گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: دوزیستانی نظیر قورباغه ها، غوک ها ، وزغ ها و سمندرها از جمله در معرض خطرترین مهره داران در جهان به شمار می روند. از 6800 گونه ای که «اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت» آنها را مورد ارزیابی قرار داده، 41 درصد آنها در گروه در معرض تهدید رده بندی می شوند. تهدیدات واقعی که متوجه بقای آنهاست نیز کاملا شناخته شده اند و شامل بیماری، آلودگی، از دست دادن زیستگاه و تغییرات اقلیمی است.
قورباغه ها با تهدید کمتر شناخته شده دیگری نیز مواجه اند: انسان ها گونه های زیادی از قورباغه ها را برای خوردن به عنوان غذا جمع آوری می کنند. این تجارت بیماری را انتشار می دهد، زیستگاه های آنها را نابود می کند و کنترل پشه ها و آفات کشاورزی را که قورباغه ها از آنها تغذیه می کنند کاهش می دهد. اما تحقیقات بسیار اندکی در مورد نحوه اثرگذاری این اقدامات بر جمعیت قورباغه ها انجام شده است.
در مطالعه ای که به تازگی منتشر شده، ما برای ارزیابی اثرات این کار، تحقیقاتی میدانی را در ترکیه انجام دادیم، کشوری که شکار قورباغه در آن حدود 40 سال است که انجام می شود. ما دریافتیم که با نرخ های فعلی، قورباغه های آبی آناتولی – اصلی ترین گروه قورباغه ها که در ترکیه شکار می شوند- ممکن است در مناطقی که شکار گسترده ای در آنها صورت می گیرد، ظرف 15 تا 30 سال آینده منقرض شوند. اما تحقیقات ما همچنین نشان می دهد که این کار می تواند مدیریت شود و به شکل پایدارتری انجام شود که هم به نفع قورباغه ها باشد و هم مردمی که در این منطقه زندگی می کنند.
تقاضای جهانی
پای قورباغه مدت هاست که با فرهنگ غذای فرانسوی همراه بوده است، اما مردم در دیگر کشورهای اروپایی، ایالات متحده و آسیا نیز پای قورباغه را می خورند. بیشتر این قورباغه ها در حیات وحش در کشورهایی بسیار دور از محل مصرف شدن آنها نظیر جنوب شرق آسیا و خاورمیانه شکار می شوند. شکار قورباغه ها در کشورهای مختلف به درجات مختلفی قانونمند شده است که از ممنوعیت کامل تا شکار منطبق بر قاعده و قانون را در برمی گیرد.
بزرگ ترین واردکنندگان پای قورباغه آمریکا و اتحادیه اروپا هستند، در حالی که بزرگ ترین صادرکنندگان آن اندونزی و چین هستند. بر اساس یک برآورد انجام شده هر ساله 100 میلیون تا 400 میلیون قورباغه در سطح جهان برای مصارف خوراکی از برخی کشورها به کشورهای دیگر حمل می شوند.
این تجارت بر جمعیت قورباغه ها در بسیاری از کشورها تاثیر گذاشته است. برای مثال وقتی که اروپا و رومانی شکار تجاری قورباغه را ممنوع کردند، صادرات از هند و بنگلادش به بهای چیزی که به آن «اثر دومینویی انقراض» می گویند افزایش یافته است. و زمانی که کشورها ممنوعیت هایی را برای خود در نظر گرفتند، اندونزی و چین به تامین کننده تبدیل شدند. برای این مطالعه اعضای تیم تحقیقی ما حدود 14 هزار قورباغه را در منطقه چوکوروا در جنوب ترکیه جمع آوری و علامت گذاری کردند. ما در طول سه سال چهار بار در هر فصل نمونه گیری انجام دادیم و بعد از علامتگذاری قورباغه ها، آنها را در همان برکه، کانال و رودی که یافته بودیم رها کردیم و سپس وقتی بعدا بار دیگر آنها را شکار کردیم نتیجه را یادداشت کردیم.
همچنین به مشاهده نحوه شکار قورباغه ها توسط مردم پرداختیم. شکارچیان نوعا شب ها در گروه های سه یا چهارنفره کار می کنند. در یک شب یک شکارچی معمولا 20 تا 39 کیلوگرم قورباغه شکار می کند، ولی عده ای نیز می توانند تا 60 کیلوگرم یعنی حدود 3 هزار قورباغه- جمع آوری کنند. آنها این قورباغه ها را بسته به میزان تقاضا، به قیمت تقریبا 60 سنت تا 2 دلار و 60 سنت در هر کیلو به کارخانه های فرآوری می فروشند.
قورباغه های آناتولی از گونه ای با ترکیب پیچیده دو تا 5 گونه دارای ارتباط نزدیک با هم تکامل یافته اند. قورباغه شناسان از نامشخص بودن نحوه دسته بندی این گونه ها و رده بندی تمام قورباغه ها تحت عنوان «قورباغه های خوراکی» هنگام بازاریابی آنها در اروپا سخن می گویند، با اینکه گونه های واقعی که تحت عنوان قورباغه های خوراکی رده بندی شده اند در ترکیه زندگی نمی کنند.
بیشتر مصرف کنندگان اطلاع ندارند که چیزی که آنها می خورند، تحت عنوان «قورباغه های خوراکی» رده بندی نشده اند و بسیار کمتر اطلاع دارند پای قورباغه ای که می خورند از کجا می آید یا مصرف آنها چه تاثیری بر جمعیت طبیعی آنها دارد.
قورباغه ها زیر فشار
ما از داده های گردآوری شده در یک مدل جمعیتی استفاده کردیم؛ یک شاخص ریاضی از اینکه جمعیت قورباغه ها در طول زمان چگونه تغییر می کند. دانشمندان از مدل هایی شبیه به این برای مطالعه در مورد جمعیت جانوران و گیاهان و پیش بینی تعداد آنها در آینده استفاده می کنند. یکی از همکاران ما چنین مدل های ریاضی را تهیه کرده و آنها را برای انواع گسترده ای از گونه ها به کار برده است. به کار گیری این مدل ها مستلزم داده های بسیاری زیادی است و همین امر توضیح دهنده این است که چرا مطالعات اندکی در مورد تجزیه و تحلیل شکار قورباغه ها بر جمعیت آنها انجام شده است.
ما دریافتیم جمعیت قورباغه هایی که ما در مورد آنها مطالعه می کردیم به سرعت و با نرخ حدود 20 درصد در سال در حال تنزل است. بر اساس مدل های ما 90 درصد احتمال وجود دارد که اگر نرخ شکار آنها به همین منوال ادامه یابد، جمعیت آنها تا سال 2050 در منطقه چوکوروا منقرض شود.
با این حال تمام جمعیت های قورباغه های آبی آناتولی شکار نمی شوند. اگر به تعداد کافی قورباغه ها بین مناطق مختلف حرکت کنند، این احتمال وجود دارد که آنها بتوانند در مناطقی که انقراض محلی در آنها صورت گرفته، از نو کلونی هایی را تشکیل دهند.
حفاظت از قورباغه ها و تضمین احتمال زنده ماندن آنها
شکار قورباغه ها در ترکیه هر سال حدود 4 میلیون دلار ارزش مالی به همراه دارد. محاسبات ما نشان می دهند که ترکیه هر سال 36 میلیون عدد قورباغه صادر می کند که نیمی از آنها از منطقه چوکوروا شکار شده اند. شکار قورباغه راه اصلی کسب درآمد برای عده زیادی از مردم این منقطه محسوب می شود. بیشتر شکارچیان درآمد اندکی دارند، این کار شغلی دائمی نیست و هیچ مزایای اجتماعی به همراه ندارد.
ممنوع کردن شکار قورباغه ها باعث از دست رفتن این منبع حیاتی درآمد می شود. اما انقراض این قورباغه های محلی نیز همین سرنوشت را در پی دارد.
خبر خوب این است که می توان شکار این قورباغه ها را با نرخ پایداری انجام داد. این کار میزان شکار کلی را افزایش خواهد داد و به اقتصاد محلی کمک می کند. تجزیه و تحلیل های ما نشان می دهد که تعداد کل قورباغه هایی که می توان از این جمعیت ها دردراز مدت شکار کرد، با نرخ شکار متوسط حدود 5 تا 10 درصد کل جمعیت آنها در هر سال می تواند از میزان فعلی نیز بیشتر شود. وقتی این جمعیت ها به 20 درصد و بیشتر افزایش پیدا می کنند، خطر کاسته شدن از تعداد آنها به شدت پایین می آید و میزان کلی که می توان آنها را شکار کرد کاهش پیدا می کند.
کاستن از نرخ شکار هم بقای قورباغه ها و هم معاش محلی را تضمین خواهد کرد. اولین گام ها می تواند شامل ممنوعیت شکار قورباغه ها در طول فصل جفتگیری و اجرای موثرتر محدودیت اندازه باشد که اجازه می دهد فقط قورباغه های بزرگ تر شکار شوند. چنین ممنوعیت هایی به طور مشترک برای دیگر انواع مواد غذایی که از حیات وحش تهیه می شوند مثل ماهیان دریایی نیز به کار می رود و شواهد بسیار زیادی وجود دارند که نشان می دهند این ممنوعیت ها می توانند موثر باشند.
ما به عنوان بخشی از تحقیق خود سازمان های دولتی مربوطه را از این موضوع مطلع کردیم و امیدواریم که تمهیداتی که ما توصیه کرده ایم به زودی به کار بسته شوند. با کاهش تعداد قورباغه ها در سطح جهانی، کاستن از تهدیدات ناشی از شکار آنها می تواند مشارکتی مهم در بقای این گونه ها باشد.
نویسنده: رزیت آکاکایا و همکاران (H. Resit Akcakaya) استاد زیست شناسی و تکامل در دانشگاه استونی بروک نیویورک
منبع: https://b2n.ir/701675
انتهای پیام.
