به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، تا همین چند ماه پیش برای اجراهای جشنواره تئاتر فجر به اینجا آمده بودم ، تئاتر می دیدم و می دیدیم. الان هیاهوی دیگری انگار برپاست. گفته اند در این روزها در منزل باشید و موارد بهداشتی را رعایت کنید اما انگار برخی جاها یک فعالیت های پرانرژی عجیب و غریبی برای مردم و به خاطر مردم برپاست.
اما همین جا بیخ گوشمان در تالار حافظ تهران که اجراهای نمایشی تا همین قبل کرونا به صحنه می رفت، محلی برای تهیه ماسک ایجاد شده است و یک عده داوطلب از هنرمند و کارمند و خانه دار و سایر مشاغل مشغول به فعالیت رایگان داوطلبانه هستند.
پا به تالار حافظ می گذارم، فضا همان فضای اجرای نمایش و پلاتو و صندلی های تئاتر است اما در میانه سالن چرخ های خیاطی زیادی راه اندازی شده، این یک عده هم سخت مشغول کار هستند. پیش از نوروز 99 گزارش و مصاحبه هایی از هنرمندان تئاتری که در تالار سرو تهران مشغول تهیه و تولید ماسک و گان بودند، منتشر کردیم و با مصطفی بیات و تیمش مدتی همراه شدیم.
حال گروه حمید شریف زاده، هنرمند تئاتر، سینما و تلویزیون با انرژی زیاد جمعی از هنرمندان تئاتر، خیرین و کارکنان بنیاد رودکی به کمک این بنیاد مشغول کار در تالار حافظ شده اند. برای ورود به تالار می بایست همه برای شروع فعالیت ضدعفونی شوند تا بعد پشت چرخ های خیاطی بنشینند، چون یک گروه درمانی و نظارتی از وزارت بهداشت در طول برگزاری کارگاه نظارت های لازم را انجام می دهند. این سالن این روزها پاکسازی و ایزوله شده است و برای فعالیت داوطلبان در نظر گرفته شده است. فعالیت این کارگاه در قالب یک پویش خیرخواهانه با شعار «با همدلی در برابر هجوم کرونا پیروزیم» مدتی است که راه افتاده است.
گشتی دور و بر سالن می زنم و نگاهی به فعالیت داوطلبان می اندازم همه مشغول کار هستند، چند نفری هم مبایل به دست و چند نفر هم با هم صحبت میکنند. سراغ یکی از بانوان جمع می روم. خانم سمانه مدنی و چند دقیقه ای درباره فعالیتش در این مکان با او هم کلام می شوم:
سمانه مدنی: من مدرس بازی های فکری و فروشنده و برگزار کننده نمایشگاه در مدارس، دانشگاه و شرکت های خصوصی هستم که متعاقبا کار ما هم به دلیل شیوع کرونا تعطیل شده است. پدرم جانباز 55 درصد و مادرم هم دارای عارضه آسم است و عملا نمی توانم در این مدت خانواده ام را ملاقات کنم. همسر و پسرم هم در جزیره کیش زندگی میکنند و در این چند وقت واقعا نبودشان را احساس کردم بنابراین تصمیم گرفتم با همه مشکلات و نبود عزیزان و فقدانشان این مدت یک کار مفید انجام دهم، کاری که از دستم بر می آمد همین خیاطی بود.
بنابراین تبلیغات کار آقای شریف زاده را شنیدم که ابتدا فعالیتم را در کارگاه شرق تهران شروع کردم و بعد به تالار حافظ آمدم.
وی درباره ترسش از کرونا و اینکه چطور شد بر ترسش برای حضور در این فعالیت خیریه غلبه کرده، می گوید: من خیلی مسائل بهداشتی را رعایت میکنم و مثبت نگر هم هستم و سعی میکنم با همه مشکلات روحیه ام را حفظ کنم الان احساس میکنم اگر روزی پدران ما در جبهه های جنگ جانباز و شهید شدند، الان این جبهه ما است و می خواستم کار پدرم را ادامه دهم. امیدوارم با این فعالیت قدری بتوانیم مسئولیت اجتماعی مان را انجام دهیم و اگر از دستمان بر می آید در جامعه موثر باشیم اینکه بنشینیم در خانه و مدام غر بزنیم و گله کنیم، بی فایده است.
من این روزها شغلم را از دست دادم اما سعی میکنم با این کار روحیه ام را حفظ کنم . پس از کرونا قطعا خیلی چیزها برای ما تغییر می کند از نوع نگاه تا زندگی و خریدها و مسائل دیگرمان. مدنی می گوید که برای جلوگیری از خرج های اضافی پس از زمان ناهار به تالار حافظ می آید و با این کار اولین تجربه اش روی چرخ صنعتی را داشته و الان به دیگران آموزش هم می دهد.
داوطلبان فعالیت در این کارگاه پس از تولید ماسک و طی مراحل لازم برای استریل شدن، اقلام را بین کارکنان بیمارستان ها، کادر مراکز درمانی و مناطق محروم توزیع می کنند. به سمانه مدنی خدا قوت می گویم و از او جدا می شوم تا با دیگران هم صحبت کنم. به سراغ حمید شریف زاده، بازیگر تئاتر ، سینما و تلویزیون و سرپرست کارگاه خیریه تولید ماسک می رویم که علی رغم جوان بودنش، دست به فعالیتی پرتجربه و خیرخواهانه زده است:
حمید شریف زاده: ما فعالیت دوخت و دوز ماسک را پیش از عید و زمان شیوع کرونا آغاز کردیم ، یک کارگاهی را یکی از دوستان در شرق تهران در اختیارمان گذاشت ما هم رایگان از خیرین پارچه گرفتیم ، گروهی از دوستانمان هم به ما پیوستند و شروع به کار کردیم و تا همین الان هم مشغول این کار هستیم. برای توزیع هم بخشی را خودمان توزیع میکنیم و بخشی را به ارگان هایی که مطلع از وضعیت مردم و کمبود امکانات برخی مراکز و بیمارستان ها هستند، می سپریم.
این فعالیت به همراه جمعی از کارکنان معاونت هنری وزارت ارشاد و بنیاد فرهنگی هنری رودکی به صورت کاملا رایگان و داوطلبانه در تالار حافظ حضور پیدا کرده و جالب است بدانید در همین بین کارکنان وزارت فرهنگ ، بنیاد رودکی و حتی تعدادی از شهروندان تهرانی که شغل فرهنگی ندارند با جان و دل حاضر شدند که در این مجموعه حضور پیدا کنند.
ما در حال حاضر ماسک و گان رایگان برای کادر درمان تولید میکنیم . الان خیلی افراد و مراکز هستند که از آب گل آلود ماهی می گیرند و بیزینس می کنند و به دنبال سود خود هستند اینها همان هایی است که وقتی چیزی نیاز می شود، احتکار می کنند تا پول خود را در بیاورند دیگر به قدرت خرید مردم توجه نمی کنند. اکنون علاوه بر اینکه خودمان روی توزیع درست این ماسک ها و بسته های بهداشتی در تهران نظارت مستقیم داریم، شرایطی را هم فراهم ساختیم که این بسته ها به استان های دیگر از جمله سیستان و بلوچستان نیز ارسال شود. اما استمرار این شرایط نیز نیازمند همکاری و مشارکت بیشتر هنرمندان و داوطلبان است که بتوانیم ساعت های بیشتری را برای تولید داشته باشیم تا تعداد بیشتری از این بسته ها تولید شود.
در حال حاضر شریف زاده و سایر گروه در دو کارگاه مشغول هستند، در کارگاه شرق تهران روزی دو ـ سه هزار تولید با 9 چرخ انجام می شود. در کارگاه تالار حافظ با 27 چرخ فعالیتش آغاز شده و آموزش هم به داوطلبان داده می شود بنابراین روزی هزار و اندی تولید به علاوه تولیدات استریل و توزیع آنها در این مکان صورت می گیرد. در کارگاه شرق نزدیک به 50 نفر و در کارگاه حافظ هم بیش از سی نفر فعال هستند.
با یک عده از دوستان در حد سلام و علیک و شغلشان صحبت میکنم مثلا سمانه ایزدی 28 ساله عکاس و طراح صحنه سینما ، حامد حمیدزاده 40 ساله از کارمندان بنیاد رودکی که پس از پایان کارش چند ساعتی به تالار حافظ برای فعالیت داوطلبانه می آید، صدیقه رحیمی 46 ساله کارمند به عنوان خیاط داوطلب، آرمین افتخاری زاده 22 ساله سرباز راهنمایی و رانندگی و بازیگر تئاتر و نسرین ناگهی 40 ساله کارمند معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که او هم پس از پایان ساعت کارش به این مکان می آید.
با یکی دیگر از هنرمندان داوطلب تئاتر در تالار حافظ گفت وگو میکنم.
حسین پورکریمی: از اوایل اسفند ماه یکی از دوستان تئاتر به نام مصطفی بیات در منزل ماسک تولید میکرد و بعد دوستان به تالار سرو منتقل شدند که من هم در این کار مدتی حضور پیدا کردم تا اینکه نزدیک عید تماشاخانه تعطیل شد و ما هم با حمید شریف زاده پیگیر فعالیت شدیم برایمان سخت بود به کارگاه شرق تهران برویم که با همکاری دوستان به تالار حافظ آمدیم و الان سی چرخ داریم و تولیداتمان بالا رفته است.
من سال 94 در این سالن اجرا رفتم تا به الان دیگر اینجا کار نکرده بودم خیاطی هم بلد نبودم همین دوره هم خیاط شدم کرونا به نظر من خیلی جنبه های مثبت داشته است یکی از چیزهای دیگر به نظرم کرونا باعث شد بفهمیم چه چیزهای ارزشمندی داشتیم که برایمان عادی شده بود همین دست دادن و آغوش عزیزانمان که به نظرمان نمی آمد.
الان دو ماه است که من پدر و مادرم را ندیدم به خاطر اینکه پدرم مشکل ریوی دارد و نگرانم که یک وقت ناقل نباشم و انها را آلوده کنم دلم برای آغوش مادر و پدرم پر می کشد و اینها را الان می فهمم حال با دوستان و فامیل مکالمه تصویری اینترنتی در منزل میکنیم و می فهمیم که چقدر محبت بهم داشتیم و نمی دانستیم . همین دورهمی های دوستانه در منزل یا بیرون، فیلم دیدن ها و کارهای خیلی ساده برایمان ارزشمند شده است. پس کرونا خیلی به ما درس داد خیلی آدم ها را نشان داد که از آب گل آلود چطور ماهی می گیرند در شرایطی که همه برای مردم تلاش میکنند یک عده هم با جان مردم پول در می آورند یک عده هم کاسبی شان نابود شده اما باز هم دوشادوش ما کار میکنند.
با حسین پورکریمی هم خداحافظی میکنم و خوشحالم که این روزها چراغ تئاتر خاموش نیست یک عده هستند که از دو چرخ خیاطی به بیست چرخ و سی چرخ رسیدند علی رغم همه مشکلاتشان ، مسائل را پشت درب تالار گذاشته و مشغول کار برای نیازمندان شده اند اینها هم درد کرونا را می فهمند اما سعی میکنند به آن قوت ندهند و نکات بهداشتی را رعایت کرده چون میدانندشوخی بردار نیست . اینجا صبح ها تا شب ها کلی آدم رفت و آمد می کنند که مراقب همدیگر هستند، ما هم این روزها شاید نتوانیم در هوای نزدیک به هم نفس بکشیم اما سعی کنیم هوای خودمان و دیگران را داشته باشیم تا آلوده نشود.
مردم علاقه مند از خیر و خیاط و تولید کنندگان پارچه تا سایر اقلام می توانند به کمک حمید شریف زاده و دوستانشان در تالار حافظ بیایند و درصورت نیاز نیز با آنها همراه شوند . هنرمندان و مردم علاقه مند در هر زمینه ای از دوخت و دوز با چرخ خیاطی تا خیرین و کمک پارچه و سایر وسایل ضدعفونی کننده و توزیع می توانند با ادرس اینستاگرام hamidsharifzadeh تماس حاصل کنند.
انتهای پیام/
