گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: روی بحرانی که به بهای جان یکصد هزار آمریکایی تمام شده چه نامی می گذارید؟ پاسخ به این سئوال کاملا به این بستگی دارد که در این میان چه کسی جان می بازد. در ابتدا به نظر می رسید که عمدتا سفیدپوستان به ویروس کرونا آلوده می شوند و یا در اثر آن جان می بازند. اما زمانی که در ماه مارس ویروس کرونا تازه دامنگیر آمریکاییان شده بود، توجه رسانه ها بیشتر معطوف سفیدپوستانی چون تام هنکس شده بود، در حالی که رسانه های آمریکایی درباره خطر ویروس کرونا برای سیاهپوستان چندان گزارشی منتشر نمی کردند. حول و حوش همین زمان بود که هم رسانه ها و هم کاخ سفید وضعیت اضطراری ملی اعلام کردند.
موارد اولیه ای که به اخبار راه پیدا می کردند و توجه همگان را به خود جلب می کردند، عمدتا سفیدپوستان ثروتمندی بودند که از آسیا به ساحل غربی و از اروپا به ساحل شرقی سفر کرده بودند.
اعلامیه وضعیت اضطراری ملی رسمی ترامپ روز 11 مارس بیرون آمد و بیشتر کشور در تعطیلی فرو رفت یا دست کم در مسیر تعطیلی قرار گرفت. اقتصاد سقوط کرد و میلیون ها آمریکایی شغل خود را از دست دادند، اما نجات جان انسان ها اولویت شماره یک محسوب می شد.
ترامپ پزشکان را به طور روزانه به تلویزیون فرستاد و رسانه ها با حالتی خلسه وار از کامیون های یخچال دار حامل اجسادی گفتند که از بیمارستان های نیویورک خارج می شد و پزشکان و پرستاران به قهرمانان ملی جدید تبدیل شده بودند. تا اینکه هفتم آوریل 2020 از راه رسید.
من آن هفته را به وضوح به خاطر دارم؛ جوری بود که انگار کلید برق یک مرتبه روشن شده باشد. من هم در همان زمان (و از آن موقع به بعد بارها) در رسانه ها ابراز نظر کردم. هفتم آوریل روزی بود که آمریکا فهمید اکثریت کسانی که از کووید19 در حال جان باختن بودند سالمند، سیاهپوست یا اسپانیایی تبار هستند. اصولا سفیدپوستان زیادی در بین آنها وجود نداشتند.
دقیقا یک ماه پیشتر روز هفتم مارس ترامپ برای بازی گلف به باشگاه خود در وست پالم بیچ رفت و با مرد قدرتمند برزیل ژائیر بولسونارو در مارا لاگون دیدار کرد و از ستاد مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آتلانتا بازدید کرد. در طول هفته پیش از آن شمار مرگ و میر آمریکاییان از اعداد تک رقمی به 20 مورد افزایش پیدا کرده بود.
در طول ماه بعدی درهای جهنم در ایالات متحده و در جهان باز شد. ایتالیا و اسپانیا همچون اقتصاد آمریکا به سوی وضعیتی وخیم پیش رفتند و موارد ابتلا و مرگ و میر در نیویورک رشدی انفجاری پیدا کرد. کشور به این امید که بتواند جلو این بیماری را بگیرد و مانع از مرگ و میر بیشتر شود متحد شد. سپس هفتم آوریل فرارسید، روزی که نیویورک تایمز در صفحه اول خود گزارشی منتشر کرد با عنوان «آمریکاییان سیاهپوست با نرخ های هشدار دهنده ابتلا به ویروس کرونا در برخی از ایالت ها مواجه اند.» در سطح رسانه های آمریکایی عناوین مشابهی در دیگر رسانه ها نیز ظاهر شد و شبکه های اخبار کابلی و شبکه های خبری همان شب پوشش گسترده ای از این موضوع ارائه کردند. محافظه کاران آمریکایی دسته جمعی چنین واکنش نشان دادند: «چه خبر شده؟؟»
راش لیمبو اندکی بعد از آن اعلام کرد «با آمدن ویروس کرونا من در انتظار جزء نژادی آن بودم.» و این جزء حالا آنجا بود.«اکنون ویروس کرونا بیشتر روی آفریقایی آمریکاییان تاثیر می گذارد؛ بیشتر از خارجیان غیرقانونی، بیشتر از زنان. این ویروس سخت تر از هر کس دیگری و با سهمی بی تناسب به آفریقایی آمریکاییان ضربه می زند.»
لیمبو با این ادعا که می دانسته این وضعیت پیش می آید، انگار که یک جور دانشمند حوزه طب باشد گفت: «ولی اکنون کسانی چون کوری بوکر و کماله هریس جلو آمده و از دولت فدرال درخواست کرده اند که داده های روزانه مربوط به آزمایش ها، بیماران و تلفات آنها را بر اساس نژاد و قومیت اعلام کند. بنابراین آنها برای اثبات اینکه ما به اندازه کافی به آفریقایی آمریکاییان توجه نداریم خواهان تشکیل یک بانک داده شده اند...»
البته برای این کار لازم نبود یک دانشمند طب باشید. آفریقایی آمریکاییان در اثر همه چیز با سهم بی تناسبی جان خود را از دست می دهند، از امراض قلبی و سکته گرفته تا سرطان تا زایمان. این علامتی از یک اقتصاد از نظر نژادی دستکاری شده است، نشانه ای از وجود یک سیستم مراقبت های درمانی که تنها به پول واکنش نشان می دهد، نشانه ای از اینکه آمریکا بیشتر از 400 سال است که برای سد کردن راه آفریقایی آمریکاییان دسیسه کرده است. البته آنها قرار است در نتیجه ویروس کرونا هم به تعداد بیشتری جان خود را از دست بدهند. اما نیویورک تایمز و واشنگتن پست همزمان مقالاتی در ارتباط با این اختلاف ارقام در تلفات کووید19 را در صفحه اول خود منتشر کردند که در سطح رسانه های راست افراطی همچون یکی از آن نمایش های آتش بازی هفتم جولای طنین انداخت.
تاکر کارلسون تنها مجری ساعات پر بیننده فاکس نیوز که قبلا نگرانی هایی جدی را در مورد شمار جانباختگان از خود نشان داده بود، همانطور که «رسانه های برای آمریکا اهمیت دارند» مستند شده است، در همان روز لحن خود را تغییر داد. او اکنون می گفت: «ما می توانیم به این فکر کنیم که چگونه وضعیت زندگی بقیه را بهبود بخشیم، آمریکاییان بی شماری در نتیجه واکنش ما نسبت به این قضیه از این مسئله دچار درد و رنج اندوهباری شده اند. ما چگونه باید 17 میلیون تن از آسیب پذیرترین شهروندانمان را دوباره به سر کار بازگردانیم؟ وظیفه ما این است.»
سفیدپوستان از کار اخراج شده بودند و گذشته از افراد بسیار سالخورده، سیاهپوستان بیشتر در میان جان باختگان قرار داشتند. و این سفیدپوستان باید دوباره مشاغلشان را بازپس بگیرند؟
بریت هیوم در برنامه کارلسون حاضر شد و تحت نیروی جاذبه او به عنوان «یک آدم رسانه ای واقعی» گفت: «معلوم شده که این بیماری آنقدرها هم که فکر می کردیم خطرناک نیست.»
چیزی که ناگفته ماند این بود که این بیماری برای چه کسانی «چندان خطرناک» نبود، ولی شنوندگان لیمبو و بینندگان فاکس نیوز وقتی که پای شنیدن اراجیفی به نفع برتری سفیدپوستان به میان می آید، هر چیزی هستند جز غیرپیچیده.
بیشتر از 12 هزار آمریکایی تا هفتم آوریل از ویروس کرونا جان باخته بودند، ولی وقتی که ما فهمیدیم اکثر قربانیان غیرسالخورده سیاهپوست هستند، اوضاع به ناگهان به شدت فرق کرد. اکنون زمان آن بود که از حرف زدن درباره جانباختگان دست برداریم و شروع به حرف زدن درباره بازگشت سفید پوستان به سرکار های خود کنیم!
کمتر از یک هفته زمان برد تا ترامپ البته از طریق فاکس نیوز و استفن مولر یادداشتی منتشر کند. روز 12 آوریل او در توئیتی دوباره درخواست اخراج دکتر آنتونی فوچی را مطرح کرد و در توئیت دیگری اعلام کرد که تنها مقامی که صلاحیت بازگشایی دوباره ایالات متحده را دارد اوست و اینکه او «به زودی» طرح خاصی را برای انجام این کار اعلام خواهد کرد.
حدود یک سوم قربانیان کرونا سالمندان حاضر در خانه های سالمندان هستند که مفسران دست راستی می گویند می تواند برای اقتصاد اتفاق خوبی باشد، چون آنها تنها «نان خورهای بی مصرفی» بودند که پول مدیکید و سوشال سکیوریتی ما را در حالی که به هر حال پایشان لب گور بود، مصرف می کردند. برای مثال فرماندارجمهوریخواه تگزاس دن پاتریک به فاکس نیوز گفته است: «بیایید به فکر زندگان باشیم... و آن دسته از ما که 70 سال به بالا دارند مراقب خودشان باشند.»
یک کمیسیونر شهری محافظه کار در آنتیوک کالیفرنیا اشاره کرده است که مرگ «تعداد زیادی از افراد سالمند، از حجم باری که بر سیستم سوشال سکیوریتی پر مشکل ما وجود دارد می کاهد.» و «جا را خالی می کند». او افزوده است: «ما درصد بزرگی از کسانی را که مشکلات ایمنی و دیگر مشکلات سلامتی دارند از دست خواهیم داد، می دانیم که آنها عزیزان کسانی هستند. ولی نتیجه این اتفاق این است که فشارها بر بخش پزشکی، مشاغل و مسکن کاهش پیدا خواهد کرد.»
در طول 40 سال گذشته ریگانیسم گسترش فقر عمیق سفیدپوستان را در تک تک ایالت های قرمز تشویق کرده است. از این رو چاقی، دیابت و تنش های مفرط در میان سفیدپوستان در مناطق روستایی تا مکان هایی به دوردستی نبراسکا و میسی سی پی گسترش شدیدی یافته است. در واقع موسسه بروکینگز به تازگی گزارش داده که از میان شهرستان هایی که در آنها کرونا اخیرا رشدی انفجاری داشته، 151 شهرستان در سال 2016 به نفع ترامپ رای داده بودند (با میانگین 12 درصد) و تنها 25 درصد آنها از کلینتون حمایت کرده بودند.
امروز ترامپ، فاکس نیوز و طرفداران ترامپ فکر می کنند که کووید19 فقط جان سالمندان، سیاهپوستان و اسپانیایی تباران را می گیرد و به نظر می رسد که آنها با مرگ غیرلازم کسانی که فکر می کنند با خودشان فرق دارند، چندان مشکلی هم ندارند. اما همزمان با گسترش کرونا در مناطق روستایی سفیدپوست آمریکا، این واقعیت درس دیگری به آنها خواهد آموخت.
نویسنده: تام هارتمن (Thom Hartmann) مجری تلویزیونی و نویسنده «تاریخ پنهان جنگ با رای گیری» و بیش از 30 کتاب دیگر
منبع: https://b2n.ir/576420
انتهای پیام.
