احمد علیدادی: گرانی، واژه‌ای آزاردهنده که پژواکش روزانه به گوش میلیون‌ها ایرانی می‌رسد، همیشه هم دلیل به ظاهر موجهی دارد از تحریم و نوسانات قیمت ارز گرفته تا افزایش قیمت حامل‌های انرژی، احتکار، افزایش تقاضا و هزاران دلیل دیگر.
اینکه برخی از موارد افزایش قیمت‌ها با توجه به شرایط اقتصادی و سیاسی بر کشور ما تحمیل می‌شود شکی نیست، اما دلیل برخی از گرانی‌ها را باید از فقدان برنامه‌ریزی و تدبیر دولت‌ها دانست.
این روزها که با شیوع ویروس منحوس کرونا، خانوارهای زیادی دچار آسیب‌های اقتصادی و طبعا اجتماعی شده‌اند، گرانی نان تصمیم عجیبی بود که از چند حیث قابل بیان است.
اول اینکه با توجه به ایجاد مشکلات اقتصادی متعدد برای مردم و لزوم حمایت دولت، چه توجیه‌ای برای گرانی نان در این اوضاع و شرایط وجود دارد؟
دوم، انتظار می‌رفت که با توجه به تاکید مقام معظم رهبری مبنی بر حمایت از مردم و ایجاد رزمایش بخشش و کمک مومنانه به اقشار نیازمند، دولت برنامه مشخص و جامعی برای کاهش آلام مردم داشته باشد نه اینکه با گرانی نان سعی بر کوچک کردن سفره‌های مردمی داشته باشد.
سوم چرا دولتی که در یک نظام اسلامی فعالیت می‌کند در ایام و مناسبت‌های خاص دینی و اسلامی که برای مردم مومن و شریف کشور اهمیت دارد و باید سعی بر ایجاد فضای امیدواری و نشاط داشته باشد، تصمیمات سخت و پرالتهابی که سبب دغدغه و رنجش مردم می‌شود را در این مقاطع اجرایی می‌کند؟ به مانند گرانی بنزین در شب میلاد پیامبر(ص).
آیا ماه مبارک رمضان که به ماه دستگیری از نیازمندان و ماه رحمت معروف است، زمان مناسبی برای گرانی نان است؟
مسئله دیگر میزان گرانی است که با توجه به شرایط فعلی هیچ قاعده و منطقی ندارد، آیا این میزان گرانی در برخی از بررسی‌ها بیش از 40 درصد، میزان منطقی‌ای برای افزایش نان است؟
چهارم ضعف اطلاع رسانی دولت و اهمیت دادن به اقناع مردم در عصر ارتباطات است، اکنون مردم بجای مطلع شدن از رسانه‌های رسمی کشور از طریق نانوایان محل خود از گرانی نان مطلع می‌شوند.
و نکته آخر میزان تولید قابل قبول گندم با توجه به بارش‌های مناسب سال گذشته بوده که علی رغم این افزایش تولید سبب گرانی نان شده، حال باید پرسید آیا دولت برای حل مشکلات اقتصادی کشور به دنبال راهی بجز دست کردن در جیب مردم است؟
انتهای پیام/
