به گزارش خبرگزاری فارس از ایلام، کمک به محرومین و مستضعفین جزو واجبات است و هر کس به توان خودش می‌تواند به نیازمندان کمک کند. افراد نیازمند و مناطق محروم نیاز به احساس دلسوزی و تاسف از هیچ سمت و سویی ندارد و تنها با یک جامعه پویا از فقر و نیازمندی خود خارج می‌شوند.
برای کمک به محرومین نیازی به ثروتمند بودن نیست و در بسیاری از روشهای نیکوکاری به پول احتیاجی نیست.
در آستانه روز معلم، خبرنگار فارس تصمیم گرفت تا با آموزگارانی که در راه معلمی و آموزش درس زندگی را نیز می‌آموزند صحبت کند و گزارشی تهیه کند، این معلمان همگام بــا دیگر همکارانشان در اقصی نقاط کشور، با اعتقاد بر لزوم «استمرار آموزش در هر شرایطی» تلاش می‌کنند تا آموزش را در هر شرایطی در قلب دانش‌آموزان جاری سازند.
محمد الله دادی معلمی دلسوز و زحمتکش شهرستان ملکشاهی که ۲۰ سال از خدمت خود را در روستاهای محروم به تعلیم و تربیت دانش آموزان مشغول است.
این معلم مهربان شهرستان ملکشاهی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در ایلام، می‌گوید: ۲۶ سال خدمت کرده ام که به مدت ۶ سال در مرکز شهرستان و ۲۰ سال در روستاهای محروم شهرستانم به بیش از ۵۰۰ دانش آموز آموزش داده‌ام.
اما این معلم مقداری با دیگر معلمان متفاوت است، چرا که او علاوه بر آموزش در مدرسه سازی و حتی انجام امورات روزانه دانش‌آموزان نیز به آنان کمک می‌دهد.
محمد الله دادی در خصوص کارهای فیزیکی مدارس روستاهایی که احتیاج به مرمت داشته‌اند، می‌گوید: در حد توان خودم پیش قدم بوده‌ام و با کمک خیرین و کمک دوستان تعلیم و تربیت خدماتی به دانش آموزان محروم از قبیل ساخت مدرسه، رفت و آمد، هزینه جهت خرید از بوفه به دانش آموزان محروم داشته‌ام.
وی در خصوص هدف و احساس رضایت بعد از آن هم می‌گوید که بعد از انجام این خدمات احساس آرامش روحی دارم و هدفم از این کارها خشنودی خداوند و مشارکت خود در کارهای خیر و همچنین تشویق دیگران برای خدمت به محرومان است.
روایت دیگری از فداکاری در روستای محروم زردلان
از سوی دیگر و در یکی دیگر از نقاط محروم ایلام، معلمی هست که تمام سختی‌ها را به جان خریده و تنها به علت عشق و علاقه زیاد، 10 سال 5 روز از هفته را در روستایی دور افتاده به نام زردلان مشغول تدریس است.
منطقه‌ای که هیچ چیز ندارد مگر عشق...
روح الله کاکی معلم از خود گذشته‌ای که با ۱۲ سال سابقه کار ۱۰ سال از آن را در روستای زردلان، یکی از دهستان‌های بخش جزمان در شهرستان هلیلان از توابع استان ایلام تدریس می‌کند؛ وی از شرایط سخت این روستا می‌گوید: تنها امکانات روستای زردلان، برق است و متاسفانه خبری از شبکه‌های سراسری تلویزیون، آنتن موبایل و اینترنت نیست، آنجا حتی آب لوله کشی هم ندارد و حتی ما مجبوریم به چشمه برویم و آب را با دبه به مدرسه بیاوریم.
وی افزود: من ۵ روز در هفته را در کانکسی که توسط آموزش و پرورش به ما اختصاص داده شده است را زندگی می‌کنم و این شرایط بسیار برای من و معلمان دیگر سخت است.
کاکی ادامه داد: روستای زردلان روستایی با امکانات بسیار کم است و خیلی از خانواده‌ها زندگیشان فقط با یارانه اداره می‌شود، این روستا جای کار زیادی دارد از فرهنگ سازی بر خانواده‌ها گرفته تا تهیه امکانات اولیه.
کاکی از بی‌توجهی مسوولین می‌گوید: تحمل این وضع بعد از ۱۰ سال مقداری سخت است و اداره آموزش و پرورش در این خصوص کاری انجام نمی‌دهد چرا که به این موضوع که نیروهای حاضر در مناطق خیلی دور و محروم مشغول معلمی هستند در مضیغه قرار دارند، اعتقادی ندارد.
پدری که بزرگ شدن فرزندانش را نمی‌بیند
وی افزود: من شاهد بزرگ شدن بچه‌هایم نیستم و بعد از ۵ روز تدریس در این روستا فقط پنجشنبه و جمعه‌ها به خانواده می‌پیوندم، آن هم به علت خستگی راه و تدریس تنها به استراحت کردن می‌پردازم.
این معلم فداکار تصریح کرد: من همیشه مدیون فداکاری و گذشت همسرم بوده و هستم و به علت سختی کارم همیشه شرمنده او هستم.
انتهای پیام/9708/ح
