کبری لکزائی‌فر صبح امروز در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس در بندرعباس اظهار داشت: از سال ۸۰ سنگنوردی را شروع کردم و هم‌اکنون نیز نائب‌قهرمان آسیا، رتبه پنجم دانشجویان جهان و مربی و مدرس رسمی فدراسیون سنگنوردی جمهوری اسلامی ایران هستم.
وی افزود: کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی هستم و دارای مدرک بدنسازی عالی از آکادمی ملی المپیک و تاکنون مقام‌های متعدد کشوری کسب کرده‌ام و قصد دارم کمک کنم تا در آینده‌ای نچندان دور، هرمزگان دارای چندین کرسی در تیم ملی باشد و این ظرفیت را در هرمزگان می‌بینم که تبدیل به قطب سنگنوردی کشور شود.
این ملی‌پوش سنگنوردی کشورمان در خصوص ویروس منحوس کرونا گفت: وجود این ویروس متاسفانه باعث شد تمامی مسابقات و تمرینات تخصصی تعطیل شود و اکثر سالن‌های سنگنوردی بسته بماند و من هم مانند بقیه ملی‌پوشان به تمرینات بدنسازی می‌پردازم.
لکزائی‌فر تصریح کرد: تقریبا تمام ورزشکاران حرفه‌ای با وجود این ویروس مجبور شده‌اند تمرینات خود را به نحوه دیگری دنبال کنند.
وی در خصوص خواسته خود از مسؤولان گفت: از مسؤولان هرمزگان تقاضا دارم جهت پیشرفت ورزش استان به‌خصوص ورزش بانوان، امکانات بیشتری را برای ملی‌پوشان استان فراهم کنند و از ملی‌پوشان بیشتر حمایت کنند.
این مربی و مدرس فدراسیون سنگنوردی ابراز کرد: به مردم عزیزمان توصیه می‌کنم برای بالابردن سطح ایمنی خود در کنار کارهای روزانه‌شان ورزش را فراموش نکنند و حتما در طول روز برای حفظ سلامتی خود از ماسک استفاده کنند.
وی در خصوص رشته پرطرفدار سنگنوردی افزود: سنگنوردی شامل سه رشته بولدرینگ، سرطناب و سرعت است که به تفکیک به آن می‌پردازیم.
بولدرینگ (Bouldering)
این ملی‌پوش هرمزگانی در ابتدا به خصوصیات رشته بولدرینگ (Bouldering) در طبیعت پرداخت و گفت: صعود در مسیرهای بسیار کوتاه (تا ۱۵ حرکت) بر روی تخته سنگ‌های کوتاه که لازمه آن استفاده از مهارت است. در بولدرینگ حمایت با طناب انجام نمی‌شود و در عوض از تشک‌های مخصوص به نام بولدرینگ پد (bouldering pad) استفاده می‌شود.
لکزائی‌فر به بولدرینگ داخل سالن نیز اشاره کرد و افزود: همانند بولدرینگ در طبیعت، فرد مسیرهای کوتاه و مهارتی را روی دیواره، بالا می‌رود. حد مجاز ارتفاع صعود بولدرینگ سالن معمولاً در حدی است که پایین‌ترین بخش بدن نباید بیشتر از چهار متر از زمین فاصله بگیرد. حمایت با طناب انجام نمی‌شود و صعودکننده روی تشک می‌افتد. در رقابت‌های بولدرینگ، بر خلاف سرطناب، فرد می‌تواند بیشتر از یک تلاش روی مسیر داشته باشد. امتیاز فرد با شمار مسیرهای کامل شده و شمار تلاش‌های لازم مشخص می‌شود.
سنگنوردی سالنی
وی در ادامه عنوان داشت: سنگنوردی در سالن‌های ورزشی indoor climbing که روی دیواره‌های مصنوعی صعود انجام می‌شود (که نام رسمی آن sport climbing است) در ابتدا تلاشی برای شبیه‌سازی سنگنوردی اسپورت در طبیعت بود که به تدریج به رشتهٔ ورزشی مستقلی تبدیل شد.
این مدرس سنگنوردی فدراسیون ادامه داد: دیواره‌های سنگنوردی سالنی از جنس فایبرگلاس یا چوب هستند. گیره‌های مصنوعی به‌وسیلهٔ پیچ و مهره روی این دیواره‌ها نصب می‌شوند. این رشته هم‌اکنون زیر نظر «فدراسیون جهانی سنگنوردی اسپرت» IFSC فعالیت می‌کند.
سرطناب
لکزائی‌فر تصریح کرد: سرطناب یا «سختی مسیر» عمده‌ترین رشتهٔ سنگنوردی سالنی است. در این رشته فرد مسیری روی دیواره بلند را بالا می‌رود و در هنگام صعود، طناب متصل به هارنس (صندلی صعود) را یک‌به‌یک در حمایت‌های میانی (اسلینگ) می‌اندازد.
وی افزود: امتیاز فرد با شماره‌گیره‌هایی که گرفته است مشخص می‌شود. در صورت تساوی دو شرکت‌کننده در گرفتن گیره‌ها (در مرحله فینال) امتیاز را با توجه به زمان به فرد صعودکننده می‌دهند. یعنی هرچه مدت زمان صعود کمتر باشد امتیاز بیشتری دارد.
سرعت
این قهرمان سنگنوردی در ادامه گفت: در رشتهٔ سرعت، فرد، مسیر سرعت استاندارد تعیین شده توسط فدراسیون جهانی صعودهای ورزشی را روی دیوارهٔ ۱۵ متری با حمایت از بالا به سرعت بالا می‌رود. رکورد جهانی در قسمت مردان در حال حاضر در اختیار رضا علی‌پور شنازندی‌فرد سنگ‌نورد ایرانی اهل قزوین با ثبت زمان ۵ ثانیه و ۴۸ صدم ثانیه است.
خبرنگار: مهزیار محمدنژاد
انتهای پیام/3264/ر
