به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در دوشنبه، «عبدالخلیل خالق زاده» رئیس هیات مدیره بیمارستان ابن سینا تاجیکستان در یادداشتی از کشور دوست و همزبان، جمهوری اسلامی ایران و پزشکان ایرانی برای کمک و مساعدت در مبارزه با ویروس کرونا به این بیمارستان تشکر کرد.
یادداشت خالق زاده با این قطعه شعر سعدی که می‌گوید، بنی آدم اعضای یکدیگرند... شروع می‌شود.
در ادامه این متن آمده است: رسم جوانمردی تقاضا می‌کند که این صفحه در این تاریخچه نوشته شود. در روزهای اول ورود ویروس کرونا به تاجیکستان کمبود شدید دارو پیش آمد.
برخی از افراد و شهروندان از طریق اینترنت یا پزشکان آشنای خود نام داروها برای درمان کووید ۱۹ لازم را دریافت کرده، به داروفروشی‌ها ریختند و تمام آن داروها را بردند. بیمارستان ابن سینا نیز از این موضوع مستثنی نبود و افرادی درصدد خرید تمام این داروها بودند.
به دلیل این که از این موضوع مطلع بودیم که مدت زیادی با این بیماری باید مبارزه کرد و بیماران را رایگان درمان کنیم و ترس از اتمام داروها، ما مجبور شدیم در فروش داروهای مذکور محدودیت جاری کنیم. ولی حتی با وجود محدودیت انبار دارو زود خالی می‌شد.
بیمارستان ابن سینا اساسا دارو را از ایران وارد می‌کند، ولی مقامات ایرانی به دلیل شیوع کووید ۱۹ صادرات دارو را ممنوع کرده بود. من طبق روال به سفیر ایران در تاجیکستان نامه نوشتم و درخواست کردم که در خرید دارو از آن کشور به ما مساعدت نماید.
وقتی نامه ارسال شد، نماینده سفارت در صحبت تلفنی گفت که به دلیل کمبود دارو در ایران به حل این مسئله خوش بین نیست، ولی حتما نامه ما را با رونوشت به وزارت بهداشت کشورشان ارسال خواهد کرد. من با پیش بینی وی موافق بودم و امید زیاد نداشتم، زیرا می‌دانستم که فروش داروهای درخواستی ما در خود آن کشور ممنوع شده و تنها با تایید بیماری کووید ۱۹ به افراد داده می شد.
غیر از این با خروج آمریکا از معاهده برجام تحریم‌های ظالمانه بر ایران ایجاد شده بود در نتیجه صاردا ت دارو به این کشور ممنوع شده بود و قبلا هم ما با سختی اجازه خرید دارو دریافت می‌کردیم.
ولی بعد از دو سه روز، وقتی جواب وزارت بهداشت ایران را شنیدم، تعجبم برانگیخته شد! وزارت بهداشت دستور داده بود که به بیمارستان ابن سینای تاجیکستان هر قدر که می‌خواهد داروهای مورد نیاز را بدهند!
دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان‌حالی و درماندگی.
در این فرصت لازم است از سفیر جمهوری اسلامی ایران و مسئولین وزارت بهداشت آن کشور برای یاری و کمک سپاس‌گزاری نمایم!
در ادامه نیز باید از پزشکان ایرانی نیز بابت کمک به این بیمارستان قدردانی کنم زیرا امکان سفر پزشکان ایرانی به تاجیکستان وجود نداشت و هر روز و هر ساعت پزشکان متخصص ایرانی با پزشکان این بیمارستان در ارتباط بودند و نتایج تحقیقات خود را در اختیار ما قرار می‌دادند.
راستی، در آن لحضه‌های حساس چنین احساس می‌کردم که این دوستان غم ما را غم خودشان حساب می‌کنند و مانند شهروندان خود با ما رفتار می‌کنند.
من به سفارت ایران نامه نوشته، سپاس‌گزاری خود را عرض کردم. با دوستان نیز در تماس های تلفنی از کمک و دل سوزی های آنها تشکر کردم .
اما با این یادداشت خواستم که شهروندان کشور عزیز تاجیکستان را نیز از اقدامات جوانمردانه این دوستان مطلع سازم.
از این فرصت بار دیگر از طرف خودم، کارمندان بیمارستان ابن سینا از اساتید ایرانی تشکر کرده و دست تک تک این دوستان را می‌فشارم و در برابر آنها سر تعظیم فرود می‌آورم!
انتهای پیام/.
