به گزارش خبرگزاری فارس از ایلام، در یک خانواده زن و مرد کنار هم هر کدام به نوعی مسوولیت سنگینی در تربیت فرزندان دارند، ولی در به حرکت درآوردن چرخ اقتصاد خانواده، نقش پدر پر رنگ‌تر است، به طوری که نبود مرد در کنار خانواده موجب ایجاد مشکلات مالی و فراز و نشیب‌های بسیاری برای مادر می‌شود.
«کبری کریمی بجنوند» متولد ۱۳۳۶ ساکن ایلام در شهرستان چرداول-روستای تخت بسطام از مددجویان بهزیستی چرداول است که از سال ۱۳۹۵ به علت فوت همسر سرپرستی دو دخترش را برعهده دارد. وی دچار مشکل شنوایی، قلبی و چسبندگی تاندون دست و نیازمند سمعک است. او باتوجه به مشکلات مالی توان درمان خود را ندارد و روز به روز وضعیت وی بدتر می‌شود.
این سرپرست و مددجوی چرداولی در گفت‌وگویی با خبرنگار فارس در ایلام، از مشکلات خود می‌گوید: تا پیش از افزایش سرسام آور قیمت‌ها چندان مشکلی برای گذران زندگی نداشتیم، اما پس از گران شدن اجناس، مستمری ماهیانه بهزیستی کفاف خرج و مخارج من و فرزندانم را دیگر نمی‌دهد، دخترانم با مشکل پرداخت شهریه مدرسه و... مواجه هستند.
وی افزود: برای امرار معاش زندگی خود و دخترانم سال گذشته از بهزیستی درخواست وام برای کمک در خرید پرورش دام کردم، در نتیجه مبلغ ۴۷ میلیون از صندوق کارآفرینی و با همکاری بهزیستی دریافت کردم.
این مادر و سرپرست خانواده، اظهار کرد: برای دریافت تسهیلات مشکلات متعددی وجود داشت، که باید مقداری از این مبلغ را برای ضمانت، چک و واریز پول نقد پرداخت می‌شد، با کمک نزدیکانم مقداری پول قرض گرفته و در نتیجه موفق به خرید دو گوساله شدم.
وی ادامه داد: چون هزینه ساخت مکان نگهداری گوساله‌ها را نداشتم در کنار گاوداری پسرم از دام‌ها نگهداری می‌کنم.
وی اظهار کرد: برای تهیه خوراک دام نیز با مشکل مواجه هستم، چون در بازار آزاد خوارک دام خیلی گران است.
توان پرداخت اقساط را ندارم
کریمی، بیان داشت: پرداخت تسهیلات طی پنج سال انجام می‌شود، قسط اول که حدود ۱۲ میلیون تومان است باید سالانه و یکجا پرداخت شود.
وی تصریح کرد: در حال حاضر توان پرداخت اقساط را ندارم خیلی درمانده شده‌ام و از دریافت وام پشیمان هستم.
برای تامین هزینه دانشگاه دخترانم مشکل دارم
وی از فرزندانش می‌گوید؛ ۷ فرزند دارم، ۵ دختر و دو پسر، دو تا از دخترانم مجرد هستند، برای تهیه مخارج زندگی آنان مجبورم کار کنم.
کریمی اضافه کرد: با وجود اینکه بخشی از شهریه دانشگاه دخترانم را بهزیستی پرداخت می‌کند اما فراهم کردن رفاهیات آنان برایم خیلی سخت است، از مسئولان در خواست می‌کنم، اقساط تسهیلاتی که دریافت رده‌ام را کمتر کنند تا برای پرداخت دچار مشکل نشوم.
این بانوی مددجو و سرپرست خانواده می‌گوید که زندگی برای خود و فرزندانش سخت شده، توان تامین مایحتاج دخترانش را ندارد.
انتهای پیام/970821
