موکب اربعین؛ حمیدرضا تاجی: باید خواسته باشی و قسمتت نشده باشد باید در حسرت پیاده‌روی اربعین سوخت باشی و اجازه بهت نداده باشند، باید جزو قافله جاماندگان بوده باشی و آرزوی نفس کشیدن تو مسیر عشق را داشته باشی تا بدانی چه می‌گویم و از چه حرف می‌زنم.
صحبت از قدم گذاشتن جا پای جابر است، صحبت از پیاده‌روی اربعین است، راهپیمایی‌ای که قدمتی طولانی دارد، قدمتی به اندازه فاصله زمانی ما با جابر، فاصله ای به اندازه ۱۳۷۹ سال.
یعنی زمانی که جابر ابن عبدالله انصاری به عنوان نخستین زایر امام حسین(ع) پس از چهل روز به کربلا برگشت و زیارت اربعین را بجا آورد.
بسیاری گمان می‌کنند که چنین رسمی هفت ۸ سال است که پا گرفته اما تصاویر تاریخی موجود است که لااقل نشان می‌دهد این رسم باشکوه از سال ۱۹۰۹ میلادی هم بین شیعیان رونق داشته است.
همچنین تصاویری از حضور علما هم در این خصوص وجود دارد که نشان می‌دهد بر زیارت سیدالشهدا در اربعین حسینی مداومت داشتند.
این مسیر و زیارت اربعین آنقدر برای شیعیان مهم است که امام حسن عسکری ع آن را یکی از نشانه‌های شیعیان معرفی کردند.
وقتی این‌ها را بدانی و در هفت ـ هشت سال اخیر که میلیون‌ها نفر در این مسیر قدم گذاشته اند تو فقط نظاره‌گرشان بوده باشی و آن‌ها را فقط از تلویزیون و اخبار رسانه‌ها پیگیری کرده باشی، می‌فهمی چه می‌گویم.
حالا وقتی امسال قرار است نه به عنوان یک زایر بلکه به عنوان یک روایتگر در این اجتماع قدم بگذاری کار متفاوت است.
قبول این مسئولیت آن هم برای کسی که می‌خواهد در این مسیر تنها با امامش عشق بازی کند، سخت است؛ درست مانند نمازگزاری که به او می‌گویند به جای خواندن نماز جماعت، تکبیر نماز را بگو و صدای امام را به گوش مامومین برسان.
قبل از سفر...
انتهای پیام/
