به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، روزنامه فرامنطقه‌ای رای الیوم در سرمقاله خود با عنوان «توقیف نفتکش عازم سوریه رنج مردم آن را مضاعف می‌کند... چرا مصر را محکوم می‌کنیم که مانع از عبور نفتکش از طریق کانال سوئز شد و خود را متعهد به یک محاصره اروپایی غیر بین‌المللی کرده است؟» تاکید کرد، نفاق و دورویی چهره واقعی سیاست غرب در مسائل حقوق بشری در دنیاست.
در مقدمه این یادداشت آمده است: نیروی دریایی انگلیس در تنگه جبل طارق یک ابرنفتکش با پرچم پاناما را توقیف کرد و گفت این نفتکش حامل سیصد هزار تن نفت ایران به مقصد بندر بانیاس سوریه بوده و در راستای اجرای تحریم‌های اعمالی اتحادیه اروپا علیه سوریه از سال 2011 توقیف شده است.
جوزپ بورل وزیر امور خارجه اسپانیا در این باره گفت: توقیف نفتکشی که از ایران حرکت کرده بود پس از ارائه درخواست آمریکا از انگلیس صورت گرفته است.
وی که به عنوان جانشین فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا معرفی شده است، خاطرنشان کرد: مادرید در حال بررسی توقیف این کشتی و تاثیر آن بر تمامیت ارضی اسپانیا است.
نویسنده آورده است: سیصد هزار بشکه نفت ایران به چین تزریق می‌شود و این میزان در حال افزایش است؛ اما نه آمریکا و نه انگلیس جرات مقابله با نفتکش‌های چینی را ندارند و همین قضیه درباره نفتکش‌های ترکیه‌ای، هندی و حتی اروپایی هم صدق می‌کند چون نگران پیامدهایش هستند.
رای الیوم نوشت: اگر انگلیس این کشتی را به دلیل حمل محموله سلاح توقیف کرده بود قضیه فرق می‌کرد؛ اما اینکه کشتی را توقیف کردند چون حامل نفتی است که برای هفده میلیون مردم سوریه فرستاده می‌شود که با کمبود سوخت مواجهند و خودروهایشان در صف‌های چند کیلومتری مقابل پمپ بنزین ها می‌ایستد توقیف نفتکش با همه ارزش‌های انسانی در تضاد است. تحریم‌های تحمیلی علیه سوریه یکجانبه است و طبق هیچ تصمیمی از سوی سازمان ملل نیست.
این روزنامه افزود: جای تعجب است آمریکا و کشورهای اتحادیه اروپا که در چارچوب ائتلافی مرکب از 60 کشور تحت عنوان جنگ با تروریسم جنگنده‌هایی رابه آسمان‌های سوریه و عراق فرستادند هرگز با محموله‌های نفتی که داعش چندین سال از طریق دلال‌ها و میانجی‌ها به ترکیه و منطقه کردستان عراق و حتی خود مقامات سوریه صادر و روزانه سه میلیون دلار از محل آن کسب درآمد می‌کرد، برخوردی نشان ندادند. در حالی که هواپیماهای آمریکایی و انگلیسی مورچه روی زمین سوریه را هم از هوا رصد می‌کردند.
به عقیده نویسنده این دردناک است که مقامات مصری در چارچوب تعهد به تحریم‌های اروپا مانع رسیدن هر نوع محموله نفت به سوریه از طریق کانال سوئز می‌شوند درحالی که این تحریم‌ها برای مصر الزام آور نیست، چون مصر عضوی از اتحادیه اروپا نیست. یعنی علیه کشوری برادر عمل می‌کند که با جنگی سخت و توطئه‌ها برای تجزیه آن روبروست.
نفتکش مذکور مجبور شده که این مسیر دریایی طولانی را بپیماید و قاره آفریقا را دور بزند و از طریق تنگه جبل طارق به دریای مدیترانه برسد چون بنا به تصمیم مصر اجازه عبور از کانال سوئز را ندارد و این اوج تراژدی برای عرب‌ها و بشریت است.
در پایان آمده است: ملت سوریه که در سرزمین خود باقی ماند قربانی بزرگ این تحریم‌های ظالمانه اروپاست و اعمال تحریم علیه آن از سوی اروپا که ضامن توقف رسیدن سوخت برای مردم سوریه است دورویی غربی‌ها را به فجیع‌ترین شکل و پوچی شعارهایشان درباره حقوق بشر را رو می‌کند و سوری‌ها را وادار به دو امر خواهد کرد؛ نخست مهاجرت به اروپا به منظور فرار از رنج تحریم‌ها و دوم افراط گرایی و افزایش گرایش به انتقام‌گیری از دولت‌هایی که آنها را تحریم کرده‌اند و اگر برخی از این دولت‌ها این روزا دست برتر را دارند، وضعیتشان هرگز دوام نخواهد داشت و ملت‌ها فراموش نمی‌کنند.
انتهای پیام/ص
