راحله کاردوانی دکتری رشته مطالعات زنان و پژوهشگر این حوزه، در گفتوگو با خبرنگار زنان و جوانان خبرگزاری فارس، با بیان اینکه اشتغال زنان یک امر چندوجهی است، اظهار کرد: ویژگیهای خانواده در ساختار فرهنگی کشور، ویژگیهای بیولوژیک زنان و نوع ارتباطات اجتماعی باید در بحث اشتغال زنان مورد توجه قرار گیرد.
وی افزود: اشتغال در حوزه زنان مؤثر و متأثر از سیاستگذاری در عرصه های مختلف است و با امری روبهرو هستیم که نباید تنها از بُعد اقتصادی یا اجتماعی به آن نگاه کنیم. اشتغال بانوان امری زمانمند و مکانمند است بنابراین در راستای سیاستگذاری در خصوص آن باید به شرایط روز جامعه و اینکه برای کدام زن در کدام شهر و کدام خانواده، برنامه ریزی میکنیم توجه شود.
کاردوانی اضافه کرد: سیاستگذاری در حوزه اشتغال زنان به عنوان تکمادههایی در برنامههای توسعه آن هم صرفاً در حوزه مشاغل خانگی، روستایی و خرد مطرح میشود در حالی که این امر نیازمند سیاستگذاری دقیق و جزئی است.
پژوهشگر مطالعات زنان با بیان اینکه اگر اشتغال زنان ایرانی را در 5 تا 6 دهه گذشته مورد بررسی قرار دهیم میبینیم که اغلب زنان ایرانی به ویژه در بخش اقتصاد کشاورزی همواره شاغل بودهاند، خاطر نشان کرد: مشاغل خانگی همچون قالیبافی که سابقاً با خرید یک دار قالی در منزل دنبال میشد اکنون به عنوان یک شغل خانگی به صرفه نیست و به صورت کارگاهی دنبال میشود. شکل امروزی مشاغل زنان در گذشته مطرح نبود و نوع شغل زنان در دوره کنونی مستلزم این است که آنها از خانه فاصله بگیرند. امری که نیازمند برنامهریزی جهت هماهنگی دو عرصه کار و خانواده است.
وی تصریح کرد: در سیاستگذاری اشتغال زنان در راستای خانواده محوری، نیازمند پذیرش تمایزات جنسیتی و لحاظ آن در قانونگذاری هستیم در حالی که تاکنون بر روی تمایزات ذاتی زن و مرد در تعیین قوانین کار دقت لازم نشده و زنان مجبور هستند وارد محیطهای کاری و روانی مردانه شوند.
کاردوانی با اشاره به تضاد بین ساختار خانواده سنتی و ساختار اشتغال مدرن عنوان کرد: در حالیکه در ساختار کاملاً سنتی خانواده ایرانی، تقسیم کار به نوعی است که تمامی امور منزل و مراقبت عمدتاً بر عهده زنان است، ساختار مدرن اشتغال، منوط به فاصله گرفتن زن از خانه در طول روز میشود. در راستای کاهش تغییر کُند این تضاد، نیازمند تعدیل تقسیم کار در خانواده از یک سو و مدیریت و تعدیل ساختار اشتغال مدرن با توجه به ساختارهای فرهنگی کشور از سوی دیگر هستیم.
*شعار اشتغال زنان بدون نظارت کافی برای تسهیل شرایط کاری
پژوهشگر مطالعات زنان با بیان اینکه تضاد بین آنچه در فضای فرهنگی و واقعیت جامعه اتفاق میافتد یک واقعیت است، گفت: مطالبه بسیاری زنان و مردان به این سمت است که از مسئولیتهای خارج از خانه مردان کم شود؛ برای مثال مردان برای تأمین معاش مجبور هستند از ساعت 7 صبح از منزل بیرون بروند و گاه تا ساعت 10 شب به خانه برنگردند. اگر قانون از تعدیل تقسیم کار و اشتغال زنان حمایت کند و مردان بتوانند به اندازه کافی در خانه حضور داشته باشند رفاه و امنیت روانی مردان و زنان و به ویژه کودکان، بیشتر تأمین میشود.
وی ادامه داد: به طور میانگین، بیکاری زنان تحصیل کرده در کشور دو برابر مردان است و اغلب، زنانی که در بخش دولتی کار میکنند، رضایت شغلی دارند که این عده به نسبت جمعیت زنان شاغل کشور اندک هستند.
کاردوانی خاطر نشان کرد: در مشاغل بانوان باید محور را سلامت روان زنان بدانیم، ساعات کار شناور را برای آنها تعریف کنیم و به نوعی برای زنان شاغل برنامهریزی کنیم که وضعیت شغلی آنها با وظایف خانوادگیشان در تضاد نباشد.
پژوهشگر مطالعات زنان با بیان اینکه قوانین حمایتی اشتغال بانوان تنها در بخش دولتی آن هم یکی در میان اجرا میشود، گفت: استثمار کاری زنان در بخش خصوصی به دلیل محوریت انتفاع و سود هرچه بیشتر و فقدان نظارت کافی وجود دارد در حالی که عمده زنان، شاغل در بخش خصوصی هستند.
وی بیان داشت: از گسترش اشتغال زنان حرف میزنیم و برای آن شعار میدهیم در حالی که میدانیم امکان استخدام دولتی محدود است و اگر برای زنان شغلی ایجاد شود در بخش خصوصی خواهد بود. لذا باید به نظاممند کردن شرایط اشتغال زنان در بخش خصوصی توجه و نظارت بیشتری بر آن اعمال شود.
انتهای پیام/