به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، در گزارشی که در آستانه برگزاری پنجاه و پنجمین کنفرانس امنیتی مونیخ منتشر شده، از جهان با عنوان یک پازل بزرگ یاد شده که شکسته و تکه تکه شده است.
در این گزارش که روز دوشنبه منتشر شد، آمده است که نظم لیبرال جهانی یکپارچه نیست اما سوال این است که چه کسی می‌تواند این نظم را به حالت قبل بازگرداند؟ جهان دستخوش بحران است و آمریکا تنها کشوری است که کارها را بدتر می‌کند.
«مایک پنس» معاون رئیس‌جمهور آمریکا، «سرگئی لاوروف» رئیس‌جمهور روسیه و از آلمان هم «آنگلا مرکل»، «هایکو ماس» و «اورسولا فون‌درلین» صدراعظم، وزیر خارجه و وزیر دفاع این کشور از جمله برجسته‌ترین مقاماتی هستند که در نشست امسال کنفرانس امنیتی مونیخ شرکت خواهند داشت. «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه کشورمان هم مهمان نشست پنجاه‌و پنجم خواهد بود. اما «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که پیشتر اعلام شده بود از جمله حاضرین در نشست خواهد بود، سفر خود به به مونیخ را لغو کرده است.
«ولفگانگ ایشینگر» رئیس این کنفرانس در بیانیه‌ای به همین منظور نوشته است که دوره جدیدی از رقابت میان قدرت‌های جهانی که شامل آمریکا، چین و روسیه می‌شوند به منصه ظهور رسیده است و در این بین فقدان یک رهبری قاطع به چشم می‌خورد.
دست‌کم یک منبع اصلی برای این عدم ثبات وجود دارد. دولت «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا تمایل کمی به حفظ توافق‌های جهانی نشان می‌دهد و نوشته‌های وی در شبکه اجتماعی توییتر هم حاکی از این است که وی نهادهای جهانی از جمله سازمان ملل و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ناتو (ناتو) را زیر سوال می‌برد. آنچه از اینهم بدتر است این است که به نظر می‌رسد ترامپ آمادگی دارد تا مسئولیت آمریکا به عنوان قدرت پیشرو در آنچه به آن جهان آزاد گفته میشود را رها کند.
ایشینگر روز دوشنبه گفته است که با وجود پرسش‌های فراوانی که درباره روابط فراآتلانتیک مطرح شده است اما با توجه به اینکه انتظار می‌رود که دو یا سه نفر از اعضای کنگره آمریکا در کنفرانس امسال شرکت کنند، می‌توان درباره رایزنی در این مورد خوشبین بود. «نانسی پلوسی»رهبر دموکرات‌‌های مجلس نمایندگان آمریکا، «میت رامنی» سناتور جمهوری‌خواه که پیشتر نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شده بود از جمله این افراد هستند که ایشینگر از حضور آنها در کنفرانس امسال استقبال کرده است.
در ادامه این گزارش آمده است که مدارک راهبردی آمریکا نشان می‌دهند که چین و روسیه به عنوان دو قدرت مهم جهانی و دو چالش بزرگ محسوب می‌شوند، اما رقابت میان این کشورها باعث میشود تا رفتار متفاوتی دارند و بحران میان واشنگتن و پکن به طور ویژه بر روابط بازرگانی و اقتصادی متمرکز است.
همچنین تهدید تسلیحات هسته‌ای و تغییرات آب‌وهوا از جمله مواردی هستند که به رقابت میان آمریکا و روسیه مربوط میشود. ضمن اینکه پس از اینکه آمریکا اعلام کرد، از پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای میانبرد(INF) خارج میشود. دیگر پیمان‌هایی که آمریکا در آن قرار دارد، در معرض تهدید قرار گرفته‌اند و به نظر نمی‌رسد که پیمان استارت را که در حال به اتمام رسیدن است و شامل تسلیحات هسته‌ای میشود را پس از سال ۲۰۲۱ تمدید کنند.
موضوع تغییرات آب وهوایی به یکی از چالش‌ها در سطح جهان تبدیل شده است و ایشینگر اعلام کرده است که برای نخستین‌بار، یکی از مهمترین مسایل مسایلی است که در کنفرانس امسال به آن پرداخت خواهد شد. وی در این مورد گفت: «ما می‌خواهیم نشان دهیم که آب وهوا و امنیت مسایلی هستند که از اهمیت یکسانی برخوردار هستند و این فقط مربوط به ما اروپایی‌ها نمی‌شود بلکه حتی شامل جزایری که در اقیانوس آرام هستند هم میشود. اینکه آیا این وضعیت افراد را ناچار به مهاجرت می کند و یا اینکه آنها را دچار بحران می‌کند؟ چه کسی با این موضوع سر و کار دارد؟ آیا در این مورد قانونی وجود دارد؟ آیا امکان دارد که چنین قوانینی گسترش داشته باشند؟»
در گزارش سالانه کنفرانس مونیخ آمده است که اتحادیه اروپا برای این تغییرات امنیتی به خوبی خود را آماده نکرده است و به نظر می‌رسد که اروپا برنامه ثانویه برای اینکه چگونه با چالش‌های جدید مواجه شود، ندارد. ایشینگر در این مورد به خبرنگاران گفت که سال ۲۰۱۹ سالی سرنوشت‌ساز برای اتحادیه اروپا خواهد بود و این فقط مربوط به انتخابات پارلمانی اروپا در ماه می و انتخاب رئیس جدید بانک مرکزی اروپا در اکتبر نمی‌شود از این رو در کنفرانس امسال باید به شرکت‌کنندگان غیراروپایی نشان داده شود که اروپا آماده دفاع از منافع خود است.
از طرفی دوره گذار برگزیت می‌تواند برای فرصتی برای کشورهای ثروتمند جهان مثل کانادا و ژاپن ایجاد کند. بریتانیا در ایجاد نظم لیبرال در پی جنگ جهانی دوم نقش داشته است. این کشور به عنوان عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد همچنان از وزن ژئوپلیتیک برخوردار است و خروج این کشور از اتحادیه اروپا می‌تواند این کشور را در وضعیت جدید قرار دهد. آنچه روشن است این است که روند خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا می تواند برای هر دو هر دو طرف (لندن و بروکسل) طی سالیان سال مسایلی ایجاد کند.
ایشینگر در این مورد این سوال را مطرح کرده است که چه کسی در این زمینه مسئول است؟ و آیا کشورهای صاحب قدرت در این زمینه مسئولیت می‌پذیرند؟ آیا اصلا اتحادیه اروپا می‌تواند در این زمینه مسئولیت خود را بپذیرد یا نه، اروپا ضعیف است و چنین قدرتی ندارد؟ اگر اینچنین است، چه کسی می‌تواند عهده‌دار این وظیفه شود؟ یا اینکه ما آنها را رها می‌کنیم تا این نظم پاره پاره شود؟ چنین چیزی برای منافع آلمان و اروپا فاجعه خواهد بود. مرکل در آخرین ویدئوهایی که منتشر کرده است گفت که می‌خواهد به این موضوع بپردازد.چرا که چنین مسئله‌ای دست‌کم به اندازه جنگ سرد اهمیت دارد.
در انتهای گزارش کنفرانس مونیخ با اشاره به موقعیت دو کشور مهم آلمان و فرانسه در اتحادیه اروپا آمده است که روابط فراآتلانتیک برای آلمانی‌ها که همواره رویکرد مستقل داشته‌اند، چالش بزرگ تری است اما هنوز مشخص نیست که اختلافات چطور حل خواهند شد البته انتظار نمی‌رود که در کنفرانس آتی تغییر خاصی در این زمینه رخ دهد آنهم در شرایطی که «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه هم به دلیل مشکلات ناشی از هفته‌ها اعتراض در فرانسه، از غایبین در کنفرانس امسال خواهد بود.
انتهای‌پیام/ق
