به گزارش گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس به نقل از پایگاه خبری فناوری نانو ایران، مرتضی محمودی، پژوهشگر دانشگاه ایالتی میشیگان، پلتفورمی ارائه داده که با استفاده از آن می‌توان افراد آسیب‌پذیرتر در برابر ویروس کووید۱۹ را شناسایی کرد.
چه می‌شود اگر پزشکان نه تنها بتوانند افراد مبتلا به ویروس کووید۱۹ را شناسایی کنند، بلکه کسانی که به شدت در برابر این بیماری آسیب‌پذیر هستند را نیز شناسایی کنند؟
یکی از محققان دانشگاه ایالتی میشیگان معتقد است که با فناوری‌نانو می‌توان چنین کاری را انجام داد. در مقاله‌ای که مرتضی محمودی، استادیار گروه رادیولوژی، برنامه بهداشت دقیق دانشگاه ایالتی میشیگان به چاپ رسانده، پلتفرم تشخیصی ارائه شده‌است که در آن از نانوذرات می‌توان برای تشخیص عفونت یا ارزیابی خطر در آینده استفاده کرد.
محمودی می‌گوید: «چنین فناوری نه تنها در مراکز بهداشتی قابل استفاده خواهد بود، بلکه می‌تواند از کمبود شدید منابع مراقبت بهداشتی جلوگیری کند و میزان مرگ و میر را به حداقل برساند و مدیریت بیماری‌های همه‌گیر را در آینده تسهیل کند.»
این مفهوم مبتنی بر سطوح مختلف عفونت و مراحل بیماری بوده که در آن تغییر ترکیب مایعات زیستی مانند اشک، بزاق، ادرار و پلاسما شناسایی می‌شوند. عفونت‌ها و بیماری‌های مختلف، الگوهای متفاوت و ویژه‌ای را در مراحل مختلف پیشرفت بیماری از خود به جای می‌گذارد که تا حدودی شبیه به اثر انگشت است.
محمودی معتقد است که امکان شناسایی و فهرست‌نویسی این الگوها می‌تواند برای هر گونه پیشرفت در فناوری تشخیص بیماری مهم باشد.
برای شروع، به سیالات زیستی بیمار مقداری نانوذرات اضافه می‌شود. سطح منحصر به فرد این نانوذرات موجب جمع‌آوری پروتئین‌ها، لیپیدها و دیگر مولکول‌ها از سیالات بدن می‌شود که محمودی از آن به‌عنوان تاج مولکولی یا تاج یاد می‌کند.
با تجزیه و تحلیل ترکیب تاج‌ها و استفاده از رویکرد آماری، این بستر ممکن است الگوی اثرانگشت را برای هر بیمار فراهم کند و با بررسی این الگوها می‌توان کسانی که درصورت ابتلا به کرونا در معرض خطر مرگ هستند، شناسایی شوند.
نکته مهم در این فناوری، سادگی فرآیند تشخیص است که امکان استقرار تجهیزات را در محل مراقبت بیماران فراهم می‌کند. از آنجایی که تنها لازم است که مایعات زیستی بررسی شوند، به ابزارهای بسیار پیچیده نیاز نیست.
به گفته محمودی فناوری‌نانو می‌تواند در مراحل اولیه شناسایی بیماران پرخطر کمک کند و در نتیجه از کمبود شدید منابع مراقبتی جلوگیری کرده و در نهایت میزان مرگ و میر را به حداقل برساند.
انتهای پیام/
