خبرگزاری فارس از ری؛ عبدالرضا صدیق: «آزادسازی بیش از ۴۰ هزار مترمربع اراضی کشاورزی در شهرری» تیتر خبری بود که در روزهای گذشته در خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت.
بخشداری مرکزی ری، بعد از انجام عملیات تخریب و آزادسازی، تصاویر و خبر این موضوع به سرعت در رسانه‌های مختلف انتشار داد اما تصاویر نشان‌می‌دهد واقعیت کمی با این خبر تفاوت دارد و تنها آزادسازی اراضی کشاورزی مطرح نبوده است.
جالب اینکه علی‌رغم لزوم روال معمول اطلاع‌رسانی در این موارد، در هنگام تخریب و آزادسازی هیچ خبرنگاری در محل تخریب حضور نداشت و حتی از روابط عمومی فرمانداری و بخشداری نیز از جزئیات اظهار بی اطلاعی می‌کنند.
روز بعد از تخریب با حساسیت و مشکوکیت موضوع گروه خبری فارس در محلی که بخشدار مرکزی ری خبر آزادسازی‌اش را داده بود حاضر می‌شوند، اطراف این محل پر است از زمین کشاورزی حاصل خیز، اما این زمین که مساحتش حدود ۴۰ هزار مترمربع است و دورتادورش را دیواری محاصره کرده، دارای خاکی سفت و سنگی است، از سفتی خاک و قدمت دیوارها می‌توان متوجه شد که این ساخت‌وسازها برای چند ماه و چند روز نیست، بلکه سال‌هاست این سازه‌ها در این مکان جا خشک کرده و خبری از کشاورزی نبوده؛ هرچند اهالی آن جا و صاحب زمین هم می‌گویند قبل از خانه‌نشینی زبالهگردها کارگاه بلوک سازی این جا به پا بوده است.
زوایای عکس‌های ارسالی به قدری دقیق انتخاب شده که هیچ اثری از تخریب سرپناه بیش از ۵۰۰ زباله‌گرد نیست.
نکته جالب اینکه انگار فقط قرار بوده سرپناه تعدادی زباله‌گرد بیچاره خراب شود و اگر موضوع تغییر کاربری اراضی کشاورزی مطرح بود چرا به دیوارکشی و سایر بناهای داخل زمین کاری نداشته‌اند.
رفت و آمدهای زبالهگردها و ماشین‌های وانت و نیسان مملو از زباله و بوی تعفن همان حوالی اشرف آباد نشان می‌دهد مراکز تفکیک زباله دیگری در آن حوالی وجود دارد که معلوم نیست چگونه آن‌ها اگر تفکیک زباله غیرمجاز بوده از دید و آزادسازی مسؤولان در امان مانده‌اند.
برای رسیدن به محل از لابه‌لای کوهی از زباله و نخاله گذر کردیم که امیدوارم مسؤولان برای رسیدن به اراضی آزادسازی آن‌ها را هم مشاهده کرده باشند از نزدیکی درب ورودی بوی تعفن زباله به‌شدت حس می‌شود و هرچقدر جلوتر می‌رویم انگار سرمان را بیشتر و بیشتر در باتلاقی از زباله فروکرده‌ایم، با حالی نزدیک و شبیه به تهوع با چند نفری که سرپناه تخریب شده در میان زباله‌ها را به نظاره نشسته بودند سلام و علیکی کرده و از ماجرای روز گذشته سؤال می‌کنیم، بااینکه همه‌شان مشغول جمع‌آوری بقایای اسباب و اثاثیه زندگی‌شان هستند اما در کنارمان حاضر می‌شوند و با نشان دادن فیلم و عکس‌هایی که یواشکی از روز حادثه گرفته‌اند از تخریب بی‌خبر برایمان می‌گویند.
مردی با ریش پرپشت و قامتی خمیده که از ما خواست نامش را بیان نکنیم، با اشاره به اینکه در روز تخریب به ما اجازه ندادند وسایل شخصی‌مان را از سرپناه چند متری‌مان برداریم، می‌گوید: حدود ۵۰۰ زباله گرد در این محل زندگی و کار می‌کنند و هر کدام نان‌بر زندگی یک خانواده چندنفری در افغانستان هستند؛ هزینه اجاره هر آلونکی که با بلوک و سفال و در و تخته ساخته‌اند را ماهانه بین ۵۰۰ هزار تا یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان اعلام می‌کنند.
قسمتی از زبالهگردها اتباع افغانستانی مجاز هستند
جوان دیگری که حلقه ازدواجی در دست دارد، از مخارج بالای زندگی می‌گوید و عنوان می‌کند: به تازگی تشکیل خانواده داده‌ام، تمام مدارک لازم برای حضور قانونی در ایران را نیز دارم، هرروز
باید با پرداخت مبلغ بین ۳ تا ۴ میلیون تومان به پیمانکاران شهرداری به مدت یک ماه سطح زباله‌های یک محله را اجاره کنیم و در غیر اینصورت اجازه زباله جمع کردن نداریم
ساعت 8 شب به مناطق شمال شهر می‌رویم و تا ساعت ۵ صبح در سطل زباله مشغول جداسازی زباله می‌شویم، سپس با یک ایسوزو به اینجا برمی‌گردیم و روشنی روز به تمیزکاری، جداسازی و مرتب‌سازی زباله‌ها می‌پردازیم.
این جوان هزینه رفت‌وبرگشت روزانه‌مان چیزی بالغ بر ۵۰ هزار تومان می‌شود، می‌گوید: برای پیدا کردن زباله حق نداریم در هر سطل زباله‌ای و هرجایی سرک بکشیم، چراکه باید با پرداخت مبلغ بین ۳ تا ۴ میلیون تومان به پیمانکاران شهرداری به مدت یک ماه سطح زباله‌های یک محله را اجاره کنیم و در غیر اینصورت اجازه زباله جمع کردن نداریم.
در لابه‌لای مصاحبه حواسم به سگ‌های ولگرد که در مسیر هم سروکله آن‌ها پیدا بود باید باشد و سر و صدای موش‌های لابه‌لای زباله‌ها نیز تمرکزم را هر چند لحظه یک‌بار برهم می‌زند.
او ادامه می‌دهد: مرحله بعدی فروش زباله به مرکز بازیافت و کارخانجات است که یک هزینه هم برای حمل زباله‌های می‌دهیم و واسطه آن‌ها را به قیمت پایین می‌خرد و در نهایت بعد از همه این‌ها آن‌چه برایمان در آخر ماه می‌ماند چیزی بین ۱.۵ تا ۲.۵ میلیون تومان است.
صاحب زمین می‌گوید: اخطاری دریافت نکردم و وقتی رسیدم شروع به تخریب کرده بودند و این جا را به شش نفر پیمانکار ده ماهی بود اجاره داده بودم؛ چون بلوک‌زنی بازار نداشت از سر اجبار این کار را کردم.
رحمت نوجوانی که شاید ۱۵ سال بیشتر ندارد از برخورد بد مأموران در حین تخریب می‌گوید و ادامه می‌دهد: بدون اینکه بدانند چه کسی داخل اتاقک‌ها هست و یا خبر کردن ما شروع به خراب کردن همه چیز کردند.
تعدادی نوجوان هم‌سن و سال رحمت در این زمین مملو از زباله دیده می‌شوند و زباله گردها می‌گویند تعداد این بچه‌های کم سن وسال کم نیست که با شرایط موجود به جاهای دیگر رفته‌اند.
علی از خوابیدن شب گذشته با برادر ۱۲ ساله‌اش در بیابان‌ها و زمین‌های کشاورزی اطراف می‌گوید و ادامه می‌دهد: مجبوریم این کار را کنیم کار دیگری نیست و برای کارهای ساختمانی هم کلی آدم سر میدان‌ها هستند که بیکار نشستند.
مردی چهل ساله که خود را حسینی معرفی می‌کند و صاحب بخش دیگری از این زمین است با سگی بر دست در میان خرابه‌های به جا مانده قدم می‌زد، می‌گوید: به ما گفتند ضایعاتی‌ها نباید باشند و ساختمان‌های ما را هم با بساط آن‌ها تخریب کردند و وقتی خود شهرداری سطل‌های زباله را به آن‌ها اجاره می‌دهد چطور این جا را خراب کردند و شهرداری حتی نظارتی بر آن‌ها ندارد.
وی در جای دیگری گلخانه دارد و می‌گوید به دلیل عدم حمایت و هزینه‌های بالا این ملک را اجاره داده و معتقد است همه زمین‌داران را مجبور می‌کنند همه املاک خود را بفروشند و تو بانک بگذارند و راحت سودش را دریافت کنند.
یکی دیگر از زبالهگردها با ناراحتی تمام و چهره درهم و برهم خود از میزان خسارت بسیار در این دو روز با از بین رفتن همه دارایی و از کار افتادن می‌گوید و ادامه می‌دهد: روزی ۱۱۰ هزار تومان به بازیافت می‌دهیم وبه همراه اجاره و کرایه رفت و آمدمان به منطقه جمع کردن زباله را هم می‌دهیم تا از ساعت ۵ بعدازظهر تا ۴ صبح یه لقمه نان در آوردیم که با یک لودر همه چی را خراب و نان ما را قطع کردند.
عبدالله با تعدادی از دوستانش در گوشه‌ای دیگر نشسته و چون تازه کار است توان پرداخت چند میلیون در ماه و گرفتن کارت از پیمانکار برای جمع کردن زباله را ندارد و موضوع دیگری را برای ما از بازگو می‌کند که چند دفعه‌ای بارش را چون کارت نداشته گرفته و حسابی کتک خورده و حتی به سوله‌ای برده‌اند و آشغال روی سرش ریخته و چند شبی آن جا حبسش کرده تا دوستانش ۳۰۰ هزارتومانی جریمه بدهند و با گرفتن گوشی و وسایلش در نهایت رها می‌کنند.
وی که تجربه چندبار دماغ، دست و سر شکستن زیر دست و پای آن‌ها را دارد، ادعا می‌کند: این داستان برای همه دوستانم که پول به پیمانکار ندارند بدهند وجود دارد و حتی بچه‌های کوچک را یکی از پیمانکاران منطقه‌ای در تهران می‌برد و پس از درآوردن لباس‌هایشان عکس می‌گیرد و می‌گوید اگر دوباره آشغال جمع کنید عکس شما را پخش می‌کنم.
فاطمه فکوریان بخشدار مرکزی ری با بیان اینکه این تخریب‌ها اعمال تبصره ۲ ماده ۱۰ جهاد کشاورزی در اراضی کشاورزی غیرمجاز ساخته شده بوده و متولی امور بخشداری نبوده، گفت: بحث ما از بین بردن زباله گرد نبوده و هنگام تخریب تعداد کمی از افراد در محل حاضر بودند و ما کسی را آنجا ندیدیم.
بخشدار مرکزی ری با اشاره به اینکه قبل تخریب مشخص نیست داخل آن مکان چه خبر است، خاطرنشان کرد: مالک ابتدا در را باز نمی‌کند و حصاری دورش بوده و وقتی برا تخریب می‌رویم متوجه می‌شویم داخل چه می‌گذرد.
فکوریان با تأکید بر تعداد خیلی کم زبالهگردها در زمان تخریب و عدم بی‌تفاوتی نسبت به آن‌ها
بخشدار مرکزی ری به توئیت فردی مبنی به بی‌خانمانی ۱۰۰ کودک اشاره کرد و گفت: اصلا این طور نبوده و مگر ممکن است کسی را ببینیم و واکنش نشان ندهیم
تصریح کرد: صاحبان املاک کسانی هستند که کاری غیرمجاز و صفر تا صد خلاف را با اجاره غیر مجاز اراضی ماهانه به بیش از یکصد میلیون تومان درآمد دارند و چندبار این راه را طی کرده و دستگاه‌های اجرایی را کاملا تو مخمصه انداخته‌اند.
وی با بیان اینکه صاحب ملک را نمی‌شود پیدا کرد و افراد مجاز و غیرمجاز در زمان تخریب قابل تفکیک نیستند، یادآور شد: این صاحبان اراضی اگر مشکلی نداشتند مسیر فرایند مجوز را طی می‌کنند و معمولا مشکل مالکیتی دارند و مقاومت مالک‌ها این اثرات را برای همه به جا می‌گذارد.
بخشدار مرکزی ری به توئیت فردی مبنی به بی‌خانمانی ۱۰۰ کودک اشاره کرد و گفت: اصلا این طور نبوده و مگر ممکن است کسی را ببینیم و واکنش نشان ندهیم.
فکوریان با بیان اینکه ما در زمان تخریب با چنین چیزی به این شدت گزارش شما مواجه نشدیم، افزود: آن جا محل زندگی نیست و محل کار افرادی است که اقدامات غیرقانونی می‌کنند و محل کار با زندگی کمی متفاوت است.
وی با اشاره به اینکه مالک اگر کمی وجدان داشته باشد وقتی اخطار می‌گیرد به ما می گوید تعدادی این جا هستند، ابراز داشت: متولی یا مالک این‌گونه اراضی کسانی که به واقع کارچاق کن هستند و صرفا به دنبال منفعت مالی بوده و مسائل مختلف را نمی‌گویند و نمی‌بینند و بعد از تخریب قطعا با مهیا دیدن شرایطی همه چیز را کتمان می‌کنند.
بخشدار مرکزی ری، چهاردیواری که بسته است و از قبل و بعد آن خبری نداری چنین اتفاقاتی در آن را طبیعی دانست و افزود: موضوع آن قدری نبوده یا به شکلی ورود کردند که ما نتوانیم کاری برای آن‌ها انجام دهیم.
زبالهگردها این شب‌ها زیر باران می‌خوابند
گزارش را در حالی به پایان می‌رسانم که بارش شدید باران در تهران ادامه دارد و نمی‌دانم زباله‌گردهایی که انسان و مهمان ما هستند الان که حداقل سرپناه چوبی و سفالی آن‌ها خراب شده چه می‌کنند و طبق عادت‌شان در این ساعت شب و با این هوا سر در زباله‌های من و شما دارند یا در جست‌وجوی یافتن محلی برای استراحت و شب را صبح کردن هستند.
طبق قانون ساخت و ساز در اراضی کشاورزی یا تغییر غیرمجاز کاربری آن مجاز نیست اما کاش اولویت خراب کردن سرپناه بیش از ۵۰۰ زباله‌گرد در میان ده‌ها بنای غیرمجاز را می‌فهمیدم و نمی‌دانم تا حالا به هر مدتی که بوده چطور با کار غیرقانونی صاحب زمین کنار آمدند و حالا فقط لودر به روی کاشانه این زبالهگردها گرفتید و به دیوارکشی و بناهای مالک کاری نداشتند.
بخشداری برای تخریب خانه ۵۰۰ زباله گرد بایست برای مدت کوتاه مکان مشخصی جهت اسکان آن‌ها و خانواده‌هایشان فراهم می‌کرد و در روزهای سرد و بارانی پاییز سرپناه آن‌ها را بدون جایگزین تخریب نمی‌کرد.
انتهای پیام/الف
