به گزارش خبرگزاری فارس از یاسوج پیمان فرامرزی فعال اجتماعی و روزنامه‌نگار در یادداشتی آورده است؛ استانداران کهگیلویه و بویراحمد در بدو انتصابشان در این استان محال است که سری به زیلایی نزنند و عکسی با محرومیت در آلبوم‌هایشان نگذارند و اما زیلایی همچنان زیر تازیانه شاسی بلندها محروم است و محروم می ماند.
بی‌شک هر استانداری تاکنون به کهگیلویه و بویراحمد آمده، یک سر شاسی بلندها را زین کرده و قطاری به راه انداخته تا به زیلایی برود اما نفع این سفرها تنها حق مدیریتی است که به حساب مدیران واریز می‌شود و عکسی است از استانداری کت و شلوار پوش که لای خانه های سنگی و خشتی می اندازد تا هر جا رفت نشانش دهد و بگوید بازدیدی از یک منطقه فوق محروم داشته است.
همه استانداران کهگیلویه و بویراحمد بلاشک به زیلایی رفته‌اند و هیچ کاری هم از پیش نبرده اند در همین دولت تدبیر و امید، موسی خادمی اولین استاندار، با رژه شاسی بلندهایش در زیلایی مانور داد و عمکردش در آنجا مصوباتی بود که روی هم جلد شدند و البته عملکردش هم برای زیلایی نشینان دفترچه ای کردن مصوبات بود.
علی محمد احمدی اما ناخواسته و بر اساس فشارهای رسانه ای عازم زیلایی شد، او حین اینکه گرد و خاکهای کت و شلوارش را می تکاند، همزمان قول هم می داد که از زیلایی مرکز توسعه و آبادانی بسازد، رسانه ها را پر کرد از اینکه ۷۰ میلیارد از ریاست جمهوری برای زیلایی ردیف اعتبار گرفته است و اندکی طول نمی کشد که عمران پشت عمران در زخم های محروم زیلایی قد علم می کند.
اما احمدی هم چون دید که برای آنجا کاری از پیش نمی برد به یک جشنواره چند ساعته فرهنگی و هنری که بخش عمده اش به سخنرانی سیاسیون گذشت اکتفا نمود و ترجیح داد که دیگر درباره آنجا سخنی به میان نیاورد.
حسین کلانتری هم در آغازین ماههای استانداری‌اش عزم سفر به زیلایی کرد، با این تفاوت که استاندار جدید از همین ابتدا یک کلنگ در صندوق عقب خودرویش برای زیلایی به ارمغان برد که او نیز زخمی سرناپوشیده برای این منطقه به یادگار بگذارد.
کلانتری هر چند خودش کلنگ نزد که مبادا عدم انجام پروژه را به پای او بنویسند اما قطعا به کلانتری نگفته بودند که جای این کلنگ ها و مصوبات در زیلایی آنقدر زیاد است که برخی می گویند حتی تعداد مصوبات زیلایی به ۱۲ هزار بند هم می‌رسد و اگر تنها یک صفحه از همین تصویب نامه‌های کاغذی به اجرا در می آمد، امروز زیلایی آباد بود.
واقعیت آن است که زیلایی بیش از آنکه کانون توجه سیاسیون و مدیران برای توسعه باشد، کانون سلفی با محرومیت است، هرچند که نتایج سفر حسین کلانتری در زیلایی قابل پیش بینی است اما باید امیدوار بود که لااقل این استاندار چیزی بیشتر از اولتیماتوم های ۱۵ روزه احمدی که بی نتیجه ماند را در زیلایی به سرانجام برساند.
انتهای پیام/82009/ر
