به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، نمایش «کمدی زا» به نویسندگی و کارگردانی کاوه مهدوی از هفدهم مرداد ماه اجرایش را در تماشاخانه سنگلج آغاز و تا بیست و چهارم نیز ادامه دارد.بازیگران کار پریسا محسنی، نازنین ادیب، کیمیا امینی، نیلوفر مظفری، نگار غفاری، آیسان حدادی، روزبه دانشیان، پوریا معصومی، زهرا درخشان، امیرعلی شاه اسماعیلی، امیرمحمد اسماعیل زاده، عرشیا کرمی، رقیه عطا الهی، زهرا حسین زاده، فائزه هزاری .
مهدوی در گفت وگویش با خبرگزاری فارس هم از استقبال خوب مردم از این نمایش و هم انتظاراتی که برای حمایت از هنرمندان در این ایام خاص کرونایی از سوی مسئولین هنرهای نمایشی و وزارت ارشاد دارد، می گوید. مشروح این گفت وگو را در ادامه می خوانیم:
*اینکه تلاش کردید در ایام کرونایی به اجرا بروید جای تقدیر دارد که ریسک چنین چیزی را به جان پذیرفتید در این زمینه با توجه به اینکه خیلی از هنرمندان این روزها کنار کشیده اند، فکر شما چه بود و چه اقبالی از کارتان صورت گرفت؟
خب ما برای اجرای این نمایش خیلی با خودمان کلنجار رفتیم، خود من خیلی فکر کردم که در این شرایط کرونایی اجرا بروم یا خیر ؟ اما الان که فکر می کنم می بینم که کار درستی کردم که اجرایمان را در تماشاخانه سنگلج آغاز کردم، خوشبختانه خانم مقتدی مدیر این تماشاخانه هم با ما خیلی همکاری کردند تا این اجرا انجام شود.
ظاهر قضیه این است که بازیگران ما هنرجو بودند و یک سال زحمت کشیدند تا به اجرا رسیدند من خودم عملا می توانم بگویم برایم خیلی سخت بود که صد در صد بازیگران هنرجو باشند.
*به خاطر استقبال از کار و نبود چهره می گویید؟
بله به هرحال خواه ناخواه خیلی ها ممکن است ما را متهم به این کنند که کارمان حرفه ای نیست ولی وقتی بازخورد را در همین پنج روز و تلاش بچه ها را دیدم، واقعا به خودم نمی توانم اجازه بدهم که بگویم کارمان حرفه ای نیست.
این نمایش قالب نمایش ایرانی دارد بازیگرانمان حتی برخی پانزده ـ شانزده سال دارند و متن ما قدری ثقیل است چرا که اتفاقات برای دوران قاجار است و نوع کلام و ادبیات برای بازیگران سنگین بود اما به خوبی از پس آن بر آمدند.
این اولین تجربه ما در قالب نمایش ایرانی نیست. سه ـ چهار کار دیگر نیز قبلا داشتم مثل «دونه کفترام نذریه» که در قالب نمایش ایرانی بود و در جشنواره فجر هم حضور پیدا کرد و آنجا هم در یکی از اجراهایمان ما چهل تماشاگر خارجی داشتیم که کلام ما را متوجه نمی شدند اما به واسطه پایان نامه دانشگاهی ام مطمئن بودم که نشانه ها در نمایش ایرانی همه فهم است و همین باعث موفقیتش شد.
*با توجه به وضعیت استثنایی موجود برای تئاتر و پروتکل ها فکر میکنید کار اقبال کافی را کسب کرده؟
من تصور می کنم کار خودم را به درستی انجام دادم حتی چند قدم از بسیاری کارها با احترام به همه دوستان و همکاران جلوتر هم بودم نه تنها پسرفت نداشتیم که به نظرم در این شرایط پیشرفت برایمان محسوب می شود به لحاظ استقبال هم خیلی خوب بودیم بهرحال به لحاظ پروتکل ها سالن می بایست نصفه تماشاگر داشته باشد که ما همان نصفه تماشاگر سالن را هم پر فروش بودیم و روزی حداقل شصت بلیت به راحتی فروختیم درحالیکه اگر به کارهای دیگر در همین ایام نگاه کنیم آن کارها با مشکل فروش بلیت و تماشاگر و نیامدن مخاطب روبه رو بودند.
بنابراین من فکر می کنم کار ما نه تنها نمره قبولی گرفته بلکه با توجه به تعداد اجراهای کم و نوع تبلیغ محدود خیلی شرایط خوبی داشتیم و موفق شدیم من الان با رصد دیگر کارها با قدرت می گویم که بالاتر از یک کار کلاسیک ما فروش داشتیم و ایستادیم.
*صحبت هایی مبنی بر حمایت مرکز هنرهای نمایشی از گروه هایی که در این ایام اجرا می روند مبنی بر حمایت پنجاه درصد دیگر سالن بود در این زمینه چه صحبتی با شما شده؟
فعلا هیچ اطلاعی از وضعیت حمایت مرکز هنرهای نمایشی ندارم البته خانم مقتدی خیلی حمایت کردند و نامه ای هم برای حمایت از ما به مرکز هنرهای نمایشی فرستادند این نوع کارها معمولا اگر مسئله ای هم وجود داشته باشد چند ماه بعد صورت می گیرد چرا که هنوز در بروکراسی اداری کار قرار داریم و نمی دانیم چه مبلغی قرار است از ما حمایت شود.
در هر حال کار ما دیر بازبینی شد، الان هم منتظر هستیم ببینیم چقدر حمایت می شویم. من در دو سال حضور آقای شهرام کرمی هم هیچ کاری روی صحنه نبردم و آقای آشنا هم می دانند که در این شرایط کرونایی خیلی جرأت کردیم و روی صحنه آمدیم، پس ریسک مسائل مختلف را پذیرفتیم، حال بعد از دو سال کار نکردن و بعد با این وضعیت به اجرا آمدیم با همه استقبالی که داشتیم ، حق کار ما این است که زودتر مورد حمایت قرار بگیریم تا بلکم این حمایت ها لااقل هزینه دکور و لباس را در بیاورد.
با توجه به بلاتکلیفی که تا یک سال آینده هم شرایط تئاتر و جشنواره فجر و سایر بخش های تئاتر دارد ، واقعا نیاز به یک سری راهکارهای اورژانسی است، پیشنهاداتی که در زمینه تله تئاتر می شود هم امیدوارم واقعیت داشته باشد و تلویزیون در این زمینه همراهی کند و در این شرایط وضعیت تئاتر را درک کند اگر قرار است این اتفاقات بیافتد امیدوارم زودتر خبرهای خوشحال کننده ای برسد و مسیر جشنواره فجر هم در مسیر تلویزیون حتی قرار بگیرد و این اتفاقات یک کورسوی امید برای همه همکاران من شود، چون همه ما در یک سکوت پر از ترس کار می کنیم.
*در این زمینه چه راهکارهایی به فکر شما می رسد؟
من دقیقا حرفم این است که اگر فکر می کنند ما به عنوان کسانی که بیست و اندی سال است کار تئاتر می کنیم و پستی بلندی های زیادی را گذراندیم می توانیم کمکی به لحاظ فکری به مسئولان بکنیم، نظر ما را هم بخواهند واقعا نیاز به راهکارهایی داریم و نمی توانیم در این وضعیت که شیوع بیماری زیاد شده ، تئاتر کار کنیم.
باید یک راهکار سریع داشته باشیم، ببینید وقتی هنر مدرنیته خسته شد به سنت ها و گذشته رجوع کرد و پست مدرن به وجود آمد و به نوعی مدرنیته آن را نجات داد، اگر این شرایط کرونایی قرار است یک تا دو سال ما را درگیر کند، بهتر است ما هم رجوع کنیم به سنت هایی که داشتیم، مثل نمایش های روباز ، اجراهای استادیومی و تله تئاترها و با امکان تلویزیون خیلی مشکلات را می توانیم حل کنیم.
*تئاتر آن لاین و فضای مجازی چقدر می تواند کمک کننده باشد؟
تئاتر در فضای مجازی خیلی جواب نمی دهد و به قول بعضی دوستان کار با این شرایط حتی در دنیا هم جواب نداده است، اینکه تئاتر را در فضای مجازی اجرا کنند و مردم در منازل ببینند اینها تئاتر را نگه نمی دارد، شاید بهترین کار در حال حاضر که به لحاظ معیشتی هم می تواند به هنرمندان تئاتر کمک کند، تله تئاتر است و من فکر می کنم، مرکز هنرهای نمایشی یک فوریتی در این زمینه بگذارد و ارتباطی بین تلویزیون و تئاتر شکل بگیرد تا اینطور هنرمندان بلاتکلیف نباشند.
اثرات این دو سال شاید سالیان سال بر پیکره تئاتر کشور باقی بماند، امیدوارم با همه امیدهایی که در زمینه کشف واکسن و اینها هست تا سال بعد اتفاق فاجعه آمیزی برای تئاتر نیافتد، اما منظور من این است که در همین دو سال هم ما کار دیگری به جز تئاتر و معیشت دیگری نداریم، بنابراین اگر قرار است سالن های تئاتر باز شود می بایست این فضا برای همه باز شود نه فقط برای چند نفر .
حتی خود کارمندان مرکز هنرهای نمایشی وقتی نمایشی و جشنواره فجری و استقبالی از کارها نباشد به نوعی دچار افسردگی و بیکاری می شوند و این شامل هم بدنه تئاتر است، من هم می توانم تنها درباره تئاتر که شغلم است صحبت کنم و بگویم در این وضعیت مشخص شد که تئاتر جزو مظلوم ترین اصناف است و اگر کمک بزرگی برای آن نشود و تئاتر تبدیل به یک شغل نشود، واقعا اثرات خیلی بدی در روحیه هنرمندان خواهد داشت.
*چه چیزهایی در کنار وضعیت بد معیشتی هنرمندان انتظارمان را می کشد؟
بهرحال این اثرات بد باعث فساد می شود گاهی فسادی که در هنر سینما، تئاتر و تلویزیون رخ می دهد، نشأت گرفته از همین بی توجهی ها است، اگر این بی توجهی صورت بگیرد هنرمند مجبور به هر کاری می شود و این اصلا خوب نیست ما برخی تئاترها را وقتی می بینیم سطحشان پایین می آید و به سمت ابتذال و گیشه صرف می رود یکی از دلائلش مشکلات معیشتی هنرمندان است چرا که هنرمند ناچار است و کار دیگری نمی تواند بکند.
شما فکرش را بکنید که خود من در این شرایط کرونایی با بازیگری کار می کنم که برای نخستین بار روی صحنه آمده و مثلا پانزده سال دارد و این کار به نظر من به جای بی توجهی نیاز به توجه دارد و این عوامل باعث تولید اندیشه و اثر خوب در سال های بعد می شود، نه اینکه من بروم بازیگری را که سی سال است کار می کند و شناخته شده است، روی صحنه بیاورم چرا که این هنر نیست و ما را صاحب اندیشه و تولید فکر نمی کند.
من اگر در این شرایط در تئاتر کشور بذر بپاشم شایسته تقدیر هستم والا اینکه هنرمندان قبلی را جمع کنم ، قبلا هم انجام شده است. به نظر من این روزها نیاز به توجه عمیق به همه بچه های تئاتر داریم ، نباید اجازه دهیم الان که شش ماه اینطور گذشته و شش ماه دیگر هم همین منوال می گذرد.
*برگردیم به موضوع نمایش، درباره محتوای کار که برگرفته از متن داریو فو است توضیح بدهید که چرا این کار را انتخاب کردید و چطور به صحنه بردید؟
نمایش ما برگرفته از نمایش «حساب پرداخت نمیشه» داریو بود که چهار سال پیش خود من در تئاتر شهر آن را اجرا کردم، قصه به زمان قاجار باز می گردد شاهی که اجناس را گران کرده و مردان تصمیم می گیرند که بروند و اجناس مورد نیازشان را بدزدند، اما به خاطر اینکه جلوی همسران خود شرمنده نباشند این اجناس را زیر لباسشان گذاشته و وارد خانه می شوند و همسرانشان تصور می کنند که مردانشان باردار شدند/
حال نمایش که جلو می رود ما واقعا می بینیم که اینها بچه دار شدند! بهرحال این نمایش ایرانی از قالب شادی آور و کمدی به لحاظ فرمی سعی کردیم یک سری مسائل اجتماعی و اقتصادی را درون نمایش هم بگنجانیم اما اینکه مخاطب برداشتش از کار اینطور است، بهرحال تعداد اجراهای ما محدود است و زمان نیاز داریم تا ببینیم این نمایش چقدر توانسته موفق باشد، اما خوشبختانه بعد از دو اجرای اول بازخورد را ما در بین تماشاگرها دیدیم.
*جامعه ما این روزها نیاز به کار کمدی پرمحتوا دارد...
نمایش های کمدی در این شرایط کرونایی خیلی به روحیه مردم کمک می کند، مردمی که با این ریسک به سالن های تئاتر می آیند با همه مسائلی که باید رعایت شود و فاصله اجتماعی که تماشاگر آن را رعایت می کند، می بایست کار درخور هم ببیند. ما هم تلاش داریم در بهترین سالن آکوستیک ایران که همین تماشاخانه سنگلج است اجرای خوبی داشته باشیم حتی با همه موارد درب های سالن را هم در زمان اجرا برای احترام به مخاطب باز می گذاریم تا مخاطب در ورودش و با دیدن کار ، حال و هوای بیرون سالن را فراموش کند.
بهرحال ما در طول هفت روز هر چقدر هم بفروشیم پولی نمی شود، با توجه به اینکه قیمت بلیت را هم ما پایین گذاشتیم تا مردم اذیت نشوند و تمام روزها را هم با تخفیف پنجاه درصد فروش کردیم و تنها چیزی که امسال شامل تورم نشده همین بلیت تئاتر است، منتها برای ما مهم این بود همین خاطره خوبی که برای تماشاگر باقی می ماند و همین که به قول استاد سمندریان اگر پشت کاری که می کنیم اندیشه نباشد سایر مشاغل خیلی بهتر از تئاتر است در نهایت حرفی هم که می خواهیم بزنیم و بذر اندیشه ای که می خواهیم بکاریم را سعی می کنیم در قالب همین نمایش انجام دهیم.
من فکر می کنم این نمایش کارکرد خود را داشته ضمن اینکه نمایش ایرانی واقعا جزو تیپ نمایش هایی است که شاید از دور مردم بگویند بوی کهنگی می دهد، دوباره همان روحوضی و اینها ، اما به نظر سال به سال پیشرفت می کند و جزئی از داشته های فرهنگی ماست که نباید به آن توجه کنیم. من خودم هر زمانی که نمایشی در قالب نمایش های ایرانی کار می کنم، احساس غرور دارم به خاطر اینکه این نمایش ها بخشی جدا ناشدنی از تئاتر ما است.
الان در طول دو سال گذشته می بینیم نمایش هایی مونولوگ محور و تک گویی خیلی زیاد شده چرا که خیلی هم کار آسانی است اما نمایش ایرانی کار سنگینی است و از حالت روایی خارج می شود و باید آن قالب نمایش را درست اجرا کنیم و از این کار خیلی راضی هستم .
*نکته پایانی؟
امیدواریم مرکز هنرهای نمایشی طبق روالی که مطرح شده بود، پنجاه درصد سالن را از ما حمایت کند و این اتفاق زودتر بیافتد و قدری از خستگی بچه ها کمتر شود و آنچه در نهایت باقی می ماند واقعا وضعیت کلی تئاتر باشد که سروسامان بگیرد.
ما همچنان امیدوار هستیم که در شش ماه دوم سال که باقی مانده تئاتر فراموش نشود چرا که در زمان بازگشایی سالن ها دیدیم که مردم خیلی اقبال نشان ندادند، البته حق هم داشتند با این حال امیدوارم یک فوریتی برای هنرمندان در ایام باقی مانده سال قائل شوند، اینکه ما بدانیم کار می کنیم و مزد آن را هم می گیریم ، خوب است وگرنه کسی دنبال صدقه و طلب از جایی نیست ، بچه های تئاتر هم می خواهند کار کنند و دسترنج آن را بگیرند.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
