به گزارش خبرگزاری فارس از کرمانشاه، در نخستین المپیک مدرن در سال ۱۸۹۶ هیچ زنی در المپیک شرکت نکرد.
کوبرتن، بنیانگذار المپیک مدرن معتقد بود که ورزش زنان زیبا نیست. اما در المپیک ۱۹۰۰ زنان حق حضور در مسابقات تنیس و گلف را پیدا کردند، به این ترتیب سه زن فرانسوی در مسابقات کروکت (ورزشی شبیه گلف) شرکت کردند.
همچنین زنان میتوانستند در تیمهای میکس قایقرانی در کنار مردان حاضر شوند.در این رقابتها، نخستین زنی که مدال طلای المپیک گرفت، هلن دو پورتالس سوییسی بود که در تیم میکس قایقرانی شرکت داشت و این رشته را برای نسل خود و نسلهای بعد معرفی کرد که نخستین مدال زنان در المپیک در قایقرانی به دست آمده است.
بدون شک میتوان قایقرانی کرمانشاه را یکی از موفقترین رشتههای ورزشی کرمانشاه نامید، رشتهای مدالآور که سهم زیادی از این موفقیت را بانوان به دست آوردهاند.
از هما حسینی پرچمدار المپیک 2012 بگیرید تا سونیا گماری که هنوز اشکهایش در بازیهای آسیایی را فراموش نکردهایم؛ نادیا تالانک، هیوا افضلی و شهلا بهروزیراد ستارههای قایقرانی ایران و کرمانشاه هستند که هر کدام از آنها، در سبک شان اعجوبه محسوب میشوند.
*«عشق» در قایقرانی حرف اول و آخر را میزند
فارس- آیا قایقرانی کرمانشاه در اختیار بانوان است؟
افضلی- از دید من این گونه است، آقایان هم در قایقرانی موفق هستند، اما خانمها چون دغدغه مالی ندارند در این رشته راحت تر فعالیت میکنند، به هر حال اهداف برخی در ورزش مباحث مالی است و برخی دیگر دنبال عشق و علاقهشان هستند، دغدغه مالی خانمها نسبت به آقایان کمتر است و شاید به این دلیل باشد که عملکردمان( خانم ) بهتر است.
تالانک- هیوا درست میگوید، البته نمیگوییم که انتظار مالی نداریم اما نسبت به آقایان، توقع کمتری داریم، در قایقرانی نه پول هست و نه لیگ، پس اگر کسی سمت این رشته میآید باید قید مسائل مالی را بزند و با عشق و علاقه کار کند.
بهروزیراد- در قایقرانی «عشق» حرف اول و آخر را میزند، اگر شما این 2 عامل را نداشته باشید نمیتوانید در این رشته موفق باشید، همانطور که نادیا هم گفت ما لیگ نداریم که از طریق آن درآمد کسب کنیم، پس چشممان دنبال کسب مدال آسیایی و جهانی است تا از طریق آن پاداش بگیریم و خودمان را از نظر مالی تامین کنیم.
*صرفا نباید به خاطر پولدار شدن وارد ورزش شوید
فارس- به نظر می آید بیشتر «پولدارها» سمت رشته قایقرانی میآیند.
تالانک- به نظرم آدمهایی که از نظر مالی وضعیت متوسط به بالا دارند وارد رشته قایقرانی میشوند، اما صرفا آدمهای پولدار سمت این رشته نمیآیند.
بهروزیراد- طبعیتا آنهایی که رشته قایقرانی را انتخاب میکنند از لحاظ مالی وضعیت خوبی دارند، اما این جا فقط بحث «پول» در میان نیست، شما اگر استعداد و علاقه نداشته باشید نه در قایقرانی بلکه در اغلب رشتههای ورزشی موفق نخواهید بود، پس این که بگوییم فقط پولدارها سمت این رشته (قایقرانی) میآیند، اشتباه است.
افضلی- هر گاه وقت داشته باشم زندگی بزرگان ورزشی را مطالعه میکنم، مثلا چند وقت پیش زندگی نامه نواک جوکوویچ صربستانی که الان در صدر بهترین تنیسورهای جهان است را میخواندم، این تنیسور در کودکی در فقر زندگی کرده و با یک اتفاق وارد تنیس میشود و پس از چند سال به یکی از پردرآمدترین ورزشکاران جهان تبدیل میشود، میخواهم بگویم صرفا نباید به خاطر پولدار شدن وارد ورزش شوید، این جا تعصب، عشق و پشتکار حرف اول را میزند.
*جایزهها را هم به طور کامل به قایقرانان پرداخت نمیکنند
فارس- اما اغلب چهرههای مطرح ورزشی مثل قایقرانها، جایزههای خوبی دریافت میکنند.
تالانک- جایزه میگیریم اما به اندازهای که زحمت میکشیم نیست، مثلا جایزهای که امسال به قایقرانها دادند به من ندادند، گفتند چون شما در 2 رشته مربی بودهاید جایزه نمیگیرید، نمیخواهم خیلی به این مسئله بپردازم اما واقعا جایزه درست و حسابی هم نمیگیریم.
افضلی- همه فکر میکنند ورزشکارها بیشتر از حقشان جایزه میگیرند، در حالی که این گونه نیست، مثلا سختیهایی که ما در اردوها، تمرینات و مسابقات میکشیم یک آدم عادی نمیتواند آنها ر ا تحمل کند، البته ارزش این جایزهها نسبت به سختیها و دشواریهایی که تحمل میکنیم ناچیز و اندک است.
بهروزیراد- سال 90 که قهرمان آسیا شدم قرار بود از طرف ریاست جمهوری به من 40 سکه طلا تعلق بگیرد اما وقتی حواله این سکهها را گرفتم دیدم در آن نوشته شده هشت سکه طلا، وقتی اعتراض کردم و گفتم چرا تعداد سکهها کمتر شده به من گفتند دولت با کسری بودجه روبرو شده و بیشتر از این در توانش نیست که به شما هدیه بدهد. می خواهم بگویم جایزهها هم به طور کامل به ما پرداخت نمیشود.
فارس- دنبال اطلاعاتی از مرجان کرمجانی هستم. که به جای اینکه فعالیت را در ورزش جدی بگیرد رفت سمتی موسیقی و نوازنده و خواننده شد، از وی خبر دارید؟
افضلی- مرجان هنوز هم در قایقرانی حضور دارد و همین چند ماه پیش بود که همراه با هم در مسابقات شرکت کردیم، موسیقی هم کار میکند و به نظرم در این زمنیه خیلی موفق است.
تالانک- مرجان هم صدای خوبی دارد و هم ساز خوب میزند، از اول هم موسیقی کار میکرد و بعد آمد سمت ورزش و قایقرانی، در هر 2 بخش خوب موفق است و استعداد خوبی دارد.
فارس- در کنسرتهایی که همراه با گروه موسیقی «آوا» داشته، حضور پیدا کردهاید؟
تالانک- اگر وقت داشته باشم و کنسرتهای مرجان با اردوهای تیم ملی تداخل نداشته باشد حتما شرکت میکنم، البته دو بار به کنسرتش رفتهام و از حضور و خلاقیت او در روی جایگاه به عنوان یک هنرمند لذت بردهام.
افضلی- من صدای مرجان و ساززدنش را دوست دارم، اما تا الان فرصت پیدا نکردهام که در کنسرتش حضور پیدا کنم.
فارس- در هنر فعالیت دارید؟
تالانک- برخی مواقع نقاشی میکشم اما نه به صورت حرفهای، مرجان در هنر و موسیقی حرفهای کار میکند اما من نه، هرگاه فرصت پیدا کنم برای خودم نقاشی میکشم.
افضلی- من هم به تازگی در حال یاد گرفتن ساز «تنبور» هستم.
فارس- البته از هما حسینی هم بیخبر هستیم.
تالانک- هما قرار بود به عنوان مربی به تیم ملی بیاید اما نیامد، فکر میکنم یک مدت در کرمانشاه مدیریت باشگاه و استخر را عهده گرفته بود.
فارس- انتظار داشتیم بعد از این که «هما» پرچمدار کاروان ایران در المپیک لندن شد، بیشتر از او خبر داشته باشیم، البته آن موقع برخی چهرههای مطرح سیاسی بدجور به پرچمداری او حمله کردند.
تالانک- حجاب «هما» مشکل خاصی نداشت و لباس خوبی پوشیده بود، به هر حال یک دختر کرمانشاهی و کُرد پرچم کاروان ایران را در بزرگترین و مهمترین رویداد ورزش جهان در دست گرفته بود که به نظرم این اتفاق برای مردم کرمانشاه افتخاری بزرگ محسوب میشد.
*دریاچه شهربازی در اختیار قایقرانها قرار نگرفت
فارس- حدود 2 سال پیش به سراغ تجمع و اعتصاب در اداره ورزش رفتید؟ پیشنهاد کسی بود یا خودتان به این تصمیم رسیدید؟
بهروزیراد- یک دورهای وقتی میبیند به حرف و خواسته شما توجه نمیشود مجبور میشوید صدایتان را بالا ببرید، ما هم مجبور شدیم خواستهمان را در غالب تجمع و اعتراض به گوش مسؤولان اداره ورزش برسانیم تا شاید دریاچه آزادی را در اختیار قایقرانها بگذارند.
افضلی- ما برای گرفتن حقمان یعنی در اختیار داشتن دریاچه شهربازی اعتراض کردیم، دوست داشتیم این دریاچه در اختیارمان باشد و بدون دغدغه تمرین کنیم.
تالانک- اداره ورش قول داد این مشکل را برطرف کند اما برطرف نشد و این دریاچه در اختیار قایقرانها قرار نگرفت. البته ما نمیگفتیم دریاچه کلا در اختیارمان باشد، حرفمان این بود که فقط اجازه تمرین را به ما بدهند تا بدون دغدغه کارمان را انجام بدهیم.
فارس- در «قرهسو» هم تمرین میکنید؟
افضلی- قرهسو که مشکلات خاص خودش را دارد، یک بار برای تمرین به آن جا رفتیم که یکی از کارمندان اداره ورزش به هیأت گفت «انشاءالله همگی در آب قرهسو خفه میشوند».
فارس- چرا؟
افضلی- به خاطر اینکه تمرین بانوان و آقایان همزمان بود، اداره ورزش هم میگفت باید پول بدهید تا یک مامور حراست را با شما بفرستیم تا مراقب شما باشد.
فارس- چرا قایقرانها را زیادهخواه میدانند؟
تالانک- زیاده خواه نیستیم فقط حقمان را میخواهیم، میگوییم به ما جای تمرین بدهید، آیا این اسمش زیادهخواهی است؟ چیز زیادی نخواستهایم، فقط میخواهیم در یک مکان مناسب و بدون دغدغه و فشار روانی تمرین کنیم، فقط همین.
افضلی- مثلا چند وقت پیش که اردوهای تیم ملی تعطیل شد، ما از فدراسیون اجازه گرفتیم در کرمانشاه با مربی که مدنظرمان بود یعنی «آقای چراغی» تمرین کنیم، فدراسیون ابتدا موافقت کرد و گفت مشکلی نیست و اگر کار وی خوب باشد او را همراه با شما به مسابقات میفرستیم، ما هم تمریناتمان را زیرنظر چراغی شروع کردیم ولی یک ماه قبل از اعزام به مسابقات، فدراسیون به ما گفت که مربیتان را قبول نداریم.
فارس- جیوگانیک، سرمربی تیم ملی روئینگ کشورمان به خاطر حواشی ایجاد شده در این رشته، نامهای برای حسن روحانی نوشته بود؛ درنامه جیوگانیک آمده بود: «جناب آقای روحانی، روئینگسواران شما برای اعتبار کشورتان میجنگند و پرچم کشورشان را در رقابتهای قهرمانی آسیا ۵ بار به اهتزاز درآوردند، در حالی که اشک در چشمانشان حلقه زده بود و دستانشان روی قلبشان بود، به پخش سرود ملی ایران افتخار کردند. آنها به قوانین اسلامی ایران احترام میگذارند و یاد گرفتهاند که به خانوادهشان احترام بگذارند. مربیان تیم ملی در واقع برادر و خواهرهای بزرگتر روئینگسواران ایرانی هستند و رفتار توأم با احترام متقابل بین ما برقرار است.
تالانک- جیوگانیک حرفهای بود و کارش را به خوبی بلد بود، مثلا رحمانی میگفت از وقتی این مربی آمده، رکوردهای شان بهتر شده و راحتتر کار میکنند؛ اما دقیق نمیدانم چرا او از تیم ملی رفت البته آن طور که ما شنیدیم جیوگانیک در حین توزیع مدالهای مسابقات، با خانمها دست داده بود و به همین دلیل از سمتش برکنار شد و گفتند مشکل اخلاقی دارد.
فارس- چند سال پیش هم شما ( تالانک) همراه با مرجان کرمجانی و هیوا افضلی به دلیل اعتراض به کادر فنی، از حضور در اردو خودداری کردید و خواستار تغییر مربی تیم ملی شدید.
تالانک- حرف من و بقیه این بود که ما به یک مربی با تجربهتری نیازمندیم تا شیوه تمریناتمان از حالت تکراری و خسته کننده در بیاید، آن موقع هم گفتیم که اغتشاش نکردهایم و فقط معترض شدهایم، یک مدت از تیم ملی کنار رفتیم و به کرمانشاه برگشتیم.
افضلی- ما گفتیم چون رشته کانوکاندایی نوپا و جدید است به یک مربی که تخصص کافی در این رشته را دارد نیاز داریم، فکر میکنم حرف و خواستمان هم منطقی بود و به نفع تیم ملی و قایقرانی میشد که یک مربی تخصصی هدایت تیم کانوکاندایی را بر عهده میگرفت.
فارس- البته همان موقع، مسعود مهدوینیا کارشناس قایقرانی گفته بود با غیبت بانوان هیچ اتفاقی نمیافتد و بانوان قایقران با غیبت در اردوها به جز از دست دادن آمادگیشان به هیچ چیز دیگری نمیرسند و باید تمرینهایشان را ادامه بدهند.
تالانک- ما هم شنیدیم که میگفتند اگر به اردوهای تیم ملی نیایید برایتان جایگزین پیدا خواهیم کرد، البته چون آن موقع نفرات اول قایقرانی ایران بودیم سخت بود برایمان جایگزین پیدا کنند.
افضلی- ما ناچار برای مدتی از تیم ملی کنار رفتیم و به کرمانشاه برگشتیم، حدود چند ماه که از این ماجرا میگذشت با دعوت فدراسیون به تیم برگشتیم و با اینکه در این مدت تمرین جدی و حسابی نکرده بودیم اما رکوردهایمان از نفراتی که به عنوان جایگزین جای ما را گرفته بودند خیلی بهتر بود و در مسابقات قهرمانی کشور توانستیم با اختلاف قهرمان شویم.
بهروزیراد- آنهایی که به عنوان جایگزین در تیم ملی بودند، انگیزه خاصی نداشتند، فقط آمده بودند که بگویند ما ملی پوش هستیم تا ببینده صفحات اینستاگرامشان بیشتر شود، البته الان هم وضعیت خیلی تغییر نکرده و اغلب ورزشکارها به این دلیل در اردوهای تیم ملی شرکت میکنند و اصلا هدف و انگیزه خاصی برای موفقیت ندارند.
تالانک- الان که فکر می کنم در گذشته، کارمان برای مدال گرفتن سختتر بود، فکر و ذهن همه کسب مدال و راه یافتن به تیم ملی بود اما الان نه، همان طور که شهلا هم گفت بیشتر ورزشکارها میخواهند بگویند که ما ملی پوش هستیم.
فارس- یکی از اختلافات بزرگ بین مردان و زنان ورزشکار، شرایط مالی و درآمد است. اگر در رنکینگ 100 ورزشکار پر درآمد ایران نگاهی بیندازیم، شاید نام حتی یک زن هم در این رنکیمگ پیدا نکینم؛ درآمد و پاداشهای ورزشکاران زن در ایران فاصله زیادی با ورزشکاران مرد دارد. آیا این موضوع سبب نشده به فکر رفتن از کشور شوید و برای تیمهای خارجی مسابقه دهید؟
بهروزیراد- این مشکلات همیشه وجود دارد و راهی برای جدایی از آنها نیست، اما این موضوع سبب نمیشود که یک ورزشکار قید بازی کردن برای کشورش را بزند و برود برای یک تیم خارجی مسابقه دهد؛ من شخصا مخالف رفتن ورزشکاران ایران و گرفتن تابعیت کشورهای خارجی هستم و ترجیح میدهم حتی در بدترین شرایط هم پیشنهاد رفتن از ایران به من داده نشود.
تالانک- چند سال پیش یکی از کشورهای خارجی به من پیشنهاد داد که برای آن ها مسابقه دهم اما بدون درنگ به این پیشنهاد پاسخ رد دادم و گفتم خیلی سخت است که بروم مسابقات و پرچم کشوری بیگانه را به اهتزار در بیاورم. مشکلات یک مسئله داخلی است و اگر از شرایط گله میکنیم و میگوییم وضعیت خوب نیست به این معنا نیست که به تیم ملی کشورمان پشت کردهایم، من حاضر نیستم که تیم کشورم را رها کنم و برای یک کشور خارجی مسابقه بدهم.
*در کرمانشاه خیلی به ما توجه نمیشود
فارس- بئاتریس فری، یکی از مدیران ورزشی در بخش زنان سازمان ملل درباره سرمایهگذاری صنعت ورزش در بخش زنان و مردان میگوید: هیچ صنعت دیگری را سراغ ندارم که چنین اختلافی ایجاد کرده باشد. در برخی از کشورها یک مرد در زمینه ورزش ممکن است میلیاردر باشد و یک زن حتی حداقل درآمد را نداشته باشد. با مطرح کردن این موضوع خواستم بپرسم آیا دختران ورزشکار ما، به ویژه آنها که چهره میشوند و در سطح جامعه شناخته شده هستند از لحاظ اجتماعی و حقوقی امنیت دارند؟
افضلی- نه؛ ببینید، مثلا ما ملیپوش هستیم و نیازمند امکانات و شرایط اولیه هستیم تا بدون دغدغه تمرین کنیم، آیا این امکانات را در اختیار داریم، خیر، مثل مجموعه شهربازی که مدام میگفتیم آن را در اختیارمان بگذارید اما این کار را انجام نمیدادند، طبیعتا این مسائل سبب میشود که من به عنوان ملی پوش، از آیندهام مطمئن نباشم. طبیعتا وقتی این مشکلات وجود داشته باشد قایقرانی با عدم استقبال از سوی آنهایی که دوست دارند وارد این رشته شوند خواهد شد.
تالانک- چهره و مشهور نیستیم، در کرمانشاه خیلی به ما توجه نمیشود و انگار نه انگار که قهرمان و ورزشکار هستیم و برای شهرمان افتخارآفرینی میکنیم.
بهروزیراد- قهرمانان ورزشی تا زمانی محبوب و به قول مردم، روی بورس هستند که از مسابقات بر میگردند و وارد فرودگاه می شوند، در آن لحظه همه برایش دست و پا میشکنند؛ اما بعد از آن دیگر فراموش میشوند و کسی احوالشان را نمیگیرند، قهرمانان ورزشی در کرمانشاه این گونه وضعیتی دارند.
انتهای پیام/پ/چ