مرضیه ابراهیمی پژوهشگر حوزه زنان و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی در گفت‌وگو با خبرنگار زنان و جوانان خبرگزاری فارس، با بیان اینکه با توجه به تغییرات ایجاد شده در جامعه و افزایش میزان تحصیلات دانشگاهی زنان باید برای اشتغال آنها سیاست‌گذاری‌های مناسب داشته باشیم، اظهار کرد: آنچه در این سیاست‌ها مهم است این است که با توجه به ساختار فرهنگی جامعه خود زن را در خانواده ببینیم و با توجه به اینکه در جامعه ما وظیفه تأمین معاش و نفقه بر عهده مردان است، برنامه‌ریزی کنیم.
وی افزود: سیاست‌های فرادستی عدالت جنسیتی و تبیین آن به این معنا نیست که شرایط یکسان برای زنان و مردان در ایجاد اشتغال فراهم کنیم بلکه باید با توجه به مسائل مختلف جامعه، شایستگی افراد، خصوصیات روحی و روانی، علایق و سلایق آنها پست‌های مختلف را برای زنان و مردان فعال کنیم.
ابراهیمی اضافه کرد: آنچه در حوزه اجرا مشاهده می‌شود این است که مسأله اشتغال زنان بدون توجه به مسائل مختلف فرهنگی مطرح می‌شود و برخی رویکرد منفی صرف و برخی رویکرد مثبت صرف نسبت به آن دارند.
پژوهشگر حوزه زنان با بیان اینکه قوانین تسهیل‌کننده کار زنان باید مورد بازبینی قرار گیرد، خاطر نشان کرد: علاوه بر انجام تحولات در حوزه سیاست‌گذاری، زنان برای هماهنگ کردن محیط کار و محیط خانواده نیازمند آموزش مهارت‌های بیشتری هستند که باید به آن توجه شود و در آموزش‌های ضمن خدمت این مسائل دیده شود.
وی با اشاره به مسأله امنیت شغلی زنان و پایین بودن آن به نسبت مردان ادامه داد: مسئله امنیت شغلی خارج از فضای اجتماعی قابل بررسی نیست اما بحث کلان این است که پیمایش خوب و مناسبی برای بررسی ناامنی‌های محیط کار زنان که معمولاً اظهار هم نمی‌شود، انجام نداده‌ایم.
ابراهیمی با بیان اینکه باید شرایطی را فراهم کنیم تا زنان بتوانند گزارش مسائل مختلف کاری خود را بیان کنند، عنوان کرد: مسأله مهم حوزه زنان این است که زنان در سطح خرد آگاهی‌های مناسبی از شرایط و امکانات کاری خود ندارند و از آنجا که نگران امنیت شغلی خود هستند، مشکلات حوزه کاری خود را کمتر گزارش می‌کنند.
پژوهشگر حوزه زنان با اشاره به افزایش معضلات خانواده‌های ایرانی گفت: عدم تمایل به باروری و افزایش سن ازدواج در دختران یک دلیلش به نگرانی نسبت به از دست دادن شرایط شغلی بازمی‌گردد و به نظر می‌رسد باید شرایط محیط تحصیلی و کاری زنان مورد بازبینی قرار گیرد.
وی با اشاره به تغییرات اجتماعی جامعه نسبت به 50 سال گذشته بیان داشت: باید وضعیت مطلوب و آنچه می‌خواهیم به آن برسیم را به درستی ترسیم کنیم، هرچند برخی تحقیقات که البته قابل تعمیم هم نیستند حاکی از سلامت روانی بیشتر زنان شاغل هستند اما به نظر می‌رسد قوانین تسهیل‌کننده و حمایت‌کننده از زنان شاغل به خوبی اجرا نمی‌شوند و به دلیل فشارهای ناشی از تکالیف مختلفی که بر عهده زنان به خصوص مادران شاغل است، سلامت جسمی و روانی آنها تهدید می‌شود، تهدیدی که اگر برای آن فکری نشود در آینده خطرساز خواهد شد.
ابراهیمی با بیان اینکه برای برنامه‌ریزی در حوزه اشتغال زنان باید مجموعه مسائل اجتماعی و فرهنگی در کنار یکدیگر دیده شوند، خاطر نشان کرد: برخی با رویکردهای تقلیل‌گرایانه تنها تمرکز خود را بر بحث اشتغال زنان در یک حوزه قرار می‌دهند در حالی که باید زن در خانواده، زن به عنوان یک مادر و اتفاقاتی که برای زن در جامعه در صورت اشتغال می‌افتد دیده شود تا تحلیل درستی از اشتغال زنان در جامعه ایرانی ارائه شود.
انتهای پیام/
