خبرگزاری فارس؛ هرمزگان، با رشد جمعیت در اواخر دهه شصت دولت وقت بر آن شد تا با احداث شهرهای اقماری، فشار مهاجرت به شهرها را کاهش داده و از طرفی سرریز جمعیت را به سمت شهرهای جدید منتقل نماید.
به همین دلیل طرح راه اندازی شهرهای جدید در حاشیه شهرهای بزرگ و مهاجر پذیر کلید خورد. بنیان شهرها و شهرک های اقماری جدید در حاشیه برخی شهرهای بزرگ نهاده شد و شهر اقماری در نظر گرفته شده برای بندرعباس نیز با نام شهر جدید علوی به وسعت سه هزار هکتار در فاصله ۴۰ کیلومتری بندرعباس در منطقه کشار در نظر گرفته شد.
جانمایی نامناسب و دور بودن از شهر اصلی، راه دسترسی نامناسب، تاسیسات زیر بنایی و روبنایی نامناسب موجب شد تا حتی روستاییان همجوار این شهر جدید نیز از سکونت در آن امتناع نمایند و شهر جدید علوی که حالا قدمتش از خیلی از شهرهای استان بیشتر شده همچنان خالی از سکنه باقی بماند.
بی اثر ماندن سال‌ها سرمایه گذاری دولت و صرف هزینه های بسیار و بی سرانجام، مدیران شهر علوی را بر آن داشت تا مشکل مهمترین عامل عدم استقبال از این شهر، یعنی راه مناسب را برطرف نمایند.
بهترین گزینه برای این موضوع اتصال شهر علوی به صنایع غرب بندرعباس و سکونت چند هزار نفر از کارکنان صنایع در این شهر بود.
اما احداث این مسیر دشواری هایی نیز به همراه داشت که از جمله آنها حفر تونل و عبور از رودخانه و مسیل های فصلی منطقه کشار بود که صرف هزینه بسیار را می‌طلبید. سرانجام پس از سال‌ها توقف، با حمایت دولت کار حفر تونل به اتمام رسید و جاده می بایست شهر را به تونل متصل می‌نمود.
مهندسین طراح سعی نمودند با انتخاب کوتاه‌ترین مسیر هزینه احداث جاده را کاهش و طول مسیر را کوتاه‌تر نمایند اما غافل از اینکه راه کوتاه‌تر دقیقا از مکانی می‌گذشت که رودخانه فصلی معروف به خور گپ چند شاخه شده بود و در حقیقت جاده بجای عبور از یک رود، از چند رودخانه فصلی طغیانگر می‌گذشت که ساکنین روستاهای اطراف، طغیان دهه هفتاد آن را به خوبی به یاد دارند.
پیرمرد اهل روستای چمردان که جاده از کنار نخلستانش عبور می‌کند می‌گوید ما از احداث این راه خیلی خوشحالیم زیرا موجب توسعه روستایمان می‌شود اما نمی‌دانم چرا لقمه را اینطور دور سرشان چرخانده‌اند؟ پیرمرد به خاکریز دور نخلستانش اشاره می‌کند و می‌گوید وقتی باران زیاد ببارد آب تا لبه آن خاکریز بالا می‌آید حالا مهندسین آمده‌اند و دارند وسط مسیر سیل جاده ای می‌سازند که با یک بارش شدید باران قطعا زیر آب می‌رود و مسدود می‌شود.
یکی از جوانان اهل روستای گربند نیز می گوید، احداث این جاده فاصله روستای ما تا جاده اصلی را خیلی کوتاه می کند اما از حالا می ترسیم که با اولین سیل چیزی بنام جاده باقی نماند.
وی می‌گوید چندین بار به محل اجرای آبنما رفتیم و گفتیم اینجا رودخانه فصلی است با آبنما و لوله گذاری نمی توان جریان سیل را عبور داد، حتی هزینه‌های لایروبی سالانه آن نیز از ساخت یک پل بیشتر خواهد شد، ولی نمی داند چرا مهندسین و پیمانکار فقط به تمام شدن کار فکر می‌کنند و نه آینده آن.
گرم گفت و گو بودیم که یکی از اعضای شورای روستا هم به جمع ما اضافه شد، وی که تمایلی به درج نامش نداشت گفت، در سیل سال ۷۱ رودخانه‌های فصلی منطقه کشار طغیان کردند و منازل روستاهای منطقه حتی خود شهر علوی هم دچار آب گرفتگی شد اما ظاهرا با تغییر مدیریت، همه آن حوادث فراموش شده و مدیران فعلی خطرات این رودخانه به ظاهر بی آزار را جدی نمی‌گیرند.
وی فیلمی از سیل همان سال را نشان می‌دهد که آب رودخانه حتی پل فلزی کشار را در بر گرفته و می‌گوید: با این ارتفاع آب حالا تصور کنید قرار است بر سر راه این رودخانه بجای پل، لوله‌های بزرگ جریان سیل را هدایت کند.
خدا نکند سیل بیاید وگرنه همین جاده بجای آنکه کمک حالمان باشد جریان آب را به سمت روستاهای اطراف و اراضی کشاورزی ما منتقل خواهد کرد. آن وقت چه کسی می‌خواهد پاسخگو باشد؟ مدیریت بحران ظاهرا اینجا معنی دیگری دارد و قرار است مدیریت فعلی بحران بیافریند.
آقای محمدی اهل روستای چمردان نیز می گوید: مشابه همین مشکل را در جاده احداث شده توسط شرکت آب‌شیرین‌کن داشتیم که با پیگیری آقای مردای و اقدام به موقع مدیران شرکت آب‌شیرین‌کن قبل از آنکه جاده آسفالت شود مشکل اصلاح شد و از بروز خسارت احتمالی در آینده جلوگیری شد.
اما مشکل پل بر روی خور گپ همچنان به قوت خودش باقی است. وی می‌گوید علاج این مشکل را در زمان خاکریزی احداث جاده و در بازدید فرماندار و مدیران مربوطه بیان کردیم و گفتیم اگر جاده از یک کیلومتر بالادست خور گپ عبور کند تنها با یک دهنه پل و صرف هزینه کمتر می‌توانید از وقوع بحران آتی جلوگیری کنید اما یکی از مدیران گفت شما نگران هزینه اش نباشید.
چرا ما نباید نگران اتلاف بیت المال باشیم؟ مگر بیت المال برای همه مردم ایران نیست؟ حتی اگر نگران پولش نباشیم نمی‌توانیم نگران خطر سیلاب نباشیم.
شما در شهر زندگی می‌کنید و با یک آبگرفتگی خیابان همه مسؤولین را پای کار می‌آورید اما خانه و زندگی ما زیر آب هم برود کسی به دادمان نمی‌رسد.
برای بررسی صحت گلایه‌های اهالی با آنان به بالادست محل اجرای جاده می رویم جایی که عرض رودخانه فصلی تنها ۵۰ متر است و در مقایسه با عرض حدوداً ۱۵۰ متری محل اجرای جاده، گفته‌های اهالی را تائید می‌نماید.
امیدواریم مسؤولین و نمایندگان مجلس با حضور در این منطقه و نشستن پای درد و دل مردم این چند روستا با انجام مطالعات کارشناسی برروی جاده ارتباطی شهر جدید علوی و صنایع غرب بندرعباس ضمن رفع نگرانی اهالی از وقوع خسارات احتمالی در آینده پیشگیری نمایند، ضمن آنکه با توجه به برنامه های بلند مدت شهر علوی جهت اسکان ده ها هزار نفر در این شهر جدید، مسدود شدن راه ارتباطی در مواقع بروز سیل می تواند مشکلاتی را برای ساکنین این شهر جدید نیز ایجاد نماید.
انتهای پیام/س
