حمید صدیق میرزایی رئیس انجمن صیانت از کودکان آنلاین، در گفت و گو با خبرنگار رسانه خبرگزاری فارس، در پاسخ به این پرسش که کدام یک از فضاهای زندگی امروز واقعی تر هستند، اظهار داشت: یکی از جدی ترین موضوعاتی که سبب اختلاف جدی میان کارشناسان این حوزه شده است تفاوت نظر و دیدگاه درباره اشتراکات و تفاوت های میان فضای مجازی و واقعی وجود دارد. یکی از اشکالات جدی در این موضوع این بوده که دقت نظر دقیقی در معادل سازی عبارت " virtual space " یا " cyber space" انجام نشده است.
وی ادامه داد: می توان گفت اکثر کارشناسان بر این که منظور از virtual یا سایبر، فضای مجازی نیست توافق نظر دارند؛ چرا که واژه " مجازی " با توجه به معنای آن ، مفهوم دروغین تخیلی و غیرواقعی را تداعی می کند ، در حالی که فضای مجازی امتداد واقعیت است.
فضای مجازی علاوه بر آزادی زمانی و مکانی، بی جسمی هم به مخاطب می دهد که سبب تعدد هویت در فرد می شود که بسیار مخرب است، اما نافراموشی یکی دیگر از ویژگی های این فضاست که مانع کودکی کردن ما می شود.
این کارشناس فضای مجازی تصریح کرد: در واقع فضای مجازی زیست بومی است که در آن فاصله ها برداشته شده است، یعنی همان قدر که دوریم، به همان اندازه نزدیک هستیم و از طرفی روزمرگی های ما در این فضا عینیت پیدا می کند؛ از این رو می توان آن را واقعی تر درنظر گرفت.
وی در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه فضای مجازی با توجه به ویژگی هایش چه آسیب هایی می تواند برای کودکان و نوجوان به دنبال داشته باشد، گفت: ما باید تفاوت های فضای واقعی و مجازی را به درستی درک کنیم و ویژگی های فضای مجازی را به درستی بشناسیم؛ فضای مجازی علاوه بر آزادی زمانی و مکانی، بی جسمی هم به مخاطب می دهد که سبب تعدد هویت در فرد می شود که بسیار مخرب است، اما نافراموشی یکی دیگر از ویژگی های این فضاست که مانع کودکی کردن ما می شود.
صدیق میرزایی در پایان اظهار داشت: یکی از عوامل مهم در رشد فردی، پیشرفت توانمندی های جسمی و معنوی است. زمانی که افراد در مسیر رشد قرار می گیرند، بر اساس یک سری ویژگی های ذاتی در عالم، برخی از عیب ها و کاستی ها قابل فراموش شدن است. این موضوع سبب رشد انسان ها می شود اما ذات " نافراموشی " حاکم بر فضای مجازی این امکان را ایجاد کرده است تا ردپای شما در این دنیا تا ابد حفظ شود؛ این موضوع برای کودکان و نوجوانانی که با این فضا بزرگ شده اند، کمی بحرانی تر از بزرگسالان است؛ چرا که فرصت کودکی کردن و رشد را از آنها می گیرد.
انتهای پیام/
