به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری فارس، یازدهمین حراج تهران ۱۴ تیرماه جاری برگزار می‌شود. این حراج ویژه آثار هنری کلاسیک و مدرن ایران است. دوره‌های دهم و نهم حراج تهران به ترتیب بیش از ۳۴ و ۳۳ میلیارد تومان فروش داشتند و از این حیث، بزرگترین حراج هنری کشورمان محسوب می‌شود. همین امر، موافقان و مخالفانی را پدید آورده است، برخی معتقدند حراج تهران به اقتصاد هنر کمک می‌کند و برخی هم معتقدند این حراج به محلی برای پولشویی بدل شده است.
اما فارغ از این حاشیه‌ها، نفس برپایی حراج تهران برای زنده‌نگه‌داشتن مارکت هنرهای تجسمی چه قدر اهمیت دارد؟
حبیب‌الله صادقی نقاش پیشکسوت که در دور گذشته حراج حضور داشته است (+) در پاسخ به این پرسش ما گفت: حراج تهران توانسته بازار داخلی هنرهای تجسمی را زنده نگه دارد. هرچند که این حراج منحصربه‌فرد و یکه‌تاز است اما رایحه امیدوارکننده، ارزشمند و ارجمندی با خودش به همراه می‌آورد.
او ادامه داد: با توجه به جمعیت وسیع فارغ‌التحصیلان رشته‌های هنری، امیدوارم حراج تهران تنوع بیشتری پیدا کند و به‌عنوان فرایندی که در فرهنگ معاصر مطرح می‌شود، انتظار آرمانی ما را برای حضور حداکثری هنرمندان ارزشمند و شناخته شده، حتی جوانان تازه‌کار ولی با استعداد فراهم کند.
صادقی با اشاره به اینکه حراج تهران هنوز با جریان بین‌المللی حراج فاصله دارد، گفت: هم از نظر عدد و رقم و هم ریخت‌شناسی آثار هنری که در حراج تهران به فروش می‌رسند، این حراج هنوز با جریانات حراج‌های بین‌المللی فاصله بسیاری دارد. در حالی که از نظر تکنیکی و قدرت هنری، هنرمندان ما دست کمی از هنرمندان کشورهای غرب آسیا یا اروپا ندارند.
حراج تهران هنوز با جریانات حراج‌های بین‌المللی فاصله بسیاری دارد؛ در حالی که هنرمندان ما دست کمی از هنرمندان کشورهای غرب آسیا یا اروپا ندارند
این نقاش شاخص هنر انقلاب تأکید کرد: حراج تهران، همت خوبی است اما باید شمولیت و فراگیری‌اش بیشتر از این‌ها شود. به همین منظور بهتر است که سازمان‌ها، بانک‌های عامل، مجموعه‌داران و تمام جریاناتی که توانایی خرید دارند از این حراج با خرید آثار هنری حمایت کنند. در عین حال نباید جریانات آزاد اقتصادی را فراموش کنیم و از آن‌ها باید بخواهیم که توجه و رویکرد حمایتی نسبت به جریان هنر داشته باشند.
صادقی اضافه کرد: اگر ما بتوانیم فرایند شریان‌های اقتصاد سرگردان را ـ که در آن‌ها پول در جهت‌های مختلفی هزینه می‌شود ـ متوجه حراج‌های هنری کنیم، یعنی این پول‌ها به سمت حمایت از بسته تجسمی کشور بیایند، اتفاق بسیار مهمی می‌تواند برای هنرهای تجسمی بیافتد.
وی تأکید کرد: هنر معاصر، از نظر ارزش‌افزوده، اعتبار سنجی و اعتماد در عرصه بین‌المللی، قابلیت اقتصادی وسیعی دارد. باید بیش از پیش روی معرفی کردن آثار هنرمندان ایرانی به مخاطبان و خریداران خارجی تبلیغات انجام شود تا بازار داخلی تحت‌تأثیر قرار بگیرد. به نظر من این کم‌کاری، یکی از آفت‌های کار ماست. چون زمانی که کارهای ما به گنجینه‌های بین‌المللی فروخته شود، تبدیل به برند می‌شوند و زمانی که تبدیل به برند شدند می‌توانند با خودشان ارزش‌افزوده بیاورند، درنتیجه هنرمندان امنیت شغلی بیشتری پیدا می‌کنند.
این هنرمند ادامه داد: حراج تهران باید به هنرمندان معاصر کمک کند تا امتیاز بین‌المللی پیدا کنند. چرا ما نباید این فرایند را بین‌المللی کنیم تا در اقتصاد جهانی هنرهای تجسمی سهیم باشم؟!
صادقی تصریح کرد: در شرایطی که کشور درگیر فشارهای اقتصادی شده است، آثار هنری قابلیت متفاوتی دارند. چراکه هر قطعه از آن‌ها می‌تواند ارزش بسیاری داشته باشد و به‌جای نفتی که فروش آن تحریم می‌شود، به اقتصاد کشور کمک کند.
انتهای پیام/
