خبرگزاری فارس، خراسان شمالی؛ مسئول تیم جهادگران دانشگاه شریف می‌گفت: کسانی که دانشگاه شریف قبول می‌شوند، نخبه هستند. البته با خنده می‌گفت: «استثنا هم داریم» با دست به خودش اشاره می‌کرد و سری تکان می‌داد! این را در جواب پرسش من که برای این گزارش می‌خواهم بیشتر با بچه‌های نخبه مصاحبه کنم، گفت.
به قول خودش می‌خواست خیلی خودم را اذیت نکنم. بله درست می‌گفت. رتبه ۵ کنکور سراسری، صاحبان چند مدال جهانی و کشوری المپیادهای علمی و... بماند که مسئول نهاد رهبری هم در این سفر همراهشان بود! پس نخبگان ازآنچه تصور می‌کردم، به من نزدیک‌تر بودند.
ابوالفضل حاجی‌زاده سخت درگیر هماهنگی اعزام آخرین تیم به روستای فتح‌الله بود. به خاطر آنتن ندادن موبایل هماهنگی کارها خیلی سخت انجام می‌شد. از او خواهش کردم چنددقیقه‌ای وقتش را به من بدهد. ماشین ما را که دید، با یک تیر دو نشان زد، هم مصاحبه هم سرکشی به بچه‌ها! ابتدا به روستای حسین‌آباد رفتیم. عده‌ای از بچه‌ها سخت مشغول کندن کانال انتقال آب به روستا بودند. هوا ناجوانمردانه گرم بود! صدای مداحی از دور به گوش می‌رسید. نزدیک‌تر که شدیم، چندنفری به استقبال ما و البته بیشتر سعید آمدند.
در آنجا از یکی از بچه‌ها پرسیدم، تهران و دانشگاه شریف کجا خراسان شمالی و کالیمانی کجا!؟ گفت: امام خمینی (ره) می‌گوید؛ تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند. تفسیرش ازجمله امام خیلی جالب بود. آنجایی که گفت: دانشجویان دانشگاه شریف مسئولین آینده کشور هستند، پس از الآن باید مشکلات کشور را بدانند، به مناطق محروم سرکشی کنند، تا در آینده گره‌گشای مردم باشند! بله این دانشجوی واقعی خط امام است، نه آن مسئولی که سال ۵۷ از دیوار سفارت بالا رفت و الآن از آن کار توبه کرده و فرزندانش برای تحصیل در آمریکا است.
در مسیر حفر کانال بچه‌های جهادگر که پیش می‌رفتم، ابوالفضل، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه صنعتی شریف را نشانم داد. حاج‌آقا خیلی تمایل به گفتگو نداشت. می‌گفت: نه به خاطر ریا که بیشتر به این دلیل که کار خاصی نمی‌کنم! آخ که چه لذتی دارد دیدن روحانی این‌چنینی در میانه میدان عمل! آن‌هم دریکی از محرومترین نقاط یکی از استان‌های محروم کشور!
صحبت را کوتاه می‌کنم. همراه با سعید به سمت سالنی که تیم دیگر جهادگران در حال کار هستند، می‌رویم. جلوی در ورودی تعدادی از دانشجویان در حال خالی کردن بار سیمان از یک وانت‌بار هستند. خدا قوتی می‌گویم. باروی گشاده احوال‌پرسی و چاق‌سلامتی می‌کنند. البته ابوالفضل را در آغوش می‌گیرند و طلب چاشت می‌کنند!
در مسیر سالن ورزشی ابوالفضل گفته بود، رتبه ۵ رشته ریاضی فیزیک کنکور سراسری سال ۹۶ را می‌توانید، ببینید. به‌محض ورود، سراغ او را از ابوالفضل می‌گیرم. چشم می‌چرخاند و جناب نخبه را نشان می‌دهد. دو نفر در گوشه‌ای از سالن سخت مشغول کار هستند. به سمت آن‌ها می‌روم. سعید در حال قرار دادن موبایل خود بر روی چند آجر جهت گرفتن تایم‌لپس از مراحل بتن‌ریزی بود. عملیات مهندسی-هنری که تمام می‌شود، ابوالفضل من را معرفی می‌کند. ابتدا دستکش را از دستش خارج می‌کند. سلام می‌گوید. خدا قوتی به او می‌گویم. جوانی و شادابی در چهره سعید موج می‌زند.
آخ که چه لذتی برایم دارد، دیدن سیمای زیبای سعیدها! سعید برای من نمونه بارز رویش‌های انقلاب روح خدا است. رویش‌هایی که آ.سیدعلی آقا خامنه‌ای مدام آن را بیش از ریزش‌های انقلاب می‌داند. یک نخبه بسیجی، یک جوان دغدغه‌مند. برای شروع صحبت با او اشاره‌ای به مصاحبه‌اش با رسانه‌ها و هدفش مبنی بر ریاست شرکت نفت می‌پرسم. تعجب در چهره‌اش موج می‌زند! سرش را می‌خاراند. پس از مکث کوتاهی می‌گوید: ان‌شالله حتماً. در آن فاصله کوتاه دوباره توجیهاتش را بازگو می‌کند. با حرارت و هیجان از خام‌فروشی، مشکلات صنایع پتروشیمی و.... گفت. از مجاهد علم و عمل جز این هم نباید انتظار داشت. افسوس که زمان کوتاه بود. از اردوی جهادی می‌پرسم. خودسازی برای آینده، چشیدن طعم محرومیت و لمس واقعیت‌های کشور کلیدواژه جواب‌هایش بود. سعید را در آغوش می‌گیرم. از او و جمع دوستانش خداحافظی می‌کنم.
ابوالفضل از ما درخواست می‌کند، او را پیش بچه‌هایی که در حال حفر کانال هستند ببریم. در مسیر حرف‌های مختلفی ردوبدل شد. از دستمزد نجومی کلاس‌های خصوصی که برگزار می‌کرد، تا کلاس‌های رایگانی که برای بچه‌های مسجد محل سکونتش برگزار می‌کند! جمله‌ای گفت که ذهنم را درگیر کرد. «مشکل محرومیت کشور و این مناطق، مسئولین هستند». بله جوان نخبه رشته ریاضی نه با حساب‌وکتاب بلکه با درگیری خود و احساس تکلیف نسبت به شرایط کشورش این جمله را بر زبان می‌آورد. آخ که چه لذتی دارد دیدن سیمای ابوالفضل‌ها!
موقع خداحافظی احساس شعف و غرور تمام وجودم را گرفته بود. این سفر، اعتقاد قلبی که نسبت به دستاورد حقیقی انقلاب امام روح‌الله را همیشه با خودم نجوا می‌کردم را در وجودم راسخ‌تر کرد. بله دستاورد حقیقی انقلاب خمینی اردوهای جهادی است. دستاورد حقیقی انقلاب سعیدها و ابوالفضل‌ها هستند. بگذار اغیار هر چه می‌خواهند، بگویند. این انقلاب با همه مشکلات به‌پیش می‌رود. اگر قبول کنیم دستاوردش همین جوانان حزب‌اللهی باشد، برای همیشه تاریخ کافی است!
انتهای پیام/ر
