نسبت به کشت تغییر کند ادامه خواهد یافت.
تأکید بر استفاده از تعرفه برق به عنوان یک اهرم فشار در حالی انجام میپذیرد که بسیاری از کشاورزان شهرستان لنجان اصلاً انشعاب برق ندارند که تغییر تعرفه برق آنها را وادار به کشت محصول جایگزین کند، بلکه این خردهملاکان با استفاده از پمپهای دیزلی آب را از چاه استحصال میکنند و به زمینهای خودشان میرسانند.
اگرچه برنجکاری بخشی از فرهنگ مردم لنجان است اما سازمان جهاد کشاورزی که در سالهای نه چندان دور بر تخریب باغات در این شهرستان اصرار داشت امروز به دنبال معرفی کشت جایگزین است در حالی که بخش زیادی از اراضی مد نظر مرادمند (که در ده سال اخیر برنجکاری در آنها شروع شده) در حقیقت باغاتی بودهاند که با اجبار جهاد کشاورزی به زمینهای زراعی تبدیل شدهاند و لازم است تا قبل از هر تلاشی برای تغییر الگوی کشت موضع این سازمان در مسأله حفظ یا تخریب باغات مشخص شود.
انتهای پیام/۶۳۱۱۳/ج۳۰/م