به گزارش خبرگزاری فارس، مهدی آذرسینا با حضور در برنامه «گفتاهنگ» رادیو گفت و گو قدمت ردیف را به ۱۵۰۰ سال پیش نسبت داد و گفت: «عملا نام گوشه‌هایی که در موسیقی اصیل استفاده می‌کنیم، در زمان ساسانیان نیز ذکر شده است و یقینا گوشه‌های امروزی در میان دستگاه‌ها و آواهای نواحی مختلف کشور برآمده از همان نام هاست.»
موسیقیدان با سابقه کشورمان با اشاره به اینکه کمانچه گویی مانند حنجره با مخاطب سخن می‌گوید اظهار داشت: این ساز به قدری توانایی دارد که شاید روزی این مسئله قابل اجرایی شدن باشد.
وی با بیان اینکه درصد بالایی از موسیقی به زمان قاجار باز می‌گردد، افزود: «هر نوع موسیقی باید بر مبنا و اصولی اصیل اجرا شود و طبیعتا موسیقی شرقی بیشتر در دربار رواج داشته و موسیقی مردمی نیز در مجالسی مطرح می‌شد که به محافل سطح بالا دسترسی نداشتند.»
آذرسینا به رادیو گفت‌وگو گفت: «موسیقی‌دان‌های بزرگ در این تصور بودند که باید آنچه می‌نوازند را تدوین کنند. افراد بزرگ این موسیقی را گردآوری کردند تا برای آیندگان چیزی به جای بگذارند که امروز به نام ردیف مطرح شده است.»
نگاهی به ساز کمانچه و ویولن
این استاد کمانچه نواز ادامه داد: «در سازهایی مثل تار و سنتور و سه تار اساتید پرده‌های ساز را می‌چینند ولی در ساز کمانچه نوازنده در لحظه، نت را پردازش می‌کند و این تفاوت بزرگ کمانچه با سایر سازهاست.»
آذرسینا با اشاره به تفاوت‌های کمانچه و ویولن افزود: «کمانچه توانایی بالا و نامحدودی برای هر حس و حالی دارد که نوازنده موسیقی و نحوه اجرا را حین زدن ساز تصور می‌کند. از طرفی تکنیک و شیوه‌های مختلفی برای نواختن آن شناخته شده ولی با این حال این ساز، نامحدود است.»
وی بیان کرد: «صفحه ویولن کاملا چوب است ولی کمانچه از پوست نیز ساخته شده با این حال هر موسیقی با ویولن قابل نواختن است، با کمانچه نیز میسر است.»
هر کمانچه یک حنجره است
آذرسینا با اشاره به اینکه کمانچه گویی مانند حنجره با مخاطب سخن می‌گوید، ادامه داد: «این ساز به قدری توانایی دارد که شاید روزی استفاده از آن بجای حنجره، قابلیت اجرا پیدا کند.»
این نوازنده زبردست ساز ایرانی در ادامه به رادیو گفت وگو گفت: «نوازندگان نخبه و بزرگان موسیقی همواره در حد خود تحقیق و نوازندگی کردند و در گذشته این افراد مانند امروز از هنر یکدیگر با خبر نبودند لذا هر کسی در گوشه‌ای دور از هم می‌نواختند و به سختی از کار یکدیگر با خبر می‌شدند.»
آذرسینا با بیان اینکه نوازندگان در گذشته دور از یکدیگر اندوخته هنری خود را پرورش می‌دادند، ادامه داد: «افراد مطرح در موسیقی هر یک روایتی خاص از ردیف را به نام خود ثبت کردند و وقتی یک فرد اهل نظر در موسیقیِ این افراد دقت می‌کند، متوجه اختلافات و تفاوت‌هایی در این ردیف‌هاست ولی نه به آن گونه که ماهیت کار را دچار خدشه کند»
صدای ساز نباید مفلوک باشد
وی اضافه کرد: «نوازنده باید نشانه‌هایی داشته باشد تا متوجه احاطه او به موسیقی شویم. همچنین صوتِ ساز باید خوشایند و زیبا باشد نه اینکه صدای خشن یا مفلوک به گوش شنونده برسد.»
آذرسینا چالاکی نوازنده را از دیگر معیارها برشمرد و این مسئله را با ذکر مثالی توضیح داد: «وقتی در شعر حافظ می‌نگریم، هیچ کلمه اضافی یا غلط دستوری نمی‌بینیم. از طرفی زیبایی و موسیقی را در شعر او شاهد هستیم و وزن شعر نیز مساوی با حس و حال شاعر است و این شرایط در موسیقی خوب نیز باید به گونه‌ای وجود داشته باشد که حرفه ای بودن آن دریافته شود.»
وی در رادیو گفت و گو خاطرنشان کرد: «نوازنده هر جمله موسیقی را باید بگونه‌ای اجرا کند که استحکام و خوش صدایی در کنار تدوین صحیح را پشت سر خود داشته باشد و این‌هاست که حد و حدود نوازنده خوب را تعیین می کند.»
انتهای پیام/
