به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، اگر جوانی تولید را نیروی محرکه ای بداند که می تواند بذرهای تلاش و امید را بارور کند بدون شک می تواند یقین داشته باشد که با توکل به خدا و تلاش و کوشش می تواند به موفقیت هایی دست یابد که شایسته او و این مرز و بوم است. محمد رضا معصومی متولد سال 1346 در تهران است که توانسته با توکل و تلاش، کارآفرینی موفق در صنعت الکتریک باشد. معصومی کارآفرینی است که تصمیم گرفت شیوه های کار سنتی را در صنعت برق کنار بگذارد و تحولی جدید در این صنعت ایجاد کند. هرچند در این راه زخم زبان های زیادی را شنید، اما هدفی که برای خود ترسیم کرده بود باعث شد که دلسرد نشود.
* اولین گام در صنعت برق
آقای معصومی می‌گوید در سال 1367 شمسی خدمت سربازی خود را به پایان رساندم و وارد دانشگاه شدم. در رشته عمران تحصیل کردم و سپس متاهل شدم. برای تأمین معاش خانواده‌ام باید کار می کردم، بنابراین در مغازه ای که پدرم در لاله زار گرفته بود مشغول به کار شدم. در آن زمان من کار خرید و فروش محصولات برقی را انجام می دادم.
او هیچ گاه علاقه ای به شیوه کار سنتی پدر خود نداشت، اما برای جوانی که تازه درس خود را در دانشگاه تمام کرده بود و باید خرج خانواده اش را تامین می کرد کار کردن در کنار پدر تنها راه چاره بود و در نتیجه در مغازه پدر، کار خود را شروع کرد. گرچه مجبور بود در آن شرایط به شیوه سنتی کار کند، اما با این وجود آقای معصومی همیشه تمایل داشت که روشی جدید را برای فعالیت های خود ابداع کند.
معصومی می‌گوید: علاقه داشتم روش خرید و فروشم با فروشندگان دیگر متفاوت باشد و با توجه به نیاز بازار در آن زمان تصمیم گرفتم محصولات خارجی را وارد ایران کنم. نماینده چندین شرکت خارجی از جمله یک شرکت فرانسوی را گرفتم و از روش‌های توزیع متفاوتی استفاده کردم.
کار کردن همیشه به معنای موفقیت‌های پشت سر هم نیست و هر کارآفرینی دوران رکود و شکست را تجربه کرده است. این شرایط برای معصومی هم صدق کرد و او پس از مدتی متوجه شد فرانسوی ها در ارتباط با وعده‌های کاری افراد بد عهدی هستند و از همان زمان بود که طعم شکست را چشید ولی دلسرد نشد. او در این مورد معتقد است اگر جوانی بخواهد قدم در عرصه کارآفرینی بگذارد باید به آن توجه کند، به عبارت دیگر شرط ثابت قدم بودن در عرصه کارآفرینی، دلسرد نشدن و ادامه دادن مسیر با تمام موانع پیش رو است.
* در مقابل تحقیرها ایستادگی کردم
معصومی می گوید: حدود 20 سال تجربه داشتم اما زمانی که با شکست و بدعهدی شرکای فرانسوی روبرو شدم، کنار نکشیدم. هرچند در این راه سرزنش و تحقیر شدم اما سرانجام توانستم خودم را ثابت کنم.
او می گوید: روزی من یک نفر بودم، معصومی و خانواده اش، اما امروز یک نفر نیستم بلکه نماینده 50 خانواده هستم که به شکل مستقیم با من در ارتباط هستند و با هم فعالیت می‌کنیم. نیروهای غیر مستقیم ما هم حدود 50 نفر می شوند. اینها افرادی هستند که مشکل حرکتی دارند و نمی توانند سرکار بیاند، اما کار هایی را در منزل برایمان انجام می دهند.
* حرفی با جوانان
گرچه معصومی سال‌های جوانی و دوره طلایی عمر خود را سپری کرده است، ولی هنوز توصیه های ارزشمندی را به جوانان می‌کند. او می‌گوید: حرفم با جوانان این است که عمر من که تمام شد، اما شما جوانان دنبال کار موقت نباشید، امروز خرج خودتان را با دخل‌تان تنظیم نکنید، بله این روش سخت است، اما کاری را یاد بگیرید که بتوانید فردا برای کشورمان مولد باشید. تلاش کنید تا شهرک‌های صنعتی که امروزه با 40 درصد توان به تولید ادامه می دهند با همت شما جوانان با توان 100 درصدی به فعالیت ادامه دهند.
او که در تمام مدت می توان برق امید را در چشمانش مشاهده کرد در نهایت به آرزوی خود اشاره می‌کند و می‌گوید: آرزو دارم در آینده مجموعه تولیدی ما یک اسم تجاری باشد که محصولاتش را نه تنها در ایران بلکه در سایر کشورها عرضه کند و در نهایت این پول به زندگی کارگرانم برگردد، کارگرانی که بچه های من هستند.
انتهای پیام/
