گروه هنر ورسانه- مریم اویسی؛ سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر با اکران فیلم سه کام حبس سامان سالور برای اهالی رسانه کار خود را آغاز کرد. سه کام حبس، فیلمی با مضمون اجتماعی است که به موضوع اعتیاد می پردازد. داستان این فیلم درباره زن و شوهر جوانی است که صاحب یک فرزند هستند. پریناز ایزدیار در نقش نسیم و محسن تنابنده با بازی در نقش مجتبی، دو نقش اصلی فیلم را ایفا می کنند.
سامان سالور در این فیلم سعی کرده است با استفاده از المان‌های مفهمومی و تصویری، به مخاطب در درک آنچه در خط سیر فیلم به وقوع می پیوندد کمک کند.
در ابتدای فیلم، نمایی از خانه قدیمی به چشم می خورد که به هم ریختگی فضا نشان از دست و پا زدن و سردرگمی اعضای خانواده دارد. مجتبی و نسیم درباره قسط هایشان برای خرید منزل و چشم اندازی که برای زندگیشان متصور هستند، سخن می گویند. تلاشی که برای بهتر شدن زندگی دارند هر دو نفر را شامل می شود. نسیم با ساخت عروسک، مجتبی را همراهی می کند.
از میزانسن و ترکیب صحنه، نوع گفتگوی مجتبی و نسیم می توان متوجه شد که شاهد قصه زندگی خانواده ای از طبقه فقیر جامعه هستیم که تلاش می کنند با بهبود سطح زندگی در طبقه متوسط جامعه جایی داشته باشند.
توبه نسیم از گناهان گذشته یکی از مواردی است که در همان سکانس های اولیه، بیننده را متوجه خود می کند. در کنار چنین برداشتی، شاهد سیگار کشیدن پنهانی نسیم هستیم که نشان می دهد هنوز در میانه راه جداشدن از زندگی گذشته خود قرار گرفته و هنوز نتوانسته بطور کامل از آن جدا شود.
یکی از مواردی که کارگردان برای نشان دادن رخدادهای قریب الوقوع فیلم از آن بهره می گیرد، استفاده از نمادهای تصویری در طول داستان است. بالا زدن چاه فاضلاب آشپزخانه و مشخص شدن ته سیگارهای کشیده شده یعنی آنچه، زن خانه از همسرش پنهان می کرد به همراه گندآب نشان از این دارد که سرپوشی روی آنچه در واقعیت این زندگی می گذرد، قرار داشته که دیگر از این سر پوش هم کاری ساخته نیست. مخفی کاری زن از یک سو و پنهانکاری مرد درباره شغلش و تبعات این شغل، واقعیت هایی بوده که در این زندگی مشترک از دید شریک زندگی مخفی مانده است و حالا عوارض آن، گریبان کل خانواده را می گیرد. چرا که آشپزخانه به عنوان کانون خانه شناخته می شود و در این فیلم نیز نمادی از تحت تأثیر قرار گرفتن کل خانواده از این موضوع است .علاوه بر این نماد، می توان به نمادهایی از قبیل به هم ریختگی اوضاغ خانه هم اشاره کرد.
در ادامه روند داستان، زن در مواجهه با سرباز پلیس، برای اینکه توسط مأموران دستگیر نشود، مجبور به دادن رشوه می‌شود: حلقه ازدواج خودش و همسرش. رشوه ای که نشان از این دارد که تعهد و تأهل در مقطع کنونی در اولویت دوم قرار دارد ونسیم برای حفظ جان و دستگیر نشدن به ناچار، از حلقه ازدواج دست می کشد اما از سرباز درخواست می کند تا حلقه را برای فروش به خودش بازگرداند و این دیالوگ هم مفهوم تمایل زن به حفظ زندگی اش را دارد.
در سکانس هایی از فیلم، بیمارستانی را می بینیم که در حال تعمیر است. تعمیری که به تعبیر سرپرستار با بازی متین ستوده، تمامی ندارد. بیمارستانی با بافت قدیمی که برای تعمیرات تعداد زیادی کارگر را می طلبد و در بستر این بیمارستان، پرستاری اقدام به دزدی دارو می کند. گویی، بافت فاسد و قدیمی بیمارستان، دچار تغییر نشده و فقط نمای ظاهری آن دستخوش تغییر شده است.چنانکه مجتبی نقش اول داستان، تأکید دارد که سیگار نمی کشد اما در میانه های فیلم متوجه اعتیاد او به شیشه و فروش مواد مخدر می شویم.
پرستاری که به دنبال کم کاری است و می خواهد هرچه سریعتر بیماران مرخص شوند، پزشکی که به بیماران به چشم ابزاری برای کاسبی نگاه می کند، سربازی که به دلیل فقر به دنبال گرفتن رشوه از مجرمان است، همه و همه نشانه هایی مستقیم است از آنچه کارگردان قصد به تصویر کشیدنش را داشته است گرچه راه های بهتری برای نشان دادن واقعیات جامعه وجود دارد اما در سه کام حبس روش کاملا مستقیم انتخاب شده است.
یکی از مواردی که نشان از توبه نسیم از اشتباهات گذشته دارد، حضور او در جلسات قرآنی است که از قضا با بانی جلسات (مریم بوبانی) ار تباط خوبی دارد. نسیم برای تمام شدن مشکلاتش، آجیل مشکل گشا تهیه می کند و در جلسه پخش می‌کند اما درست در همان لحظه با یک تلفن، زنجیره مشکلات و بدبختی به سراغش می آید.
همچنین در قسمت دیگری از فیلم متوجه می شویم که بانی جلسات قرآن، کسی که نسیم در مسائل دینی او را قبول دارد و حتی از آهنگ شش و هشت تلفن همراهش در مقابل این زن، شرم می کند، برای تهیه شیشه به طور اتفاقی با نسیم روبرو می شود و او داستان اعتیاد پسرش و ترس از آبرو را بیان می کند. علاوه بر این، در ابتدای فیلم، نسیم را زنی محجبه با چادر می بینیم که با شروع مشکلاتش این حجاب برداشته می شود.
خط سیر داستان طوری پیش می رود که نسیم برای داشتن خانواده اش و سلامتی همسرش دست به کارهایی می زند که آن را اشتباه می داند اما سکانس آخر و پاک کردن تتوی روی دستش نشان از این دارد که تصمیمش را گرفته و از برزخی که در آن قرار داشت رها شده است. هر چند سایه این گذشته مانند جای تتو تا ابد باقی می ماند.
در این فیلم سعی شده بود که پلیس نقش چندانی نداشته باشد اما وقتی پای پلیس تا تفتیش خانه نسیم و مجتبی باز می‌شود، این انتظار وجود دارد که بازهم پلیس را در سکانس هایی از فیلم ببینیم که این اتفاق نمی افتد. همچنین، خرده فروشی مواد مخدر در خیابان، آن هم با یک ساک پر از مواد و در اتوموبیلی که به خاطر تصادف، ظاهر مشخص و متمایزی با سایر اتوموبیل ها دارد، کمی دور از واقع است.
با این وجود، سه کام حبس یک فیلم اجتماعی است که مانند بسیاری از فیلم ها ی سینمایی ایران در سال های اخیر، اعتیاد را هدف قرار داده است تا جایی که برخی از منتقدین آن را هم ردیف فیلم هایی نظیر لامپ 100 قرار دادند.
انتهای پیام/
