به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس، 49 سال پیش «نیل آرمسترانگ» و «باز آلدرین» اولین انسان‌هایی بودند که بر روی ماه قدم گذاشتند. آنها اولین افرادی بودند که نمونه‌هایی از اجرام یک سیاره دیگر را با خود به زمین آوردند.
براساس گزارش «ساینس آلرت»، ریان زیگلر از ناسا به «فیچریسم» گفت: در طی ماموریت‌های آپولو، فضانوردان تقریبا 2.200 نمونه منحصربه فردی با وزنی به مجموع 842 پوند (382 کیلوگرم) برای مطالعه دانشمندان جمع‌آوری کردند.
وی با اشاره به نگهداری بخشی از نمونه‌های دست‌نخورده ماه افزود: در حال حاضر دانشمندان تنها در مورد 16 درصد از نمونه‌های سنگی جمع‌آوری شده آپولو مطالعه کردند. در میان 16 درصد مطالعه شده تنها یک سوم آنها نمایش داده شده است.
«ایان گاریک بتال»، سردبیر روزنامه ساینس می‌گوید: این یکی از کهن‌سال‌ترین و از اولین نمونه‌های شناخته شده است، اگر این توصیف کافی نیست باید افزود که این سنگ از زیباترین سنگ‌های ماه با ترکیبی از کریستال های سبز روشن و شیری است.
تیم تحقیق، اثرات ضعیف مغناطیسی را در نمونه کوچکی از این سنگ با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرارداد. به گفته ایان گاریک، استفاده از یک مغناطیس‌سنج تجاری مجهز به سیستم رباتیک خودکار، این امکان را به ما داد تا در قیاس با مطالعات پیشین، اندازه‌گیری‌های بیشتری را در مقیاس بزرگ‌تر و جزئیات دقیق‌تر انجام دهیم.
این اطلاعات موجب شد تا آنها سایر منابع احتمالی را که از خود اثرات مغناطیسی برجای می‌گذارند (مانند برخوردهای سهمگین با ماه که به تدریج منجر به ایجاد میدان مغناطیسی موقت در این قمر شده است) رد کنند. اما شواهد حک شده بر سنگ‌های ماه نشان می‌داد که این سنگها میلیون‌ها سال تحت تاثیر محیط مغناطیسی بوده‌اند، بنابراین میدان مغناطیسی باید از یک دیناموی مغناطیسی دراز مدت ناشی شده باشد.
یافته‌های اخیر نشان داد که تا چه حد دانسته‌های ما از نزدیکترین همسایه زمین ناچیز است. همسایه‌ای که به زودی در ماموریت ناسا دوباره از آن بازدید خواهیم کرد.
انتهای پیام/
