خبرگزاری فارس-کرمانشاه- فریبرز نجفی مهر*: اینکه در همسایگی ما چنین خانواده‌هایی زندگی می‌کنند و ما از آنها بی خبریم، اینکه یک پیرزن برای اسکان خود و دختر و نوه‌اش مجبور می‌شود در ناکجاآباد آلونکی برپاکند که هیچ امنیتی هم ندارد، اینکه معلوم نیست معیشت این افراد چگونه تامین می‌شود، نشان می‌دهد ما چقدر در انجام وظایف خود کوتاهی کرده ایم!
انتشار فیلم نحوه برخورد با یک پیرزن حاشیه نشین نشان داد که دستگاه‌های خدمت رسان در تصمیم گیری‌ها و برخوردها، باید ابعاد اجتماعی قضیه را به خوبی واکاوی نمایند و این واقعیت را مدنظر قرار دهند که ساخت یک آلونک 40 متری با ساخت طبقات مازاد برج‌های سطح شهر، احداث باغ ویلاهای غیرقانونی یا حتی قُرقِ خیابان‌ها و معابر عمومی توسط برخی کسبه متفاوت است و لذا مواجهه با این دو، استراتژی‌های متفاوتی را می طلبد.
به نظرم در مرگ این پیرزن همه ما مقصریم؛ حتی بنده که حدود 5 ماه است بعنوان مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری منصوب شده‌ام مقصر بوده و از اینکه در سرزمینم، پیرزنی با پای برهنه در دهانه لودر به این سوی و آنسوی کشیده می‌شود و کسی به فریادهای دردمندانه اش توجه نمی‌کند، شرمسارم!
کسی نمی‌گوید که شهرداری به وظایف خویش در صیانت از حریم شهر کوتاهی نماید؛ اما ای کاش شهرداری به مردم گزارش دهد قبل از اینکه این حادثه رخ دهد، چند بار با استفاده از مددکاران حرفه‌ای، پای درد دل این زن و دختر بی دفاع و نوه بی‌سرپرستش نشسته و چه اقدامی برای توانمندسازی آنها انجام داده است؟ آیا حضور این خانواده را به نهادهای حمایتی اطلاع داده و از آنها خواسته است تدبیری برای این افراد بی بضاعت و آسیب دیده بیاندیشند؟
اگر حتی بنا بر اظهارات ضد و نقیض مسوولین شه ، این زن اعتیاد هم داشته، آیا نمی‌توانستند در فضایی دیگر با حضور مددکاران اجتماعی به اقناع نامبرده مبادرت نمایند و او را به همراه خانواده‌اش در مکانی مناسب اسکان دهند؟
امیدوارم مسوولین امر، هر چه سریعتر به شفاف سازی قضیه مبادرت نمایند و دستگاه محترم قضا نیز همچون همیشه با افرادی که قلوب مردم را جریحه دار می نمایند، برخورد کند.
* مدیرکل دفتر امور اجتماعی استانداری کرمانشاه
انتهای پیام/ح
