به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس ، محمدعلی محمدی تهیه‌کننده نمایش «تالاب هشیلان» که این شب ها در تئاتر شهر در حال اجرا است، درباره علت گرایش به سمت تهیه‌کنندگی تئاتر به خبرنگار فارس گفت: من از سال 81 که در دوره کلاس های استاد سمندریان شرکت می‌کردم همواره این علاقه و عشق به تئاتر را در وجود خودم حفظ کردم. گر چه یک مدت طولانی به خاطر مشغله‌های متفاوت از این مقوله فاصله گرفته بودم. اما همواره این عشق و علاقه را در خودم می‌دیدم و به دنبال بهانه‌ای بودم که دوباره به این سمت برگردم.
وی ادامه داد: از آنجایی که در این سال ها با معضل عدم وجود تهیه‌کننده‌هایی مواجه بوده‌ایم که بتوانند کار خود را به درستی انجام دهند؛ باعث شد که بعد از تهیه‌کنندگی نمایش«ندبه» به کارگردانی خانم زینی‌وند دوباره به فضای تئاتر بازگردم. این اتفاق به 3سال قبل برمی‌گردد البته بعد از «ندبه» نمایش «هنر» نوشته یاسمینارضا و به کارگردانی «وحیدرهبانی» و با بازی «داریوش فرهنگ» و «امید روحانی» را تهیه کردم. تا اینکه خانم تبریزی نمایش «تالاب هشیلان» را به من پیشنهاد داد. نمایشنامه را خواندم و از آن خوشم آمد و کار تهیه‌کنندگی آن را بر عهده گرفتم.
وی درباره ادامه روند تهیه‌کنندگی تئاتر گفت: من به صورت جدی سعی می‌کنم که کار تهیه‌کنندگی را دنبال کنم و خیلی سعی می‌کنم که حرفه‌ای به آن بپردازم و به گونه‌ای نباشد که فقط یک کاری کرده باشم و خیلی زود همه چیز فراموش شود. مایلم کاری که انجام می‌دهم، آن را دوست داشته باشم و به تماشاگری که آن تئاتر را می‌بیند احترام گذاشته شود. همچنین به کلیه عواملی که دست به دست همدیگر یک نمایش را می‌سازند به نظرم این افراد شایسته احترام هستند و حقوق معنوی و مادی آنها باید محفوظ بماند و اینگونه می‌توان تئاتر را سرپا نگه داشت.
وی در پاسخ به این سوال که چه میزان به برگشت سرمایه در تئاتر امیدوار است گفت: در کار تهیه‌کنندگی اگر بخواهیم خیلی حرفه‌ای به آن نگاه کنیم مهم این است که اول بدانیم چرا این کار را انجام می‌دهیم. یک زمانی کاری انجام می‌شود اما بدون هدف و بدون توجه به نتیجه آن. اما زمانی هم هست که دنبال یک فیدبک مناسب می‌گردی و این برایت مهم است که چه نتیجه‌ای حاصل می‌شود که توجیه عقلانی و اقتصادی درستی داشته باشد و هم اینکه کار، کار خوبی از آب در بیاید.
وی ادامه داد: به خاطر این موضوع روی سوددهی یک نمایش چندان نمی‌توان حساب کرد؛ گر چه برخی نمایش‌ها هستند که در این بین به موفقیت‌های مالی هم دست می‌یابند اما از آنجایی که بین اهالی هنر و تئاتر ایران بسیار این جمله آشنا که در تئاتر پولی وجود ندارد؛ شنیده شده است همین قدر که ما شاهد بازگشت سرمایه باشیم کفایت می‌کند. اما مهم‌تر از این موارد که ذکر کردم آن لذتی است که در کار تئاتر است که موجب می‌شود یک تئاتر را با تمام وجودت کار کنی و تلاش کنی تا منجر به اقبال عمومی نیز گردد.
این تهیه‌کننده تئاتر درباره وجود برخی مؤلفه‌های غیرهنری در تئاتر که تبدیل به دستاویزی جهت برگشت سرمایه گشته‌اند گفت: واقعیت این است که برگشت سرمایه یا سوددهی در تئاتر یک موضوع صددرصدی نیست که با برخی ترفندها بتوان به آن دست یافت. مثلا اینکه ما از بازیگران چهره و فعال در سینما و تلویزیون استفاده کنیم که با اقبال تماشاگران مواجه شویم، موضوع تازه‌ای نیست. بسیار تئاترهایی هستند که از بازیگران چهره و معروف استفاده می‌کنند اما خود نمایش سطح بسیار پایین و ضعیفی دارد و هدف این است که عده‌ای بیایند و این بازیگران روی پرده یا جعبه جادویی را این‌بار از فاصله نزدیک‌تری ببینند. این نمایش‌های معلوم الحال به هیچ عنوان با نمایش‌های شریفی که بدون ترفند و بازی‌های اینگونه‌ای کار خود را می‌کنند؛ قابل قیاس نیستند.
محمدی در پایان تصریح کرد: من اعتقادی به استفاده از بازیگران چهره با هدف گیشه ندارم گر چه همگی شاهد حضور بازیگران درجه یک سینما در تئاتر هم بوده‌ایم که در روی صحنه هم خوش درخشیده‌اند. حضور این بازیگران در تئاتر حتی اگر به هدف حفظ گیشه هم بوده باشد چون در جای درستی از آنها استفاده شده است به نظرم یک بازی دو سر سود برای تماشاگر و بازیگران بوده است.
گر چه این بازیگران موفق در سینما و تئاتر عمدتا ریشه تئاتری دارند و پیش از چهره شدن در سینما در تئاتر چهره‌های شناخته شده‌ای بوده‌اند. به طور کلی من با این نگرش که از یک بازیگر غیرتئاتری که در عرصه دیگری مانند سینما چهره است؛ به صرف به دست آوردن گیشه، هرگز استفاده نمی‌کنم و اعتقادی به آن ندارم. به نظرم نام نیک داشتن برای یک تهیه‌کننده خیلی بهتر از به دست آوردن پول با تن دادن به هر کاری است.
انتهای پیام/
