مجله فارس پلاس هرمزگان، محله سورو در غرب شهر بندرعباس واقع شده است. این منطقه تاریخی از دوره هخامنشی مسکونی بوده است و علت توجه تاجران و بازرگانان آن دوره به این منطقه به دو دلیل نزدیکی به هرمز و دیگری قرار داشتن این منطقه در مسیر راه تجاری فارس به هرمز است.
در این منطقه دریا و دریانوردی بخشی از تاریخ این محله را در برمی‌گیرد و اقوام مختلفی در آن زندگی می‌کنند و از مراکز دیدنی این منطقه می‌توان به ساحل و اسکله سورو اشاره کرد که این اسکله در آبان سال 1336 ساخته و راه‌اندازی شد.
ساحل سورو که یکی از سواحل زیبا و بی‌نظیر بندرعباس به‌شمار می‌رود از شرق هتل گامرون تا خور گورو ادامه دارد.
از این محله سکه‌های متعددی مربوط به دوران مختلف به‌ویژه دوران هخامنشی، ساسانی، صفویه و قاجاریه به‌دست آمده است که اکنون در موزه بندرعباس نگهداری می‌شود.
از سکه‌های مشکوفه چنین بر می‌آید که ملوک هرمز صاحب ضراب‌خانه بوده‌اند و به غیر از مسکوکات مس و نقره، مسکوکات طلا هم ضرب می‌کرده‌اند. در سال ۱۹۲۵، تعداد ۶۴ سکه طلا ضرب ملوک هرمز و جرون در قریه گودو کشف شده است.
محله باستانی سورو در شمال محله سوروی فعلی قرار دارد و در گذشته دارای نخلستان‌های وسیعی بوده است. درختان دیگری مانند کنار، کرت، کهور، گز و خرگ نیز در این منطقه می‌روئیدند.
آنچه مسلم است تاریخ سورو با بندر هرمز قدیم (تیاب میناب)، جزیره هرمز، جرون، گامرون و بعدها بندرعباس گره خورده است.
بندر سورو که امروزه محله‌ای در بندرعباس می‌باشد و از دوره هخامنشی مسکونی بوده، هم‌چنان به رونق خود افزوده است.
علت توجه بازرگانان آن دوره به این بندر و قریه کوچک دو دلیل عمده داشت، یکی به سبب نزدیکی به هرمز و دیگری در مسیر راه تجاری فارس به هرمز قرار داشت لذا اهمیت خود را در دوره‌های پس از این نیز از دست نداد.
این‌طور که از شواهد پیداست در شمال محله سورو بندرعباس در گذشته‌ای نه‌چندان دور نخلستان بزرگی وجود داشته که هزاران نخل و انواع دیگر درختان را شامل می‌شده است که مردم سورو سه ماه تابستان را در آن نخلستان‌ها به‌سر می‌بردند. متاسفانه در اواخر دهه 40 شمسی بر اثر ساخت و سازها از بین رفت.
بنا بر استاد تاریخی موجود شهر فعلی بندرعباس در ابتدا در شرق سورو بنا نهاده شد که عمارت کلاه فرنگی و ساختمان گمرک قدیم از جمله ساخته‌های آن زمان است.
همان‌طور که از عکس‌های محله سورو بندرعباس مشاهده می‌گردد در سال‌های اخیر به یک دهکده ماهیگیری مبدل شده است. با توجه به بررسی‌هایی که سال 1334 در منطقه سورو انجام شد، اسکله جدید و مدرن بندرعباس در آبان سال 1346 در سورو افتتاح شد که خوشحالی و پایکوبی اهالی سورو را در پی داشت چراکه با وجود ساخت این اسکله، منطقه سورو دوباره اهمیت تاریخی خود را باز یافته بود.
از جمله اقوامی که در محله سورو زندگی می‌کنند قوم عبدالهی و علی مهشاهی هستند. قوم مهشاهی به واسطه حضور بازرگانانی که از هند می‌آمدند و با ایران مراوده داشتند در این منطقه ماندگار شدند.
ایران و هند دارای رابطه تاریخی، تجاری و فرهنگی چند هزار ساله هستند و جنوب ایران به‌خصوص هرمزگان همیشه یکی از مراکز مهم تجاری با هند بوده است و همین رابطه تجاری گسترده باعث حضور هزاران بازرگان هندی که در بعضی مناطق به بانیان معروف بودند(در زبان سانسکریت بانیک یعنی تاجر و بازرگان) در هرمز قدیم، جزیره هرمز و سورو بوده و این حضور گسترده هندی‌ها تاثیرات فرهنگی خاص خود در منطقه به جا گذاشته است. نیمی از جمعیت چند هزار نفره سورو که به قوم علی مهشاهی معروفند از بازماندگان هندی در این منطقه هستند.
بافت تاریخی سورو با 87 هکتار مساحت دومین بافت تاریخی شهر بندرعباس به حساب می‌آید و این بافت تاریخی در سال 1388 به ثبت شورای عالی شهرسازی و معماری کشور به ثبت رسیده است.
بناست خبرگزاری فارس در آینده گزارشی جامع همراه با فیلم و گفت‌وگو با اهالی و بزرگان سورو به سمع و نظر مخاطبان عزیز برساند.
عکس: رضا فتحی‌مقدم
انتهای پیام/3264/ر
