به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس، صدای «علی اکبر» گفتنش تمام فضای مسجد را پر کرده، جوری حضرت علی اکبر(ع) را صدا میکند که میتوان حدس زد قطعا کار خیلی فوری و واجبی با پسر اباعبدالله(ع) دارد.
میگوید: خدا به ما لطف کرده و فرزندم در یکی از بهترین رشتههای بهترین دانشگاه کشور قبول شده اما با وجود تمام خوشحالیهایم نگرانم.
قطره اشکی بر روی گونهاش جاری میشود و باز نام علی اکبرِ حسین را میبرد؛ میخواهد فرزندش را به دست جوان بنیهاشم بسپرد؛ میگوید: نمیدانم فرزندم قدرت رویارویی با تحولات مرحله جدید زندگیاش را دارد یا نه؛ نگران است که نکند فرزندش در تلاطمات دنیای جدیدش برای رسیدن به پیشرفت مادی از ارزشهای ملی و مذهبیاش دور شود.
آهی میکشد و آرام میگوید: فرزندم را با ذکر ائمه و در مجالس امام حسین(ع) بزرگ کردهام؛ دوباره نام حضرت علی اکبر را صدا میکند و ادامه میدهد: فرزند من اهل هیچ کدام از آسیبهای اجتماعی که این روزها بیشتر شده نیست، میخواهم همینطور پاک به حضرت علی اکبر بسپرمش تا همینطور پاک از مرحله جدید زندگیاش خارج شود.
به فکر فرو میروم؛ فکر اینکه روزی فرزندی داشته باشم که پیشرفتش آرزویم باشد ولی در مسیر پیشرفت، اهدافش را گم کند؛ به جای کتاب، سیگار به دست بگیرد و به جای ائمه و ابن سینا و دانشمندان ایرانی از خوانندههای دم دستی غرب الگو بردارد؛ دغدغهاش از حضور در کلاس و کتابخانه به حضور در مهمانیهای شبانه تبدیل شود یا خدای ناکرده از مسیر آزادگی و انسانیت حسین(ع) و ادب و معرفت عباس(ع) دور شود پشتم را میلرزاند.
حضرت علی اکبر(ع) را صدا میکنم و از او میخواهم برای جوانانمان دعا کند تا از راه راست منحرف نشوند.
هنوز سرگرم صحبت با مادر نگران هستم، دختر جوانی که کنارمان نشسته و حرفهایمان را میشنود وارد بحث میشود.
میگوید: سبک زندگیمان تغییر کرده است، وقتی مادربزرگ و پدربزرگم از زندگی آرام خود با وجود کمترین امکانات صحبت میکنند با خود میگویم پس چطور ما با داشتن امکانات زیاد در زندگیهای مان، آرامش آنان را نداریم؟
میگوید: ما الگوهای ملی و مذهبی بسیار گرانبهایی داریم، از کتابهای شاگردان امام صادق(ع) و ابن سینای ما برای تدریس در دانشگاههای معتبر دنیا استفاده میشود پس نباید خودمان را دست کم بگیریم و تصور کنیم که برای پیشرفت باید شبیه آنها باشیم. باید اعتماد به نفسی داشته باشیم که بتوانیم از داشتههای بومی خود دفاع کنیم و آنها را حفظ کنیم نه اینکه افرادی با ژست روشنفکری، ارزشهای ما را قدیمی و کهنه نشان دهند و راه ریشهبرافکنی را به عنوان مسیر پیشرفت به ما معرفی کنند.
این جوان دانشجو عقیده دارد که ارائه جذابیتهای سبک زندگی اسلامی و ایرانی باید به گونهای باشد که جایگاه خود را در میان مردم پیدا کند و ارتباط خوبی را با نسل جوان، برقرار سازد؛ میگوید: باید از پیشرفتهای علمی دنیا بهره ببریم ولی سبک زندگیمان نباید غربی شود.
او این تغییر سبک زندگی را سبب افزایش آمار طلاق، شیوع بیماریهای روانی مثل افسردگی، افزایش استرس، رواج آسیبهای اجتماعی مانند اعتیاد و حتی خودکشی و کمرنگ شدن ارزشهایی نظیر اخلاق مداری، اعتماد، نوع دوستی وایثار میداند و میگوید: اگر زرنگ هستیم باید پیشرفت فناوری غربیها را به کشور بیاوریم و مطابق الگوی ملی مذهبی خودمان از آن بهره بگیریم.
* آسیبهای اجتماعی نشاط را از جوانان و جامعه میگیرد
در این زمینه کارشناسان و مسؤولان کشورمان نیز صحبتهایی داشتهاند.
چندی پیش حسین سراجزاده رئیس انجمن جامعه شناسی ایران در سومین همایش ملی آسیبهای اجتماعی ایران با اشاره به اینکه بسیاری از مسائل و آسیبهای اجتماعی در سالهای اخیر افزایش یافته است، گفته بود: آمارها نشان میدهد، امروز برخی از مسائل اجتماعی مثل خودکشی و طلاق روند رو به رشد داشته و برخی مسائل اجتماعی دیگر مثل ترافیک و فساد مزمن و ماندگار، شادابی را از جامعه ایران گرفته است.
* دانشمند بودن به افزایش علم و دانش است نه به تغییر ظاهر
محمدمهدینژاد نوری معاون اسبق وزیر علوم و عضو هیات علمی دانشگاه نیز با بیان اینکه بحث تغییر هویت، حفظ ارزشها و دینزدایی در دانشگاهها مطرح است میگوید: ممکن است به طور مستقیم دانشجویان را وسوسه نکنند، ولی تصویری نشان دهند که دانشجویان غرب را مدینه فاضله بدانند و به آن سمت گرایش یابند. مثلا به خصوص در رشتههای هنری نشان میدهند که افراد باید سیگار به دست بگیرند و لباس آنچنانی بپوشند تا هنرمند تلقی شوند، این مسائل به ذهن جوانانمان القا میشود، حیا و غیرت و حساسیت را از جوان میدزدند.
وی راه حل این مشکل را در این میداند که جوان ما باید به قدری قوی باشد که بداند هنرمند بودن به هنر و دانشمند بودن به دانش اوست نه به تغییر ظاهر.
وی معتقد است: جریانات سالم هم در دانشگاه کم نیست، دانشجو باید با دل به سمت خوبیها و پاکیها برود و هم علم بگیرد هم ارتقای معنوی داشته باشد، تقویت روحیه دینی و بصیرت افزایی در حفظ هویت ملی و مذهبی مهم است، حضور در عزاداریها و سخنرانیها میتواند گارد محافظی باشد که جوان ما به جای اثرپذیری از دیگران حتی اثرگذار باشد.
* ما فرزندان شیخالرئیس ابن سینا هستیم
علی اکبر ولایتی رئیس هیات مؤسس دانشگاه آزاد نیز بارها گفته است: ما در دانشگاه آزاد با ولنگاری فرهنگی مقابله کرده و برای دفاع از حوزه فرهنگی برنامهریزی داریم، دانشجویان کشور ما فرزندان شیخالرئیس و حافظ و سعدی هستند و دانشمندان ایرانی باید الگوی جوانان ما باشند.
حجتالاسلام کلانتری معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه آزاد نیز درباره ولنگاری فرهنگی در دانشگاهها میگوید: همه مدیران واحدهای دانشگاه آزاد نسبت به این موارد مسئولیت دارند و نباید اجازه دهند فضای عمومی دانشگاه رها شده و دچار یک ولنگاری شود، هم باید نظارت کنند و هم باید به موقع اقدام کنند، طوریکه فضای دانشگاه ما جلوه اسلامی داشته باشد، ما بدنبال این هستیم که خانوادههای دانشجویان نگرانی از تحصیل فرزندان خود در دانشگاه آزاد نداشته باشند.
* تقویت محبت و تعصب ملی و مذهبی وظیفه دانشگاهها است
مجید سرسنگی معاون فرهنگی دانشگاه تهران نیز معتقد است: در حوزه دانشگاه رسیدن به آرمان ها نیازمند ملزوماتی است که در وهله نخست توجه به هویت ایرانی-اسلامی است، به گونه ای که باید بتوانیم این هویت و فرهنگ کمرنگ شده را تقویت کنیم.
وی افزایش و تقویت محبت و تعصب ملی-مذهبی در بین دانشجویان را یکی از وظایف اصلی دانشگاهیان میداند و میگوید: تشویق و ترغیب دانشجویان برای مشارکت بیشتر اجتماعی از جمله اقداماتی است که دانشگاه تهران اهتمام ویژه ای به آن دارد، چرا که بر این باوریم اگر کشوری میلیاردها اعتبار داشته باشد، اما نسل جوانش نسبت به آن سرزمین علاقه نداشته باشد؛ به طور حتم برای حل و فصل مشکلاتش نیز مشارکت نخواهد کرد.
غلامرضا غفاری معاون فرهنگی وزیر علوم نیز از برنامههایی که دانشگاهها برای از بین بردن آسیبهای اجتماعی دارند خبر میدهد و میگوید: برای سیاستگذاری در زمینه حل مسائل دشواری مانند اعتیاد و آسیبهای اجتماعی باید تعامل میان دستگاههای متولی تقویت شود زیرا این تعامل میتواند در بین دستگاههای اجرایی یک همافزایی ایجاد کرده و هزینههای مادی و غیرمادی لازم کاهش آسیبها را کاهش دهد.
به گزارش فارس، شاید دغدغه مسؤولان برای جلوگیری از تغییر هویت ملی و مذهبی جوانان در دانشگاهها بتواند تا حدودی از نگرانی مادران و پدرانی که فرزندان خود را به امید پیشرفت مادی و معنوی به دانشگاه فرستادهاند، بکاهد.
انتهای پیام/