به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری فارس حسن کربلایی، مدیر عامل خبرگزاری آنا در یادداشتی با عنوان «جنبش جلیقه‌زردها و سوخت اصلی بحران در فرانسه!» با اشاره به اعتراضات روزهای گذشته ضد سرمایه داری در فرانسه با طرح 2 سؤال به رمز گشایی علت آن پرداخت و نوشت:
پاریس در روزهای 26 آبان و 3 آذر ماه گذشته شبیه یک شهر جنگی شد. شعله‌های آتش، درگیری و خشونت در جای جای پاریس به ویژه خیابان اصلی این شهر یعنی شانزه‌لیزه دیده می‌شد.
ده‌ها هزار فرانسوی به خیابان‌ها ریختند و با پلیس درگیر شدند.
ظاهر امر این بود که آنها به افزایش قیمت سوخت معترض بودند اما باطن بحران یادشده حکایت از آن دارد که سوخت اصلی این بحران فقط مختص افزایش قیمت سوخت نیست.
تصاویر درگیری و برخوردها حکایت از آن داشت که حوادث اعتراضات سال 1968 دارد تکرار می شود.
پلیس و مردم تمام‌قد در برابر هم صف‌آرایی کرده و ستون های دود و آتش از چهارگوشه پاریس قابل رؤیت بود.
ماکرون برخورد پلیس و نوع مقابله حرفه ای با معترضین را پسندید و از آنها تشکر کرد. او خطاب به معترضین گفت:"خجالت بکشید"!
وزارت کشور فرانسه می‌گوید تعداد تظاهرکنندگان در سراسر کشور بیش از 106 هزار نفر برآورد شده است اما منابع بی‌طرف این تعداد را بیشتر از آنچه عنوان شد ذکر کرده‌اند. دوویچه وله تعداد معترضین را 300 هزار تن برشمرد.
آنچه مورد سوال ناظران سیاسی است سطح آشوب نیست بلکه عمق آن است. سطح و عمق آشوب از دل این سوال بیرون می آید که آیا آشوب به خاطر سوخت است؟! یا اینکه "سوخت آشوب" ربطی به مقوله افزایش قیمت سوخت ندارد!
پاسخ به این دو سوال می تواند از این اتفاق رمزگشایی کند. ظاهراً رسانه‌های پاریس در پنهان کردن علت اصلی آشوب به نوعی با دولت همکاری می کنند تا به این دو پرسش پاسخ دقیق داده نشود.
واقعیت آن است که محبوبیت ماکرون به 26 درصد کاهش یافته و فرانسوی‌ها دیگر او را شایسته عالی ترین مقام کاخ الیزه نمی‌دانند. او در برابر جنبش جلیقه‌زردها قرار دارد که به تعبیر اکونومیست علیه خواص مرفه پاریس‌نشین است. جنبشی که بر اساس تازه‌ترین برآوردها به قول گاردین از حمایت 80 درصدی مردم فرانسه برخوردار است.
جنبش جلیقه‌زردها یک جنبش خودجوش است که پایگاه وسیعی در میان مردم عادی و فقیر دارد.
آنان، ماکرون را رئیس جمهور اغنیا می‌دانند. جنبش جلیقه‌زردها ظاهراً یک جنبش بی سر است. قطعاً اگر این جنبش روزی اقتضا کرده و سری پیدا کند آن روز را می‌توان به عنوان یک انقلاب مردمی در فرانسه ثبت کرد.
سنگربندی در خیابان شانزلیزه و برهم زدن دکور آرامش و زیبایی مهم ترین خیابان پایتخت یک اتفاق و حادثه ساده نیست بلکه می‌تواند تداعی گر شورش 18 مارس 1871 در پاریس باشد.حوادث آینده در فرانسه می تواند گمانه هایی که مطرح شد را محک بزند.
