به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، منوچهر حبیبی معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار قزوین و سرپرست معاونت هماهنگی امور اقتصادی استانداری است. بیش از هفت سال در قزوین سابقۀ مدیریت ارشد اجرایی دارد و در حال حاضر مرد شمارۀ دو دولت تدبیر و امید در استان قزوین است. با او در ارتباط با فرصت‌ها و ظرفیت‌های اقتصادی استان، چالش‌های پیش رو و موضوعات استان قزوین به گفت‌وگو نشستیم.
*چه شد به قزوین آمدید؟
اوایل سال 91 بود که به‌عنوان معاون عمرانی استانداری قزوین معرفی شدم، مسؤولیتی که نزدیک به چهار سال طول کشید. بعد از این مدت من به استاندار وقت قزوین آقای همتی گفتم که من 4 سال معاون عمرانی بودم، هم آمادگی دارم که در خدمت شما باشم در مسؤولیت‌های دیگر در هر جایگاهی که باشد، هم این که اگر دیگر شما تمایلی ندارید، در استانداری قزوین نباشم، چون احساس می‌کنم 4 سال برای آنکه فردی بتواند توان و ظرفیت‌هایش را نشان دهد و در خدمت مردم و آن جایگاه باشد کافی است. آقای همتی پیشنهاد دادند شما بیایید معاون اقتصادی باشید. حدود دو سال و نیم هم هست که در معاونت اقتصادی در خدمتتان بوده‌ایم و به‌صورت رسمی هم که از حدود دو ماه قبل به‌عنوان معاون سیاسی امنیتی انتخاب و معرفی شدم.
*تقریباً 7 سال سابقه در سه معاونت در استان قزوین دارید.
بله، البته فقط معاونت نبود، من مدتی هم به‌عنوان سرپرست فرمانداری قزوین، حدود 4-5 ماه، خدمت کردم.
*با توجه به سبقهٔ مدیریت اجرایی در سطوح عالی اقتصادی که در قزوین داشتید، شاخصهٔ مهم استان قزوین هم از منظر وضعیت اقتصادی صرف و هم از نظر اقتصاد سیاسی چیست؟
استان قزوین اگرچه جغرافیای کوچکی دارد، یعنی حدود 16 هزار کیلومتر مربع، ولی من اعتقادم این است که کلکسیونی از ظرفیت‌ها، قابلیت‌ها و توانمندی‌ها است. در حوزه‌های مختلف این توانمندی‌ها را به عینه می‌توانید مشاهده کنید. در حوزهٔ صنعت و معادن این استان ظرفیت‌های بسیار بی‌نظیری دارد. الان قزوین جزو قطب‌های صنعتی کشور محسوب می‌شود و این هم در شعار نیست، در عمل به همین شکل است.
*خب پس مصداقی بگویید
من یکی دو تا نکته را عرض کنم، در بحث قطعات خودرو، یک خودرو چیزی نزدیک به 1200-1300 قطعه دارد. بین 600 تا 800 قطعهٔ آن در استان ما توسط شرکت‌های قطعه‌ساز تولید می‌شوند. یعنی حدود یک سوم قطعات یک خودرو یا حتی بیشتر را ما در استان قزوین تولید می‌کنیم. در بخش‌های دیگر حوزهٔ صنعتی هم به همین شکل است. ما در استان قزوین چیزی نزدیک به دو هزار محصول صنعتی تولید می‌کنیم. بخش اعظمی از این تولیدات هم صادر می‌شود. لذا استان از حیث صنعتی، یک استان کاملا صنعتی است.
*با این وصف چرا صنایع سنگین در استان قزوین پا نگرفته است؟
استان قزوین بخاطر محدودیت جغرافیایی، نبود آب و شرایط زیست محیطی محیای بسیاری از صنایع سنگین مثل فولاد و پتروشیمی نیست. برای همین بیشتر مشهور به صنایع سبک و صنایع کوچک و صنایع متوسط است. لذا در حوزهٔ صنعتی ظرفیت‌های خوبی دارد، در حوزهٔ معادن هم به همین شکل. حوزهٔ بخش طارم ما، معادن مس فراوانی دارد، اینها شاید به مرحلهٔ فعلیت نرسیده‌اند، ولی این ظرفیت کاملاً وجود دارد. بحث مس طارم که تقریباً بزرگ‌ترین کارخانهٔ مس است، متعلق به بخش خصوصی است با ظرفیت 10 هزار تن در سال، چیزی نزدیک به 450 تا 500 نفر اشتغال مستقیم دارد و 1500 نفر اشتغال غیرمستقیم ایجاد می‌کند. حدود 160 تا170 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری بخش خصوصی آنجا است، که صنایع پایین دست زیادی هم دارد و می‌تواند اشتغال منطقهٔ طارم را حل کند و معضل بیکاری آن را مهار کند.
*سال گذشته اسفند ماه بود که قول دادید تا پایان بهار 98 این معدن افتتاح شود. چه شد که هنوز محقق نشده است؟
یکی دو تا از قطعات مورد نیاز برای این پروژه وارداتی بود که مشمول تحریم‌ها قرار گرفت و دو سه ماه تقریباً کار به وقفه افتاد، البته اکنون عملاً مرحلهٔ آزمایشی آن شروع شده و آمادگی داریم که در سفر یکی از مقامات ملی به بهره برداری برسد. الآن مشغول جذب نیرو است و مقدمات راه اندازی نهایی هم دارد فراهم می شود.
*رئیس جمهور برای افتتاح معدن به قزوین می‌آید؟
تیم هماهنگ کنندهٔ سفر رئیس جمهور در استان حضور دارند، دارند برنامه‌ریزی می‌کنند، مصوبات قبل را دارند بررسی می‌کنند، زمان سفر مشخص نیست اما با توجه به حضور این تیم، مقدماتش دارد فراهم می‌شود که ان شاءالله این سفر و افتتاح صورت گیرد.
*ظرفیت اقتصادی در بخش کشاورزی چگونه است؟
در حوزهٔ کشاورزی هم استان قزوین ظرفیت بسیار بالایی دارد، ما بیش از 3ونیم تا 4 درصد تولید محصولات بخش کشاورزی کشور را در اختیار داریم، با سالانه تولید چیزی نزدیک به چهار میلیون تن محصولات زراعی، باغی و دامی که از این حیث هم استان قزوین جایگاه ویژه‌ای را در سطح کشور دارد. ما در بحث تولید مرغ و تخم مرغ و حتی تولید شیر یک استان تعیین کننده هستیم. در بخش کشاورزی سیاست‌گذاری و اولویت‌بندی مان حول دو محور است یکی توسعهٔ مجتمع‌های گلخانه‌ای است و موضوع دوم هم ایجاد سامانهٔ آبیاری نوین است.
*در بحث انرژی چه اتفاقی در استان قرار است بیفتد؟
بحث جدیدی هم وجود دارد تحت عنوان انرژی‌های نو که شامل انرژی های خورشیدی و انرژی های بادی است. این یک نعمت خدادادی در استان قزوین است. آن چیزی که مطالعات ما نشان می‌دهد بین 3 تا 4 هزار مگاوات ظرفیت انرژی بادی و خورشیدی در استان داریم. ما تا الان چیزی نزدیک به حدود 200 مگاوات انرژی بادی وارد مدار کرده‌ایم. بیشترین تمایل به سرمایه‌گذاری خارجی هم در حوزهٔ انرژی‌های خورشیدی و بادی است. در همین راستا هم شهرک انرژی خورشیدی را در استان طراحی کرده‌ایم به مساحت حدود یک هزار هکتار. طرح آن هم آماده است تا ان‌شاءالله در هیئت دولت مصوب شود.
*امکان سرمایه‌گذاری یا مشارکت مردم در طرح‌های انرژی در ابعاد کوچک‌تر وجود دارد؟
در شکل کوچک‌ترش، ما برای کمیتهٔ امداد حدود 1000 نیروگاه خانگی خورشیدی تعریف کرده‌ایم. یعنی مردم در سقف خانه‌هایشان و در حیاط خانه‌هایشان می‌توانند انرژی خورشیدی را بگیرند و تبدیل به انرژی برق کنند، این پروژه درآمد بسیار بالایی برای آن‌ها دارد که تسهیلاتی هم بین 30 تا 40 میلیون تومان برایشان در نظر گرفته‌ایم، این کار ماهانه به‌راحتی بین 800 تا یک میلیون توامن برای خانواده‌ها درآمد دارد.
*همین پروژهٔ خانگی چقدر نیاز به سرمایه دارد؟
تا قبل از شرایط اخیر حدود 25 میلیون تومان بود ولی الان پیش بینی ما این است که بین 30 تا 40 میلیون تومان هزینه دارد. کل این هزینه را هم تسهیلات می‌دهند و هم کمیته امداد خودش پای کار است. الآن حدود 140 مورد اجرا کرده‌ایم. برق را هم دولت تضمینی از اینها خریداری می‌کند. در واقع این پروژه یک درآمد تضمینی پایدار است برای این خانواده‌ها و بسیار هزینهٔ پایینی هم دارد، یعنی عملاً هزینهٔ نگهداری ندارد و فقط از سقف خانه‌اش استفاده می‌کند.
*چرا در حوزهٔ گردشگری درخور شأن استان عمل نشده؟
ما در قزوین فرصت و موقعیت خوبی از نظر گردشگری داریم. اما مشکلی که داریم محل‌های اقامتی هستند. نقطهٔ ضعف ما در این حوزه است. ما الآن چیزی نزدیک به 2 هزار تخت اقامتی داریم که این کم است؛ اما به بوم گردی در روستاها توجه ویژه شده است. الان نگاه ما این است که این بوم گردی را توسعه و افزایش دهیم و بحث گردشگری را رونق بیشتری دهیم. لذا در حوزهٔ مکان های اقامتی‌مان باید تلاش بیشتری کنیم، البته مجوز زیادی هم در این حوزه صادر شده است.
*در حوزهٔ اشتغال گاهی اوقات آمارهایی ارائه می‌شود که ممکن است لمس این کمی برای مردم مشکل باشد. دقیق و شفاف بگویید چه برنامه‌ای برای رونق تولید در استان قزوین وجود دارد و هم این که قزوین با این ظرفیت‌های فوق العاده‌ای که گفتید در چه افقی می‌تواند بر این بحران بیکاری غلبه کند و دوباره به روزهایی برگردد که به‌عنوان یک استان تولیدی و با نرخ بیکاری کم شناخته شود؟
بحث بیکاری مهم ترین مطالبهٔ مردم از مسئولین است و از یک طرف هم مهم‌ترین دغدغهٔ مسئولین است. ما نرخ بیکاری‌مان در پایان سال 1397، 11 درصد بود. میانگین نرخ بیکاری در کشور 12 درصد است. یعنی یک درصد از میانگین کشوری پایین‌تر هستیم. ما چیزی نزدیک به 50 هزار نفر در استان افراد مشمول بیکاری را داریم. ما میزان اشتغال‌مان در سه بخش است. بیشترین میزان نرخ اشتغال ما در بخش خدمات حدود 43-44 درصد است و در بخش بعدی یعنی در صنعت 34-35 درصد است و در بخش کشاورزی هم حدود 19 درصد است. در صورتی که ما در قزوین بیشتر آمده‌ایم سرمایه‌گذاری را در حوزهٔ صنعت انجام داده‌ایم، سپس بخش کشاورزی، و نهایتاً به بخش خدمات کمتر پرداخته‌ایم. برای سال گذشته ما هدف‌گذاری‌مان روی 20 هزار شغل بود. این 20 هزار شغل ایجاد می‌شود ولی از آن طرف هم ممکن است ما تعدیل داشته باشیم. ما از مراجع مختلف مثل تأمین اجتماعی استعلام می‌کنیم و آمار می‌گیریم.
*پس این امکان که اشتغال این افراد مستمر نباشد وجود دارد. یعنی کسی که یک هفته در ساخت و ساز سوله‌ای مشارکت داشته است بیمه شده و جزو آمار شما محاسبه می‌شود؟
بله. این آمار، آمار درستی است، چون این را شما به ریز می‌توانید ببینید، حتی اسم و کد ملی‌شان در بیمه ثبت شده. از آن طرف ما چون تعدیل هم داریم، این ایجاد اشتغال، تأثیرش را در کاهش نرخ بیکاری کم می‌گذارد. من معتقدم این نرخ بیکاری را ما سریع می‌توانیم کاهش دهیم، امکانش هست، اما بدانید که استان ما یک استان مهاجرپذیر است. ما از حوزهٔ استان‌های شمالی، غربی و پایتخت به استان قزوین مهاجرت داریم.
*تعدیل و مهاجرت به استان تنها اشکالات هستند؟
نه، ما مشکلات حوزهٔ صنعت و تحریم و اینها را هم داریم، ولی در دو سه ماه ابتدایی سال نرخ تعدیلمان نسبت به سال گذشته کمتر شده است و تلاش‌مان این است که واحدهای صنعتی‌مان که در شهر صنعتی هستند و نیاز به بازسازی دارند، دوباره فعال شوند. الآن نزدیک به 50 سال از عمر شهر صنعتی ما می‌گذرد.
*این واحدها نیاز به تسهیلات دارند. اما بانک‌ها واقعاً سنگ‌های بزرگی جلوی پای تولید کننده می‌اندازند، با وجود این که ملزم هستند که تسهیلات بدهد. چرا بانک‌ها با فرآیند تولید همکاری نمی‌کنند؟
همان‌گونه که عرض کردم این واحدها نیاز به نوسازی، بازسازی و تکنولوژی جدید دارند. وقتی تکنولوژی قدیمی است هم هزینه‌ها بالا است و هم اینکه شاید تولید و صادراتش توجیه اقتصادی نداشته و کیفیت کالا بالا نباشد. اینها نیاز به تسهیلات دارند که من در جلسات هم عرض کرده‌ام که یکی از گلایه‌های مستمر ما از سیستم بانکی‌مان بوده است. البته ما در یک جایی واقعاً تشکر می‌کنیم از بانک‌ها، چون سیستم ما الآن بانک محور است، یعنی همین بخشی هم که دارد زنده و پویا است، بانک‌ها کمک کرده‌اند، اما توقع این است که با توجه به شرایط همکاری بیشتری داشته باشند.
*برخی معتقدند در کشور ما در سیستم چرخهٔ اقتصادی، هر اشتغالی که ایجاد شود، اگر در وسعت گسترده‌ای باشد و عایدی و سودش از خوابیدن پول در بانک بیشتر باشد، نظام بانکی کاری می‌کند که آن اشتغال زمین بخورد. این را قبول دارید؟
از زمانی که سیاست‌گذاری بر این شد که بانک‌ها خصوصی بشوند و خودشان را اداره کنند، در بخشی احتمالاً این نگاه‌ها را دارند. ما الآن بانک‌هایمان دو گروه دارند، یکی بانک‌های بخش خصوصی، یکی بانک‌هایی که در اختیار دولت هستند، من گلایه‌ام بیشتر به بانک‌های بخش خصوصی است، چون بخش اعظمی از منابع مردم را جمع کرده‌اند ولی کمتر در اختیار تولید بوده‌اند. لذا معمولاً کسانی هستند که آن نگاه‌ها را دارند که من قبول دارم.
انتهای پیام/م
