به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری فارس، ناظران و کسانی که تحولات میدانی در یمن را دنبال می‌کنند تاکنون هر گونه تغییر موضعی از امارات در قبال جنوب یمن را که ارزشی سیاسی، امنیتی و یا نظامی داشته باشد، کاملا رد کرده‌اند.
امارات همچنان تسلط شورای انتقالی جنوب و طرفداران آن بر نهادهای دولتی و اکثر استان‌های جنوبی یمن را تقویت می‌کند و همچنان مزدورانی را از آفریقا و دیگر کشورها برای نبرد در جبهه ها با شمال یمن جذب می‌کند. همین امر حتی مخالفت احزاب و شخصیت‌های طرفدار «عبد ربه منصور هادی» رئیس جمهور مستعفی یمن را هم به همراه داشته و حجم شکاف میان امارات و عربستان در مدیریت پرونده جنوب یمن را بیشتر کرده است.
روزنامه لبنانی الاخبار به نقل از طرف‌هایی یمنی به جزئیات مربوط به وضعیت کامل اشغالگری امارات در یمن پرداخته و نقش آن را در جنوب مرکب از سه بخش فرماندهی، نظارت و هدایت و عملیاتی خوانده است.
امارات عربی متحده در ساحل غربی یمن و شهر الحدیده نبردها را مدیریت می‌کند و مقر فرماندهی آن در شهر «المخا»(در استان تعز) واقع است. نیروهای نظامی امارات در اماکن عمومی حضور ندارند و هیچ ماموریتی مربوط به حفظ امنیت داخلی یمن را نمی‌پذیرند. آنها همچنین قاطعانه از استقرار در خطوط مقدم رویارویی با انصار الله امتناع می ورزند.
امارات (مثل عربستان ) از نیروهای همپیمان خود (درائتلاف عربی) می‌خواهد مسئولیت حفظ امنیت داخلی در یمن را برعهده بگیرند و فرماندهی امنیتی و نظامی امارات منحصرا کار نظارت بر سرویس‌های امنیتی و نظامی رسمی وابسته به دولت منصور هادی را برعهده دارد؛ اما این سرویس‌ها هرگز به دولت منصور هادی تعلق ندارد و بین آنها با نیروهای پلیس محلی که عمدتا، افسران طرفدار امارات هستند همکاری وجود دارد.
این سرویس‌های امنیتی و نظامی مسئولیت امنیت در عدن، الضالع، أبین و لحج را برعهده دارند و شمار نیروهای پیوسته به این گروه‌های طرفدار امارات به حدود ۹۰ هزار نفر می‌رسد که به شکلی که در ادامه توضیح داده می شود تقسیم شده‌اند:
۱- نیروهای «الحزام الأمنی»(کمربند امنیتی) که در عدن، الضالع، أبین و لحج مستقر هستند و شمار آنها به 15 هزار نفر می‌رسد.
۲- نیروهای «النخبة الحضرمیة» (ویژه حضرموت) که شمار آنها به حدود پانرده هزار نفر می‌رسد و مسئولیت امنیت در ساحل حضرموت را برعهده دارند.
۳- «النخبة الشبوانیة»(ویژه شبوه) که در شهرهای استان شبوه فعالیت می‌کنند و شمار آنها بین چهار تا شش هزار نفر است.
۴- «ألویة العمالقة» (تیپ‌های العمالقه) که اغلب عناصر آن از جریان‌های سلفی-تکفیری هستند و همچنان (حتی دیروز) در مناطق الحدیده و ساحل غربی مشغول نبرد هستند و شمار آنها به 20 هزار نفر می‌رسد.
5- نیروهای «حراس الجمهوریة» (گارد ریاست جمهوری) به رهبری «طارق صالح»، برادرزاده علی عبدالله صالح رئیس جمهور اسبق یمن که شمار آنها حدود بیست هزار نفر است و در مناطق غربی یمن مستقر هستند و در کنار نیروهای العمالقه مسئولیت این مناطق را برعهده دارند. نیروهای موسوم به گردان‌های التهامیه هم که شمارشان به چهار هزار نفر می‌رسد با آنها همکاری می‌کنند.
۶- گردان‌های ابوالعباس که با چهار هزار نیروی خود در تعز مستقر هستند.
الاخبار نوشت: اما نقشه توزیع نفوذ امارات در برابر عربستان و دولت منصور هادی به شرح زیر است:
گروه‌های وابسته به امارات در عدن، لحج، الضالع، بخشی از أبین و ساحل حضرموت هستند.
دولت منصور هادی و در پشت آن عربستان هم در شبوه، المهره، بخشی از أبین و صحرای حضرموت هستند.
در مورد جزیره سقطری هم که بین دو طرف بر سر تسلط بر این جزیره کشمکش وجود دارد و این قضیه هنوز به نفع هیچ کدام از دو طرف تمام نشده است.
بر اساس این گزارش امارات همچنین بی وقفه به توسعه دامنه حضور خود در استان‌های جنوب شرقی یمن ادامه می‌دهد و درصدد ایجاد نیروهای ویژه در استان‌های «المهره» و «سقطری» است. ظرف چند ماه گذشته امارات صدها نفر از اهالی این دو منطقه را به پادگان‌های آموزشی در حضرموت و عدن فرستاده است.
نظامیان اشغالگر امارات همچنان در سطح فرماندهی در منطقه جنوب یمن فعالیت می‌کنند و به رغم همه اخبار و ادعاها هرگز آنجا را ترک نکردند. مقر فرماندهی کل امارات در «البریقه»(استان عدن) و مقر عملیات نظامی ساحل در «المخا»(استان تعز) و پایگاه توپخانه‌ای ساحل هم در الخوخه(استان الحدیده) واقع است.
مقر فرماندهی نیروهای امارات در استان‌های شرقی هم «فرودگاه الریان» در«حضرموت» است که در آنجا مستشاران خارجی هم که در زمینه اطلاعات نظامی فعالیت می‌کنند حضور می‌یابند و کار عمده آنها حول امور مربوط به پهپادهاست.
امارات همچنین پایگاه «العلم» در استان «شبوه» را هم در کنترل خود دارد و اهالی می‌گویند عناصری خارجی اعم از انگلیسی و آمریکایی همواره در این پایگاه حضور دارند و همچنین در مقر فرماندهی در پایگاه «بلحاف» در شبوه جایی که مملو از نفت و گاز مایع است. همچنین پایگاه «الضبه» در ساحل حضرموت هم در کنترل امارات هستند، اما پایگاه هوایی «عصب »در کشور «اریتره» هم هست که اماراتی‌ها از آن علاوه بر امور مربوط به یمن برای مداخله در لیبی هم استفاده می‌کنند.
مقرهای فرماندهی امارات که تحت کنترل افسران اماراتی در تخصص‌های مختلف است، مسئولیت اداره امور مربوط به همه گروه‌های مسلح فوق الذکر را بر عهده دارد. اعم از پرداخت حقوق، تنظیم بودجه، ارائه نیازهای لجستیک و نظامی و انواع مهمات و همچنین نظارت بر کار پلیس در جنوب یمن و دراین زمینه با «شلال شایع» رئیس امنیت عدن و «یسران المقطری» رئیس مبارزه با تروریسم آنجا هماهنگی بازی دارد.
در مقرهای امنیتی امارات همچنین تیم‌هایی هستند که نیروهای هوایی را مدیریت می‌کنند بخصوص بالگردهای آپاچی که معمولا برای پشتیبانی گروه‌های شبه نظامی وارد عمل می‌شوند.
اما از میان نیروهای اشغالگر امارات تیم های امنیتی متخصصی هستند که اطلاعات را از همه شخصیت‌های یمنی دولتی و قبیله‌ای فعال در نهادهای دولتی جمع آوری می‌کنند و از طریق این پایگاه‌های امنیتی روابط با رهبران بومی و قبیله‌ای و عملیات سربازگیری، بیعت و غیره را مدیریت می‌کنند.
در عین حال هلال احمر امارات در سطحی گسترده به توزیع سبدهای غذایی و کمک‌های دارویی، معالجه مجروحین و برگزاری دوره‌های آموزشی در زمینه صید ماهی، کشاورزی و غیر آنها اقدام می‌کند و این فعالیت‌ها را به طور هفتگی از طریق رسانه‌های وابسته به خود اعلام می‌کند و فرماندهی نظامیان اماراتی انبارهای هلال احمر امارات را در پایگاه‌های نظامی نگاه داشته‌اند و بیشتر اهالی جنوب به این قضیه واقفند که همکاری با هلال احمر مقدمه‌ای برای همکاری امنیتی با امارات است.
الاخبار نوشت: مهم ترین اقدامی که امارات در جنوب یمن انجام داد تاسیس شورای انتقالی جنوب است که شامل 27 رهبر میدانی و سیاسی می‌شود که از یک دفتر سیاسی و شورای پارلمانی برخوردارند. علاوه بر اینکه شورای اجرایی و شوراهای فرعی هم دارند. ابوظبی همچنین همواره میزبان رهبران برجسته شورای انتقالی بخصوص «عیدروس الزبیدی» و «هانی بن بریک» در داخل امارات است و پول‌های زیادی در اختیارشان قرار می‌دهد.
این علاوه بر میلیون‌ها دلاری است که امارات در رسانه‌ها و پایگاه‌های خبری، شبکه‌های اجتماعی، پایگاه‌های اینترنتی، رادیوها و شبکه‌های ماهواره‌ای هزینه می‌کند.
بندر عدن و گذرگاه‌های آبی
این گزارش امارات را همچنان در اندیشه چگونگی تسلط بر بندر عدن خواند و افزود: از روز نخست حمله به یمن نیروهای اماراتی گروه‌های طرفدار خود را مجهز کردند تا در بندر عدن و راه‌های منتهی به آن مستقر شوند.
اماراتی‌ها نیروهایی دریایی را در شهر ساحلی عدن مستقر کردند و مانع هر گونه اقدامی در توسعه این بندر شدند و اداره این بندر را به شیوه‌ای بر عهده گرفتند که مانع تبدیل آن به بندری رقیب بنادر امارات، بخصوص دبی شود. نتیجه اشغالگری امارات در عدن، کاهش صادرات و واردات از طریق این بندر بوده است؛ اما اعتراض یمن های جنوب و حتی دولت منصور هادی نسبت به سیاست‌های اینچنینی امارات این کشور را از زیاده خواهی بازنداشته است.
همزمان توسعه نفوذ امارات شامل نقاط دریایی یمن (دریای سرخ و دریای عرب) در بندر المکلا(حضرموت) ،المخا(تعز) و الخوخه (الحدیده) شده است. امارات تلاش‌های زیادی بکار بسته و عملیات نظامی بزرگی را تامین مالی کرد و هنوز هم به دنبال تسلط بر بندر راهبردی الحدیده است.
امارات همچنین به جزایر یمنی هم چشم طمع دارد و با ایجاد تحولاتی اساسی به دنبال نابود کردن جلوه‌های یمنی در جزیره سقطری در جنوب شرق یمن در دهانه خلیج عدم است تا آن را با زیرساخت‌هایی شبیه آنچه در امارات است جایگزین کند.
در همین راستا امارات مشوق‌هایی به اهالی جزیره سقطری اعطا کرده تا تمایل خود را برای پیوستن این جزیره به امارات اعلام کنند. امارات همچنین در صدد تسلط بر جزیره «میون» واقع در قلب باب المندب است و اهالی آنجا را در ازای اعطای پول به آنها بیرون کرده است.
انتهای پیام/ص
